Dit indrukwekkende debuutalbum ‘Access All Worlds’ van Iotunn heeft een lange voorgeschiedenis. Het was in 2009 dat ene Jesper Gräs vanuit zijn metalen achtergrond een nieuwe muzikale richting voorop stelde: jaren zeventig space rock. Samen met zijn broer en diverse muzikanten werden ideeën omgezet in songs. In 2015 doopte broer Jens hen Iotunn (‘reus’ in het oud Noords) en een jaar later bracht de Deense band de EP ‘The Wizard Falls’ uit, al meteen gemixt door de titaan op productiegebied Flemming Rasmussen.

Het kerntrio dat verder zou gaan, bestond uit beide broers en drummer Bjørn Wind Andersen. Zij schreven de songs voor dit eerste volledig album en pas toen zanger Jón Aldará (uit de Faeröer Eilanden en bekend van Barren Earth en Hamferð) erbij kwam – en later een bassist – was het plaatje compleet. In oktober 2019 werd eindelijk de bas opgenomen als laatste en net voor corona werd in Gotenburg de mastering gedaan door Fredrik Nordström. Dit alles schept dus hoge verwachtingen en ‘Access All Worlds’ is waarachtig een topper van jewelste. Niet in die initiële vintage rock stijl, maar eerder uit vele vaatjes tappende om alzo tot de eigen identiteit te komen, reeds op dit debuut.

Natuurlijk is de aanwezigheid van Jón Aldará in deze een bepalende factor. Zijn differentiële zangstijlen zijn welhaast legendarisch en voegen dan ook een meerwaarde toe aan de progressieve metal (zo kunnen we het toch wel noemen) van het Deense viertal. Verwacht dus allerminst de vooropgestelde space rock, maar progressieve death metal voor wie bands als Barren Earth, Opeth, Disillusion, Vintersorg en Borknagar weet te waarderen. Het space element is voornamelijk te vinden in de teksten, daarvoor is Aldará ook verantwoordelijk. De songs zijn lang en intens, maar bevatten genoeg herkenbare momenten om van enige toegankelijkheid te spreken. Zo is ‘The Tower Of Cosmic Nihility’ – ook vanwege de clip – intussen uitgegroeid tot een bijzonder pakkende compositie met zijn gruizige gitaren, verheven zang, folky loopjes en kordate grunts. Maar het feest vangt aan met het al even beklijvende ‘Voyage Of The Garganey I’. Aanvankelijk kalm met ruimtelijke sfeer, maar de uitbarsting met grunts kan tellen! De strakke riffs worden gelardeerd met mooie melodieën, wanneer de heldere zang aan de beurt is, maakt weemoed zich meester van je.

De afwisselende zangpartijen en de op en neer gaande melodieën verraden dat hier een uitzonderlijke band aan het werk is. In het titelnummer komen daar nog stukken met pragmatisch gesproken tekst bij, later weven gitaarpatronen zich omheen de sensitieve zang. Grunts zorgen voor het heerlijke contrast, maar ook van intense klassieke gitaarsolo’s is men niet vies. Het snelle ‘Lathem’s Golden Pits’ flirt dan weer met black metal en in ‘Waves Below’ doet de verkondigend ruwe zang wat aan Sólstafir denken (of toch aan mannen van de Noordelijke Eilanden). Maar deze mammoetcompositie herbergt ook het meest aanstekelijke refrein wanneer men ‘I’m searching in the waves below’ zingt. Deze ravissante kwaliteit wordt aangehouden tot de laatste noot, zodat ‘Access All Worlds’ meteen meedingt naar het debuut van het jaar. Laat deze gigant dus zeker niet links liggen, want we staan niet in voor de gevolgen… Geen wonder dat ze meteen een contract voor meerdere albums bij Metal Blade versierd hebben!