Motorpsycho is een band die niet helemaal in een bepaald hokje gestopt kan worden. De muziek die deze drie heren maken wordt op Wikipedia omschreven als psychedelische rock, of progressive rock. Als je invloeden van rock, grunge, jazz, country en soms zelfs pop door elkaar mixt, dan krijg je wel een beeld van wat dit trio voor een geluid produceert.

Er is vandaag geen voorprogramma, dus klokslag 20 uur begint Motorpsycho met eerst een akoestische set van 5 nummers, met onder andere ‘Real Again’ en ‘Patterns’ van hun laatste wapenfeit “Yay!”. De heren kunnen voor hun set uit een discografie van 25 albums kiezen en daarvan komen 9 albums aan bod. Na de akoestische set gaan we los er komt een muur van geluid op ons af. Dat geluid is overigens best goed te noemen. Wel behoorlijk hard, maar ik doe de oordoppen diep in m’n oren en ik kan lekker genieten van de muziek. Ze beginnen hun elektrische set met ‘The Alchemyst’. Wát een vet geluid produceren ze met hun instrumenten.

De zanger / bassist / gitarist gebruikt een rechtshandige gitaar die hij omgedraaid heeft. Nu doen linkshandige gitaristen dit wel vaker, alleen dan worden de snaren dan omgedraaid en dat is bij Bent Seather niet het geval. Zijn lage E snaar zit dus onder. Hij gebruikt bijna heel de show gitaren met dubbele nek met een bas en gewone gitaar op deze manier gestemd. De andere zanger / gitarist, Hans Magnus ‘Snah’ Ryan, tovert ook geweldige, sferische geluiden uit zijn instrument en de drummer / toetsenist Ingvalt Vassbo is nog maar kort lid van de band, maar staat zijn mannetje zeer goed. De muziek die gaat van keihard gitaargeluid, naar hele rustige stukken het staat live als een huis. Het heeft een bepaalde werking op sommigen in het publiek,die lijken in een ander bewustzijnsniveau te raken. Interactie met het publiek, dat de Next Stage niet helemaal gevuld heeft, is er overigens weinig, maar de boys van Motorpsycho laten hun instrumenten spreken. Dit publiek bestaat voor 85% uit 50 plussers. De band bestaat al vanaf 1989, dus dat is ergens wel logisch.

Buiten hun eigen nummers doen ze ook 3 covers, ‘Can’t Find My Way Home’ van Blind Faith wordt in de akoestische set gespeeld en daarna komen ook nog ‘Inside Looking Out’ van The Animals en een hele vette versie ‘Rock Bottom’ van UFO. Ze spelen een sobere, maar hele vette show voor de iets meer dan driekwart gevulde zaal. Er is wel een beetje lichtshow, maar verder doet de band waar ze voor gekomen zijn, ons overdonderen met hun gave muziek. En dat lukt goed, ik ben er de volgende dag nog van onder de indruk. Dit was een show die denk ik nog lang blijft hangen. Gaaf, nog even nagenieten.

De setlist van vanavond:

Akoestische set

1. Real Again (Norway Shrugs And Stays At Home)
2. Patterns
3. Can’t Find My Way Home (Blind Faith cover)
4. The Maypole
5. Now It’s Time To Skate

Electrische Set

1. The Alchemyst
2. The Bomb-Proof Roll And Beyond (For Arnie Hassle)
3. At Empire’s End
4. Sentinels
5. Hotel Daedalus
6. Lacuna / Sunrise
7. Lady May
8. Cornucopia
9. Psychotzar
10. Inside Looking Out (The Animals cover)

Toegift:

1. A.S.F.E.
2. Rock Bottom (UFO cover)