Maïeutiste is (behalve een heel irritant woord om te tikken) een Franse metal band die probeert om het black metal stigma van zich af te werpen. Muzikaal worden zij heel snel in deze categorie geplaatst en als je de opener van hun nieuwe album ‘Veritas’, ‘Veritas I’ hoort, dan komen de razendsnelle, op black metal gelijkende passages zeker voorbij. Maar net zo makkelijk nemen zij snelheid terug en verandert de hele sfeer van het nummer door daarnaast ook de manier van zingen te veranderen en over te stappen naar een death metal riff.

Track nummer twee, ‘Infinitus’, klinkt als een nummer van Opeth ten tijde van ‘Deliverance’ wat volgens mij geen verkeerde vergelijking is. Het eerder genoemde label ‘black metal’ is er opgeplakt door hun label Les Acteurs De L’Ombre dat hun muziek op de website verder prima omschrijft als een verkenning van diverse genres tijdens een reis door black metal en ambient. Genres als folk en jazz worden subtiel gemixt in de nummers tussen de extreme metal door, waarbij de black metal stukje bij beetje wordt vervangen gedurende het album. De intensiteit blijft er in zitten, alleen is er veel meer dramatiek toegevoegd aan het geheel, wat maakt dat dit album ‘Veritas’ veel meer is als een extreme metal plaat.

Op hun eerste album, uit 2014, was het voornamelijk nog grimmige black metal wat de klok sloeg, maar geef een getalenteerde band vijf jaar de tijd en ze komen met een volwassen, geïnspireerde plaat als ‘Veritas’. Tekstueel is er ook zoveel te genieten, want de songs zijn gebaseerd op literaire en filosofische concepten, echt een album dus waar je in moet duiken om het geheel te gaan waarderen. Door de tekstuele invalshoek en het verwerken van vele subtiele stijlen in de songs, wordt de band ook wel geplaatst onder de noemer ‘avant garde metal’ maar dat klinkt net zoals een term als post-impressionisme in de schilderkunst: de term wordt veel gebruikt maar niemand weet eigenlijk wat het precies inhoudt. Onderaan de streep is ‘Veritas’ een geweldig extreem metal album door een getalenteerde Franse band die risico’s durft te nemen op alle gebieden als het gaat om het schrijven van een nieuw album en die bands moeten we omarmen en koesteren.