In maart dit jaar bracht My Dying Bride het schitterende ‘The Ghost Of Orion’ uit, maar toen al vernamen we in het interview met zanger Aaron Stainthorpe dat de studiotijd genoeg materiaal had opgeleverd voor een bijkomende EP. Nu, bijna negen maanden later in de donkere dagen voor Kerst, vormt ‘Macabre Cabaret’ het vervolg op dat dertiende studioalbum van deze lente.

De EP bevat drie lange tracks vol welbekende doom/death metal waar de band zo befaamd voor is. Er wordt daarbij helder gezongen, maar meer gegrunt dan op ‘The Ghost Of Orion’. Het tien minuten durende titelnummer opent deze ceremonie. Orgel en bas zorgen voor een serene binnenkomst, maar de zinderende MDB riffs blijven niet lang uit. Later volgen de ruwe grunts van Aaron. Maar weldra is er ook een verstilde passage met piano en zelfs enige ambient geluiden, tot de zang met de stevige gitaren terug de troon opeisen. Na een furieuze climax sluit de song af met orgelklanken. ‘A Secret Kiss’ wordt gekenmerkt door echoënde gitaarnoten en plechtige zang. Stevige riffs en piepende gitaren heersen in deze song die enige beklijvende toegankelijkheid vertoont. Het meest experimenteel is ‘A Purse Of Gold And Stars’ waarin klassieke piano een mooi tapijt van innerlijke vroomheid creëert. Half gesproken teksten scheppen een mysterieuze sfeer, al merken we ook een zeker fatalisme. Summiere symfonische arrangementen werden toegevoegd. My Dying Bride heeft in het verleden geregeld EP’s uitgebracht, deze kan je beschouwen als een natuurlijke prolongatie van een opnameproces dat de heren nog (min of meer) vers in het geheugen ligt.