Vorig jaar bespraken we nog hun tweede live registratie ‘Live In Copenhagen’ en in 2017 werd het vorige studioalbum ‘Rough Times’ uitgebracht. Je kan stellen dat Kadavar er een flink tempo op nahoudt. Deze in Berlijn gevestigde band speelt retro rock in de breedste zin van het woord: hun sound ligt diep geworteld in de jaren zeventig hardrock, met een vleugje psychedelica en een occult timbre. Zeker nu, aangezien Lupus, Tiger en Dragon zich volledig ondergedompeld hebben in horrorfilms om een leidend thema voor hun vijfde studioalbum ‘For The Dead Travel Fast’ te kiezen.

En dat deden ze grondig. Geïnspireerd door oude horrorsoundtracks en Werner Herzog’s Dracula togen ze naar Transsylvanië om daar de sfeer op te snuiven rond het mysterieuze kasteel van Dracula. Ook de Italiaanse meesters uit horrorfilms, bijvoorbeeld de film ‘Suspiria’ en de soundtrack daarvan, zijn hen niet vreemd. En dan hebben ze ook nog de band Goblin ontdekt en blijven ze dwepen met Hawkwind en Pink Floyd. Kortom, dit trio is te laat geboren, maar weet deze inspiratie heel integer in het eigen oeuvre te integreren. Alles is opgenomen en geproduceerd in de eigen studio in Berlijn. Het valt op hoe sober en puur het geluid is. Hier en daar wat synthesizer, maar je merkt heel sterk dat dit slechts een trio is, want de muziek ademt en schuwt veelgelaagde songs. De songs zelf zijn iets langer dan voorheen, maar dat vinden we een pro, want op die manier is er meer ruimte voor de schitterende gitaarsolo’s van frontman Christoph ‘Lupus’ Lindemann. Zijn stem is ook een klasse apart. Je zou kunnen zeggen dat die wat iel en nasaal klinkt – in het verleden deed dit ons al eens aan Ozzy denken, want Black Sabbath beschouwen ze natuurlijk ook als meesters – maar toch draagt dit uiteindelijk bij aan de authentieke benadering van zulk een oud muziekrecept.

Dat muziekrecept krijgt nu de ultieme naargeestige stempel van horror in de songs. Een kosmische wind (synthesizers) waait ons tegemoet wanneer de veredelde intro ons binnenleidt tijdens ‘The End’. Een nasale bezwerende stem tekent het plan uit… om over te gaan in de eerste volvet rocker ‘The Devil’s Master’. Basintermezzo en door fuzz bezwaarde gitaren heersen! Dit is fantastische retro rock, met lijzige stembanden betrokken in het occulte pact. Dit alles gekroond met een puike vintage gitaarsolo die het hart verwarmt. De catchy gitaarmelodie van ‘Evil Forces’ was de aanzet om dit album te schrijven en dat wordt geresulteerd in stomende rock. Zo wordt dit een festijn met morbide trek. Hoewel… ‘Children Of The Night’ met zijn walsritme klinkt bepaald opgewekt. Mis! Luister maar eens naar de teksten. Hoewel dit album vele uptemposongs telt, is er naar het einde toe ruimte voor introspectie tijdens het door serene Pink Floyd zang verrijkte ‘Saturnales’ dat zijn dromerig timbre aanzet met cello. En in de lange afsluiter ‘Long Forgotten Song’ komt de bluesy, meeslepende sfeer der gitaren volledig tot uiting. In dit trage nummer wordt de spookachtige sfeer omgebogen tot iets prachtigs dat elke muziekliefhebber van doorleefde muziek zal behagen. De mannen zeggen zelf dat ze pas nu in staat geweest zijn om zulk een diepgaand album te maken en ik geloof ze op hun woord. Dit is een superalbum van Kadavar!