In januari van dit jaar spraken we nog met J.J. over het nieuwe Harakiri For The Sky album ‘Scorched Earth’ en toen meldde de man ons al dat er ook een nieuw Karg album op komst is. De ster van Harakiri For The Sky is sneller gerezen dan die van Karg, nochtans ook een band van J.J. (V. Wahntraum) die langer bestaat dan Harakiri For The Sky. Dit is heel lang het eenmansproject van J.J. geweest. Pas voor het zevende album ‘Traktat’ in 2020 deed men een eerste echte tournee, al was de band al eerder tot een vijftal uitgebreid. Vervolgens kwam de pandemie en waren live concerten niet aan de orde, maar de productiviteit bleef groot. Sinds 2008 is er elke twee jaar een nieuw album bijgekomen en de negende worp ‘Marodeur’ is de opvolger van ‘Resignation’ (2022).

Karg blijft een band die zich ontwikkelt. ‘Marodeur’ is het eerste album van Karg waarop de andere leden veel meer zeggenschap kregen in het schrijfproces. Ook de productie en mix staan op naam van de gitaristen Daniel Lang en Georg Traschwandtner, al bleef J.J. uiteraard wel het laatste woord hebben. Openstaan voor de ideeën van anderen blijkt een positieve invloed op het resultaat te hebben. Er zit meer variatie en sfeer in de songs. Het blijft atmosferische black metal, overgoten met een flinke laag postrock (een invloed die de laatste jaren groter en groter werd), maar ook de verstilde passages, breaks en gastmuzikanten maken het geheel rijker en afwisselender.

De teksten zijn nog steeds in het Oostenrijkse dialect uit de streek waar J.J. vandaan komt. De liefde voor de natuur en machtige bergen is altijd een inspiratiebron geweest voor deze getormenteerde kunstenaar. De zang blijft overbekend hysterisch en furieus, alsof J.J. de woorden moeizaam over zijn lippen krijgt. Al van bij het eerste nummer ‘Schnee Ist Das Blut Der Geister’ merken we dat de songs zich weldoordacht ontvouwen, met trage tokkel en bijna filmisch aureool. Wanneer de riffs dan rockend invallen, is het de beurt aan de zang. Perchta is hier gastzangeres en de piano wordt gespeeld door Michael Eder. Het is intense muziek met heel wat vervorming, maar anderzijds is er ook dat sprankelend helder geluid der gitaren tijdens kalme passages. In de nieuwe clip ‘Yügen’ horen we een sample uit een film; ook op het einde van ‘Annapurna’ is dat het geval. ‘Annapurna’ is trouwens onze favoriete song. Het is de naam van één van de tien hoogste pieken in het Himalaya gebergte en hier wordt de weemoed – een belangrijk gevoel in de muziek van Karg – tot grote hoogte gebracht, mede door het vioolspel van Klara Bachmair (Firtan en Vinsta). Zij is op heel het album te horen en dat is een meerwaarde. In de volgende drie lange songs die ons resten, is de sfeer soms zweverig, dan weer ijskoud en wanhopig, maar in ‘Anemoia’ schemert er toch een zekere luchtigheid door. Ligt het aan de intro met drums en basloopjes of aan de catchy riffs? Dat laten we in het midden. ‘Marodeur’ is een vertrouwd album voor Karg fans, maar wel beter dan ooit door nieuwe, gedurfde elementen bij te voegen.