Gitarist en zanger Jesse Damon draait ondertussen al weer heel wat jaartjes mee. Met de band Silent Rage debuteerde hij in 1987 met ‘Shattered Hearts’, een sterk melodieus debuut. Hierna sloeg Gene Simmons (Kiss) zijn klauwen om de band heen. Het resulteerde in het wat obligate ‘Don’t Touch Me There’, waar Simmons compositorisch niet alleen een vinger in de pap had, maar beide handen. Niet lang daarna gaf Silent Rage er de brui aan. Damon zou later met Simmons nog aan nummers schrijven die onder andere op het KISS album ‘Revenge’ terecht kwamen.

Met ‘Damon’s Rage’ brengt Jesse Damon alweer zijn zesde solo album uit. Het album is tot stand gekomen in innige samenwerking met gitarist/zanger/songwriter Paul Sabu, die ook de matige productie van dit album verzorgde. Het openingsnummer ‘Play To Win’ is nog wat cliché en gezapig, maar zowel ‘Love’s Gone Wild’ als ‘Damon’s Rage’ zijn twee lekkere uptempo rockers die erg doen terugdenken aan het debuut van Silent Rage, en dat is een goede zaak in dit geval. We horen puik soleerwerk en Damon zijn stem blijkt verre van versleten. Met ‘Electric Magic’ en ‘Tell Me Lili’ hebben we twee overtuigende wat meer midtempo nummers. Het mid tempo gehalte wint het op dit album, al is het furieuze ‘Here Comes Trouble’ een prettige uitzondering. De enige echt mindere track op het album is het zeikerige ‘Flyin’ Dutchman’. Uiteindelijk weet Damon een album met goed gecomponeerde commerciële rock neer te zetten, maar die productie is echt niet meer van deze tijd en doet fors af aan de luistervreugde helaas.