In 2020 was Konvent een nieuwe naam toen ze via Napalm Records het debuut ‘Puritan Masochism’ uitbrachten. Die schijf werd goed ontvangen. Vier dames uit het Deense Kopenhagen die zwaar vervormde, zwartgeblakerde doom/death metal speelden leek wel in te slaan en dus kunnen we nu hun tweede album ‘Call Down The Sun’ voorstellen.

Konvent speelt loodzware, vervormde riffs tegen een logge ritmesectie. Zeker geen sierlijke doom, maar sludge en funeral doom kijken om de hoek. Daarbij is de bijzonder lage put-grunt van Rikke Emilie List een constante. De repetitieve riffs bouwen een muur van geluid op die mogelijk ook liefhebbers van post metal zal aanspreken. Ook al is het grotendeels traag en slepend, toch bouwt Konvent op dit album meer pittige acceleraties in – veelal opgesmukt met een soort black screams – en dat komt de afwisseling ten goede.

Na enkele songs wordt de gruizige vod-in-de-mond grunt wel eentonig en komt het over als een gimmick, zelfs al weerklinkt er soms een schreeuwerige zin tussen. De zompige baspartijen in ‘Fatamorgana’ worden met een gesproken sampler aangezet en op het einde is er roepende samenzang. Ofwel laat je je meevoeren door deze repetitieve cadans, ofwel krijg je nood aan toch dat extra waarmee de dames komen aandraven. Dat komt pas in de laatste track ‘Harena’ waar viool en cello (gastmuzikant Felix Havstad) het lange nummer een epische sfeer geven. Ook zijn daar voor het eerst wat uitwaaierende lead gitaren te horen op de zompige achtergrond en dat zouden ze best meer kunnen uitwerken. Konvent bouwt een vervormde muur van sludge en funeral doom op, zodat doom liefhebbers van de zwaardere soort van deze muziek het best geplaatst zijn om dit nader te onderzoeken en op zoek te gaan naar de videoclips van de singles ‘Grains’, ‘Pipe Dreams’ en ‘Harena’. Deze drie tracks geven een blauwdruk van de intenties van deze Denen.