Elk nieuw jaar gaan we steevast in met nieuw werk van Magnum in het vooruitzicht, of dat nu een studioalbum of een live registratie is. Het illustreert de oertraditionele, maar o zo aangename werkwijze van veteranen Tony Clarkin als componist/gitarist en zanger Bob Catley als zanger. In 2018 bespraken we het voorgaande studioalbum ‘Lost On The Road To Eternity’, begin 2019 volgde de podiumneerslag van de voorgaande tournees in de vorm van ‘Live At The Symphony Hall’.

Het nieuwe decennium start met een vervolmaking van nieuw bloed rond het kernduo. Kondigden we bij vorig album al een nieuwe drummer en toetsenist aan – respectievelijk Lee Morris en Rick Benton – dan kunnen we ditmaal de entree van Dennis Ward op bas melden. En dat is natuurlijk een gerenommeerde muzikant en producer. We weten allemaal dat Bob Catley vaste prik is als gastzanger op de albums van Avantasia en het was dan ook Tobias Sammet die de Engelse band voorstelde om in zee te gaan met Dennis Ward (ook bekend van Pink Cream 69, Place Vendome en Unisonic bijvoorbeeld). Daar waren de Engelsen zeer mee ingenomen en de ‘nieuwe’ kracht krijgt dan ook veel lof.

Uiteraard heeft dit het welbekende geluid van Magnum niet veranderd. Tony Clarkin schudt nog steeds nieuwe songs uit zijn mouw bij de vleet in het vertrouwd klinkende hardrockgenre met lichte AOR toets. Men gaat van start met de swingende pomprock van ‘Where Are You Eden?’ Hier haalt men enige symfonische arrangementen en blazers erbij, maar dat gebeurt zeker niet in elke song, want er wordt ferm gerockt. Elke song heeft een prachtige gitaarsolo vol emotie, de lichthese stem van Catley is de andere voortrekker van Magnum. Meerdere songs starten gevoelig en bloeien dan open naar een sterk refrein, soms met samenzang zoals in ‘House Of Kings’ dat ook nog een jazzy piano intermezzo heeft en trompet op het einde. Tekstueel heeft men een ruime blik op de wereld met het gevaar van zelfverklaarde profeten in ‘Madman Or Messiah’ als onderwerp en de kritiek op de domheid van de mensheid als protest tegen het verwoesten van onze planeet uit hebzucht in ‘Man’, een song met opmerkelijke ritmes, stop & go riffs en aan Queen verwante samenzang. De gevoelige kaart wordt naar het einde toe getrokken met ‘The Great Unknown’ en ‘Crimson On The White Sand’. Onze favoriet is het titelnummer dat oorspronkelijk een sciencefictionverhaal was, maar verworden is naar fantasy met een hint naar de realiteit.

En zo kennen we Magnum maar al te goed. Dat vleugje mysterie en fantasie over een sprookjesachtige wereld, hetgeen ook altijd te merken is in het mooie artwork van Rodney Matthews. De fans kunnen weer op ontdekking gaan en zij zullen niet teleurgesteld zijn! Stevige hardrock met hart en ziel gemaakt en gespeeld.