Al sinds de eerste keer dat ik de band als een stel jonge honden zag (als voorprogramma van Rose Tattoo) heb ik een zwak voor Ralf Gyllenhammar en co. Eigenlijk is naar mijn smaak ‘Ratsafari’ nog steeds de beste plaat en hebben ze nooit weer een echt waardig opvolger van het wereldnummer ‘The Dagger’ (van ‘Above All’) gemaakt. Toch zijn ze ondanks de verwijdering van het zwaar door Black Sabbath geïnspireerde pad nooit helemaal uit mijn systeem gegaan. Ook het veel meer metal gerichte vervolg heeft in al zijn variaties op een stuk waardering mijnerzijds kunnen rekenen.

Het nieuwste album ‘Killing It For Life’ is wederom weer een stukje kwaliteitsmuziek van de Zweden. De opener ‘Where Angels Fear To Tread’ gooit direct de beuk erin; hakkend en zagend en met de vocalen van Ralf overtuigend raspend en furieus. Luister hier trouwens ook even goed naar die dragende (en dreigende) bas-lijn. Het navolgende ‘Ransacker’ zou zo in een rijtje Priest klassiekers kunnen vallen en is dus ook goedgekeurd. De Freddie Mercury tribute track is misschien even wennen, maar na een paar draaibeurten kan dit eerbetoon goed geconsumeerd worden. Ook in de meer dramatische sferen kan Mustasch nog steeds uit de voeten (melancholisch met ‘Before A Grave’ en heavy in ‘Go To Hell’) en het pakkende ‘What Is Wrong’ had in de tachtiger jaren gewoon een hit kunnen zijn; de mannen hebben er weer een fijn plaatje van gemaakt.