Spencer Sotelo is in het dagelijks leven zanger van de technische metalband Periphery, maar gedurende de uurtjes die men tegenwoordig als muzikant over heeft door de Corona, heeft hij zijn project met bandgenoot en drummer Matt Halpern af kunnen maken. Voor dit project (een van zjn vele trouwens) is hij al in 2011 begonnen met schrijven.

Het lijkt in niets tot vrij weinig op Periphery, het is veel schizofrener dan die band. Heel catchy en met veel keyboards is het misschien zelfs helemaal niets voor de gemiddelde Periphery fan, maar die missen toch wel wat. Het is een album geworden met een grootse sound die heen en weer gaat van metal naar rock met zelfs funk en jazz invloeden, maar vooral staat het album vol met goed geschreven songs die het talent van Sotelo laten horen. Elk nummer staat vol met hooks en briljante ideeën, die dagen lang in je hoofd blijven zitten en verslavend werken. Als zanger en songschrijver trekt Sotelo natuurlijk alle aandacht naar zich toe. Hij gebruikt zijn gehele arsenaal aan stembanden op alle denkbare manieren. Vaak klinkt hij dan als Mike Patton van Faith No More, die heeft dezelfde wendbaarheid in de stem. Vaak ook spelend met het theatrale van Queen klinken de songs zeker bombastisch, maar het blijft altijd rock muziek van de bovenste plank met een kleine ondertoon van popmuziek.

Deze plaat is voer voor zowel avontuurlijke metalfans als progressievelingen en popliefhebbers. Dit maakt ‘The Ritual’ een prestatie van jewelste, want wie kan er tegenwoordig zeggen dat men een zo breed publiek aanspreekt.