Kvaen is de naam waaronder de Zweedse duivel-doet-al Jacob Björnfot opereert om zijn muzikale ideeën met de wereld te delen. Bands waarbij de man betrokken is/was: Autumn Death, Devil’s Force en het progressieve Ghost Ship Octavius. Twee jaar geleden veroorzaakte het debuut ‘The Funeral Pyre’ behoorlijk wat lof, ook bij mijn collega Koen Smits. We zullen eens zien of het tweede album deze hoge verwachtingen inlost, want men spreekt van black, thrash, pagan en speed metal aan een behoorlijke vaart. Van al die subgenres komt hier en daar iets voorbij, maar laat ons het houden op vooral black metal.

Voor ‘The Great Below’ deed onze Zweedse einzelgänger beroep op drummer Tommi Tuhkala (live zit zelfs ex-Amon Amarth drummer Fredrik Andersson achter het drumstel). Jacob speelde alle andere instrumenten in en maakt gebruik van rasperige, maar verstaanbare zwartgeblakerde zang. Hij heeft wel tal van gasten voor gitaarsolo’s en een streepje zang uitgenodigd. Het is de sport om de solo’s eruit te halen en dat lukt wel, met de stemmen had ik iets meer variatie verwacht. Nu blijft het bij extreme partijen, maar die passen natuurlijk ook het best bij de snelle muziek.

Inderdaad, men houdt het tempo hoog in de twee eerste songs ‘Cauldron Of Plagues’ en het titelnummer. In dat laatste is Jeff Loomis (Arch Enemy, ex-Nevermore) te horen in een klaterende vingervlugge prestatie. De verrassing is groot (en aangenaam) wanneer het mediumtempo ‘In Silence’ het voortjakkerende tempo al laat zakken. Melodieuze gitaarnoten zweven ons tegemoet, terwijl de uitvallen erg episch zijn. Volg even de tekstvideo van ‘In Silence’ tegen een achtergrond van fel noorderlicht en wie zich hier niet door laat meeslepen luistert naar een verkeerde stijl. Het atmosferische middenstuk is erg welluidend en de zang van Nephente Fridell is een extra (van de aan te raden band Netherbird trouwens). Deze song geeft je het gevoel aan de startblokken van een opgang te staan en heeft een wervelende stuwkracht. Snelheid, strakheid en intensiteit nemen vanaf ‘Damnations Jaw’ terug het roer over. Solo’s om vingers af te likken, want hier was Mike Wead (King Diamond) op bezoek in de studio. In ‘Ensamvarg’ is het dan weer Necrophobic’s Sebastian Ramstedt die mag losgaan voor gitaarsolo’s. Wat opvalt is dat deze solo’s allemaal op klassieke heavy metal leest gestoeld zijn en dus erg melodieus. Dat is ook het geval wanneer Jacob ze zelf speelt. Zoals in afsluiter ‘The Fire Within Him Burns’ dat een piano intro en outro heeft, maar daartussen heerst er energieke herrie waarin zanger Vreth van Finntroll nog even zijn brutale stem mag laten horen. Al bij al is dit een album dat snelle black metal verenigt met de melodieuzere variant ervan en dat gaat Kvaen goed af. Met ‘In Silence’ toch wel als onbetwist kippenvelmoment.