Zo’n vier jaar geleden kwamen Sander Heerings (The Dust Connection) en Jan Willem Ketelaers (Knight Area) bij elkaar om een concept album te maken over de reis van een ziel naar de eeuwigheid. Door omstandigheden bleef het werk even op de plank liggen maar nu hebben de mannen toch maar besloten het album in eigen beheer uit te brengen. Into The Open werd gekozen als projectnaam en het album kreeg de titel ‘Destination Eternity’.

Dat het album even op de plank heeft gelegen heeft in ieder geval niets te maken met de muzikale kwaliteiten die op het album te vinden zijn. Naast de solide bandleden, waarvan er een aantal uit The Dust Connection komen, doen er ook nog een aantal interessante gastartiesten mee. Zo was bijvoorbeeld meestergitarist Marcel Coenen (Sun Caged, Ayreon) van de partij om een waanzinnige gitaarsolo in te spelen. Muzikaal zit het album dus goed in elkaar en wordt er niets te wensen over gelaten. De invloeden van Heerings zijn duidelijk hoorbaar want zijn toets partijen hebben een grote bijdrage aan de sfeer van de liedjes. Het is fijn om eens een album te horen die niet volledig wordt gedragen door harde gitaren met de een na de andere coole riff, maar door sferische toetsen en meer ondersteunende gitaren. Ook Ketelaers weet in positieve zin op te vallen met pakkende zanglijnen en interessante melodieën, en hij weet zijn stem op een sterke manier in te zetten. De gebundelde invloeden van deze twee heren zorgen voor interessante composities die makkelijk wegluisteren en niet al te ingewikkeld zijn, wat zeker niet altijd het geval is bij progressieve rock bands. Nog wel had ik een opmerking over de mix en master van Robert Spaninks, die ook de drums voor zijn rekening heeft genomen. In eerste instantie was ik niet onder de indruk van de mix, maar hoe vaker ik naar het album luister hoe meer ik de mix begin te waarderen en is er echt geprobeerd om een eigen sound te krijgen.

Eigenlijk kan ik alleen maar concluderen dat de mannen van Into The Open mogen zeer tevreden mogen zijn met ‘Destination Eternity’. In een markt met een overvloed aan generiek klinkende bands hebben ze toch een eigen geluid weten te creëren. Het is geen perfect album, zo eerlijk moet ik wel zijn, ik vind bijvoorbeeld de samenzang van gastzangeres Maria Catharina (Robby Valentine) en Ketelaers niet zo mooi. Allebei zingen ze zuiver maar ik vind de stemmen niet goed bij elkaar passen. Dat gezegd hebbende is het gewoon een uitstekend album geworden. Een aanrader voor de liefhebbers van sferische progressieve rock!