De kenners van het progressieve rock en metal genre zullen de naam Kristoffer Gildenlöw wel herkennen, voornamelijk als ex-bassist van Pain Of Salvation maar wellicht ook van zijn bijdragen aan albums van Kayak, For All We Know, Neal Morse of Damian Wilson. Hoewel hij oorspronkelijk uit Zweden komt woont hij al geruime tijd in Nederland en maakt hij solo platen die weinig lijken op de muziek die hij met zijn oude band maakte. Zijn derde solo werkstuk is begin deze maand uitgekomen en heeft de toepasselijke naam ‘Homebound’ gekregen, het eerste album van de twee die de muzikant dit jaar uitbrengt.

Verwacht geen complex instrumentaal geweld of scheurende gitaren, ‘Homebound’ is niet gemaakt voor mensen die muziek uit de speakers wilt laten knallen. Het is echte luistermuziek die moeilijk in een hokje te proppen is, misschien dat progressieve singer-songwriter poprock geen slechte omschrijving zou zijn. Het materiaal is redelijk simpel maar toch ook complex. Zo is opener ‘Holy Ground’ (het introliedje even niet meegenomen) bijvoorbeeld gebouwd rondom een simpele gitaarpartij maar aangevuld met een orkestraal geluid en interessante harmonieën die je niet direct zou verwachten. Like Father Like Son’ is dan weer een stuk eenvoudiger en doet wel een beetje denken aan iets wat op het ’12:5’ album had kunnen staan van Pain Of Salvation. Dat komt misschien ook wel een beetje omdat de stem van Gildenlöw veel weg heeft van die van zijn broer Daniel, de zanger van dat combo. Hoewel zijn broer de betere zanger is heeft Kristoffer toch wel een interessante stem met veel karakter. Wat dan ook weer goed past bij de dromerige ingetogen en melancholische muziek.

Hoewel het de bedoeling was dat ‘Homebound’ een EP zou worden met overgebleven liedjes van het komende album, heeft het niets ingeleverd aan kwaliteit. Als je de moeite neemt om écht naar de muziek te luisteren dan is er veel interessants te vinden. Maar dat zal niet voor iedereen even gemakkelijk zijn, het is namelijk niet iets wat je opzet als achtergrondmuziek bij andere bezigheden. Daarnaast zijn niet alle nummers even sterk. Zo vind ik ‘Snow’ of ‘You Need Not Stay (Away)’ bijvoorbeeld erg interessant, maar doen ‘Our Home’ of ‘Like Father Like Son’ niet zoveel met me. Toch vind ik dat Kristoffer Gildenlöw een prima album heeft uitgebracht die zijn fans zeker zullen waarderen. Ik ben dan ook benieuwd naar het volgende album, die als het goed is later dit jaar gaat uitkomen.