Stel je begint een band en noemt die naar de eerste letters van de voornamen van de vier leden. Dat schreeuwt aan alle kanten ABBA, maar als je Jason, Andy, Adam en Wayne samenvoegt dan komt daar JAAW uit. Klinkt niet zo pakkend als Zwedens grootste exportproduct na Ikea, maar deze supergroep is sowieso uit ander hout gesneden. Geen ingenieuze discopop, maar scherpe en schurende noiserock die automatisch herinnert aan het bandje waar een van de twee A’s, Andy, ooit beroemd mee is geworden. Andy is namelijk Andy Cairns en wanneer je een bepaalde leeftijd hebt dan zou je hem nog kunnen herinneren als de voorman van de Noord-Ierse band Therapy?, wiens compromisloze tegen grunge aanschurkende, van de feedback bolstaande rock in de jaren negentig tegen alle logica in tot gouden platen en volle concertzalen leidde. Therapy? bestaat nog steeds, maar die hoogtijdagen zijn allang voorbij, al verscheen een paar weken geleden een nieuw album dat klinkt alsof er niets veranderd is. Cairns is misschien ouder, maar niet milder, zoveel wordt wel duidelijk op ‘Supercluster’, het debuut van JAAW, de post-industriële supergroep die behalve uit Andy Cairns bestaat uit Jason Stoll (Mugstar), Wayne Adams (o.a. Petbrick) en Adam Betts. Geen Zweden dus, maar een viertal ervaren rotten uit de alternatieve noise en metal uit het Verenigd Koninkrijk.

Het album, opgenomen in slechts een paar dagen, is qua sound een wonderlijke kruising van Therapy? en klassieke industrial metal à la Godflesh en Ministry met daarin verwerkt de stokpaardjes van de verschillende bandleden. Zo belandde de muziek van de vroege industrial rockers Chrome in de blender samen met bizarre ideeën als “wat zou er gebeuren als Celtic Frost een song van Neu! speelt?” en een voorliefde voor effectpedalen. Voor de teksten werd inspiratie gevonden bij underground horror films zoals Midsommar en om niet als een stelletje oude zakken in het verleden te blijven hangen is nadrukkelijk gekeken naar de nietsontziende felheid van de moderne Braziliaanse noisefenomenen Deaf Kids, geen onbekenden overigens (Wayne Adams heeft met Petbrick al eens met Deaf Kids samengewerkt). Het resultaat is verrassend, want behalve de genoemde directe en logische link met het werk van Therapy? is er veel variatie te vinden op ‘Supercluster’. Van sludge tot sci-fi proto-industrial en van de met distortion doordrenkte psychedelica tot een venijnige, messcherpe cover van Björks ‘Army of Me’. Dit alles wordt uitgevoerd met een energie die zowel bloedserieus als kinderlijk enthousiast is. De mannen hadden duidelijk plezier met in elkaar knutselen van deze plaat. Is het een tussendoortje, een uit de hand gelopen grap? Waarschijnlijk wel. Commercieel zal ‘Supercluster’ waarschijnlijk geen klapper zijn, daarvoor is de muziek teveel “niche” en te eigenzinnig. Het zou mooi zijn als ik het verkeerd heb (hoeveel mensen zullen destijds het succes van Therapy? voorspeld hebben?) en JAAW meer wordt dan een hobbyproject met één enkele release. Maar ja, ‘Thoughts and Prayers (mean nothing)’ zeggen ze zelf. Afwachten dus.