2023 begint stevig met een staaltje old school death metal waar de goeie ouwe Death en Obituary zich niet voor zouden hoeven te schamen. Leper Colony is verantwoordelijk voor dit staaltje herwaardering van klassiekers die anno nu wat in de vergetelheid dreigen weg te zakken. De kern van deze band wordt gevormd door Marc Grewe (ex Morgoth en Insidious Disease) en Rogga Johansson (die je zou kunnen kennen van Paganizer en Revolting). De poging tot reanimatie gaat zover dat op de kleinste details is gelet, de hoes is een schoolvoorbeeld van hoe een metalhoes eruit zou moeten zien: gedetailleerd en goor; de songtitels lezen als de catalogus van een in horrorfilms gespecialiseerde videotheek (ook al zoiets uit de oudheid).

Hoe het ook zij, Leper Colony vliegt er vanaf de opening met gestrekt been in. ‘Human Paradox’ start furieus om daarna iets gas terug te nemen voor een catchy, bijna groovy overdosis aan riffs. In het volgende nummer blijkt er ook wel iets van Slayer terug te horen in het geluid en vallen de vreemd voorthikkende drumfills op. Bijna aarzelend, soms voor de beat, dan weer er achter en tegelijkertijd de hele drumkit gebruikend voegt het getrommel van Jon Skäre (bandlid nummer drie) echt iets toe, al is het maar het bewijs dat death metal drummen niet uitsluitend zoveel mogelijk blast beats eruit rammen is.

Naar mate het album vordert wordt duidelijk dat er geen songs op staan die boven de rest uitsteken. De negen songs zijn van een behoorlijk constante kwaliteit, er staan ook geen echte missers op.

Leper Colony zorgt met dit titelloze debuutalbum voor een nostalgische reis naar de oertijd van de death metal, maar dan wel zonder als een tributeband of een rip-off te klinken. Op zich ook niet zo vreemd, met een veteraan uit de scene als Marc Grewe in de gelederen zal je nooit een navolger worden. Of Leper Colony een rechtstreekse afstammeling is van Morgoth, ik weet het niet en het doet er eigenlijk ook niet echt toe. Het is in ieder geval duidelijk waar de mosterd vandaan komt. Vergeleken met het toch wat rechtlijnigere gebeuk van Morgoth is de melodieuzere thrashy benadering van de old school death metal een verademing. Dit debuut is kort, slechts 33 minuten, maar heeft daardoor geen kans om te gaan vervelen. Als ‘Gruesome End’ (hoe toepasselijk die titel) na een paar valse eindes toch klaar is, dan is de conclusie dat Leper Colony de defibrillator kan zijn die het op sterven na dode death metal genre goed kan gebruiken.