Karg is het uiterst persoonlijke muzikale vehikel voor J.J. die we ook als zanger bij Harakiri For The Sky kennen. Hierbij is Karg de uitlaatklep voor zijn depressieve toornen, als eenmansproject slechts geholpen voor het drumwerk. ‘Traktat’ is geschreven tijdens zijn lange zoektocht naar zichzelf in de natuur. Het is als het ware een catharsis van emoties die hem daarbij overvielen. Toch vormt het een trilogie met eerdere albums ‘Weltenasche’ (2016) en ‘Dornenvögel’ (2018). Bijna tachtig minuten intense muziek die meandert tussen vredige berusting en suïcidale uitvallen is het resultaat. Daarbij heeft J.J. zijn voeten diep in atmosferische black metal, maar doet hij ook uitstapjes naar wat tegenwoordig als post metal beschouwd wordt.

Het is zeker een opgave om doorheen de lange songs te ploegen. Toch merken we een zekere schoonheid in de prachtige akoestische passages, waarna het echt bar en grimmig wordt. Dit contrast levert een album op dat haast schroom doet ontstaan bij beluistering. Net als bij de vorige albums blijf je toch geboeid luisteren, omdat dit een eerlijke reflectie van emoties is. Niet altijd evident, maar wel uitzonderlijk in zijn aanpak. Als je er in de juiste stemming voor bent is dit best een waardevol album.

Interessant is bovendien dat hij ‘I See A Darkness’ van Bonnie “Prince” Billy covert als bonustrack. Ik zou hem aanraden om ook naar Townes Van Zandt, The Sound en Mark Lanegan (hier met The Twilight Singers, ook zanger van Afghan Wighs erbij) te luisteren. Kan helend zijn! Maar dat is natuurlijk nog altijd niets in vergelijking met dit of dit. Je zou er nostalgisch van worden… Vreemd dat dit album zo inspireert tot vele mijmeringen.