8 mei 2019
“De tank van Marduk laat zich door niets of niemand stoppen en met ‘Baptism By Fire’ worden we verder de wereld van Marduk in gezogen. “
Woensdag 8 mei zal voor voetbalfans met een voorliefde voor Ajax een datum zijn die men nooit meer zal vergeten. De wedstrijd tegen Tottenham Hotspur duurde namelijk vijftien seconden te lang. Ajax hing al over de rand van de finale, de tickets voor Madrid werden reeds geboekt, toen het uiteindelijk nog misging. Wat een verschrikkelijk scenario. Op 8 mei stond echter ook Marduk geprogrammeerd in de Cacaofabriek in Helmond in het kader van het derde deel van hun Viktoria tour door Europa. Een exclusieve clubshow die je dan als liefhebber niet wilt missen, ondanks de voetbalwedstrijd van die avond.
Tekst: Wim Strijbosch / Foto’s: Dave van Hout
Ik had geluk: Marduk had besloten om maar liefst drie supports mee te nemen op deze tour. Het Spaanse tweetal Survival Is Suicide (een wat aparte bezetting voor een extreme metalband) zou de avond aftrappen, waarna Attic (vrij traditionele metal uit Duitsland) en Valkyria (Zweedse black metal op high speed) het publiek verder zouden opwarmen. Dat betekende dat ik de eerste helft van de wedstrijd van Ajax gewoon kon kijken en ik dus twee vliegen in één klap kon slaan: de beste black metal band en de best voetballende Nederlandse ploeg op één avond: top dus. Na een wervelende eerste helft en een 2-0 voorsprong ging ik met een gerust hart richting Cacaofabriek: voetballend kon dat niet meer misgaan.
Bij de Cacaofabriek aangekomen maakte het publiek – dat in redelijke getale was op komen draven – zich inmiddels op voor de hoofdact van de avond. Ik hoorde van verschillende bekenden dat de drie bands die gespeeld hadden best een goede indruk hadden achtergelaten; vooral Attic kon op positieve reacties rekenen. Op de achtergrond hoorden we reeds de bekende geluiden van Marduk: oorlogsgeweld van tanks en vliegtuigen. Dat heef toch wel iets. Iedereen staat in het donker te wachten op wat komen gaat en ondertussen hoor je die onheilspellende geluiden. En weet je als fan dat de band zo zal verschijnen en zal aftrappen met ‘Panzer Division Marduk’. En zie daar: een minuut later verschijnen de Zweden op het podium en schreeuwt Mortuus die drie overheerlijke woorden door zijn microfoon: ‘Panzer Division Marduk’!
En goedemorgen pater nog aan toe, wat razen de heren uit de startblokken! Wervelende blastbeats en de plectrum van Norman die razendsnel over de snaren van zijn gitaar gaan. De tank van Marduk laat zich door niets of niemand stoppen en met ‘Baptism By Fire’ worden we verder de wereld van Marduk in gezogen. Wat opvalt is dat het geluid knalhard is maar tegelijkertijd loepzuiver. We horen de uithalen en het hijgen van Mortuus, we horen de riffs van Norman tot in detail en de basslijnen van Devo: het klinkt fabelachtig. Achter de drums blijkt de drummer van Belphegor te zitten deze avond (althans, dat wordt mij door verschillende mensen medegedeeld). Wie het ook is, hij maakt indruk met werkelijk ultrasnelle blastbeats en dubbele bassdrums.
De band vervolgt met één van mijn persoonlijke favorieten, het weergaloze ‘Werwolf’ dat in een fantastische versie wordt neergezet. Alles klinkt even strak en overtuigend en Mortuus laat opnieuw zien dat hij een fantastische frontman is: wat een uitstraling heeft die man. Niet door zijn woorden (want hij zegt eigenlijk niet zo veel) maar vooral door zijn blik en poses weet hij het publiek voor zich te winnen. En met brute songs als ‘Cloven Hoof’ en ‘Burn My Coffin’ heb je verder ook niet veel nodig om de massa in extase te brengen.
De band heeft zoals te doen gebruikelijk gelijktijdig twee rookmachines aan het werk wat betekent dat de band voortdurend in een zee van rook staat, waardoor het niet altijd even duidelijk is wat er nu precies op het podium gebeurt. Sommigen vinden dat vervelend; persoonlijk echter vind ik het helemaal passen bij het imago van de band. Dat geldt ook voor de complete duisternis die tussen elk nummer wordt gecreëerd; in combinatie met de geluiden van bommenwerpers etc. zorgt dat voor een heerlijk onheilspellende sfeer. Een heerlijke groove wordt zowaar neergezet middels het geweldig ‘swingende’ ‘The Blond Beast’, het meest toegankelijke nummer van de Zweden. Oorverdovend heftig is het navolgende ‘Into Utter Madness’; genadeloos heftig wordt er op het enthousiaste publiek ingehakt. De set wordt afgesloten met het al even brute ‘Wolves’ waarna de band ultrakort van het podium verdwijnt om tenslotte af te sluiten met ‘The Black….’.
Marduk liet vanavond opnieuw horen en zien dat ze behoren tot de absolute top van de black metal. Alles klopt aan die band. En verrek, wat is het dan een anti climax als je vervolgens hoort dat Ajax de wedstrijd toch nog uit handen heeft gegeven. Hoe is dat nou mogelijk na zo’n wervelende eerste helft? Tja, zo gaat dat. Hadden ze ‘Werwolf’ maar op het middenveld moeten zetten, want zoals Marduk al stelt: “Our only hope is Werwolf, Werwolf behind enemy lines, all we need is Werwolf!.”
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.