Into The Grave in Leeuwarden (Snekertrekweg) – 14 juni 2025
“Ik krijg al dagenlang de zin ‘I am a dwarf and I’m digging a hole, diggy diggy hole’ niet meer uit mijn hoofd”
Het festival ‘Into The Grave’ in Leeuwarden is inmiddels een blijvertje geworden in ons niet al te grote metalland. Tenminste als je dat vergelijkt met de grote festivals in Duitsland en België. Wat in 2013 begon als eendaags festival en in 2019 al gegroeid was naar drie dagen is het na de coronajaren drie dagen gebleven sinds 2022. Dit jaar zijn we vanuit Arrowlordsofmetal.nl op de Zaterdag naar Leeuwarden getogen om te zien wat oudgedienden als W.A.S.P, Phil Campbell en Death Angel ons te bieden hebben. Het was een mooie dag!
10 juli 2025 I Tekst Henk Biesterveld, fotografie Tim Biesterveld
Vilt, Reaper Stage.
Die dag begint op de Reaper Stage met de Zweedse blackened thrash band Vilt. De band trapt af met een mix van death en thrash met melodieuze solos. De Zweedse band zet een lekkere felle set neer in de inmiddels brandende zon op de parkeerplaats tussen de kantoorgebouwen. Dit beloofd een heet dagje te worden. De locatie is deze keer niet het Oldehoofsterkerkhof in het centrum maar een parkeerplaats ergens aan rand van het centrum vlak bij het Centraal Station. Ideaal is dat zeker niet maar we moeten het ermee doen. Gelukkig vergoed de sfeer veel, zo niet alles en anders doet het prima weer dat wel. Met hier en daar een buitje hoeven we niet te klagen. Volgend jaar gelukkig weer terug naar de vertrouwde stek in het centrum.
Elvenking, Main Stage.
Op de mainstage is Elvenking de eerste band van de dag en voor het podium loopt het al snel vol. De band zet een prima set neer en hun pagan metal gaat er bij de fans goed in. Het begin van de show verloopt wat minder strak maar de band herstelt zich en de mensen op de, met grind bezaaide, parkeerplek zijn tevreden. Bij Elvenking nog geen moshpits maar later op de dag zullen die er wel zijn en een parkeerterrein met grind en biggenruggen leent zich daar niet echt voor. Gelukkig zijn er, zover ik heb kunnen constateren, geen al te grote ongelukken gebeurt.
Slomosa, Main Stage.
Slomosa is de volgende band op de main stage en Black sabbath achtige stoner rock past goed bij de bewolking die inmiddels voor de zon is gekomen. Ze zijn, naar eigen zeggen, zo vaak in Leeuwarden geweest dat ze het een beetje als thuiswedstrijd beschouwen. Prima band maar nergens een echte uitschieter in de set. Aan het eind van de set roepen ze ons op om vooral bij Blood Red Throne op Reaper stage te gaan kijken.
Blood Red Throne, Reaper Stage.
Het terrein bij de reaper stage staat goed vol voor de extreme metal van de Noren. Veel handen gaan de lucht in dus met de populariteit zit het wel goed. Het is mij een beetje te lomp en de nummers lijken al snel op elkaar maar de fans smullen ervan dus wie ben ik dan in dat geval.
Rotting Christ, Main stage.
Op de main stage is ondertussen het podium voor Rotting Christ opgebouwd. Deze band bestaat al 35 jaar maar ondanks dat ik weet dat ze bestaan heb ik ze nog nooit gehoord. Ik verwacht extreme Black metal en ondanks dat deze invloeden te vinden zijn staat hier gewoon een verschrikkelijk goede heavy metalband. Wat een fantastische songs door geweldige muzikanten uitgevoerd. Het veld staat op zijn kop en de eerste crowdsurfers van de dag dienen zich aan. Wat een topshow en wat een spijt heb ik dat ik deze band al die jaren links heb laten liggen.
Death Angel, Main Stage.
Aan Death Angel om dit te evenaren en ook de Amerikanen lukt het om de boel lekker in beweging te houden. De klassiekers als ‘Voracious Souls’, ‘ The Moth’ en afsluiter ‘Thrown To The Wolves’ worden met groot enthousiasme onthaald en dat geldt ook voor de nieuwe track ‘Wrath (Bring Fire)’ en ‘The Dream Calls For Blood’. Als zanger Mark Osegueda nou in de toekomst iets minder ouwehoert over hoeveel hij van ons houdt kan er minimaal een nummer extra gespeeld worden maar verder geen klagen hoor. De band straalt een hoop spelplezier uit en de vele crowdsurfers en dikke moshpits zijn het bewijs dat Death Angel een graag gezien gast is in ons land. En ja Mark, wij houden stiekem ook wel van jou.
Phil Campbell And The Bastard Sons, Main Stage.
Het moment waar velen op de Zaterdag voor zijn gekomen is daar. Phil Campbell die met zijn (Bastard) Sons en zanger Joel Peters, een volledige Motörhead set zal spelen ter ere van wat het 50- jarig bestaan zou zijn geweest van Lemmy en kornuiten. De songs komen vanuit de hele periode voorbij. Onder andere ‘Iron Fist’, ‘Ace Of Spades’, ‘ Going To Brazil’, ‘Killed By Death’, ‘We Are The Roadcrew’, ‘Born To Raise Hell’ en zelfs de Bowie cover ‘Heroes’ passeren de revue. ‘Overkill’ sluit de show taditiegetrouw af en de vele, vele Motörhead fans, waaronder mijzelf zijn onder de indruk van deze super tribute. Ga daar maar eens overheen!
Wind Rose, Main Stage.
Wanneer je een dikke 800 duizend maandelijkse luisteraars op Spotify hebt ben je een redelijk grote speler en Wind Rose staat gezien die aantallen dan ook terecht hoog op de bill. Je moet ervan houden en getuige het aantal opblaasbijlen, zwembanden in eenhoornvorm en de vele Wind Rose t-shirts zijn er een hoop fans op afgekomen. Een uitverkochte show in Tivoli, Utrecht later dit jaar is daar nog meer bewijs van. De mannen geven dan ook een show weg om U tegen te zeggen maar na drie nummers ben ik er wel klaar mee. Overigens krijg ik al dagenlang de zin ‘I am a dwarf and I’m digging a hole, diggy diggy hole’ niet meer uit mijn hoofd. Nee, doe mij dan maar W.A.S.P maar de vele volgelingen van Wind Rose hebben een superleuke show gezien en door..
W.A.S.P, Main Stage.
Ruim 40 jaar geleden debuteerde W.A.S.P met hun titelloze debuutplaat en om dat te vieren is er een tour opgetuigd waarbij dat album integraal gespeeld wordt en in exacte volgorde zoals we op de plaat terugvinden. Wat kan er dan misgaan? Inderdaad, helemaal niks. Het geluid van opener ‘I Wanna Be Somebody’ is kraakhelder en precies hard genoeg en de band speelt super strak. Voor de backing vocals draait hier en daar een backing track mee maar dat komt het geluid eigenlijk alleen maar ten goede. Op de momenten dat die extra vocals er niet zijn merk je wel dat het ook zonder had gekund maar goed. Hoogtepunten genoeg zoals het schitterende ‘Sleeping In The Fire’ waarbij gitarist Doug Blair de ruimte krijgt om zijn kunsten te tonen. Meesterdrummer Aquiles Priester slaat alles vakkundig aan elkaar, Blackie is zelf prima bij stem en de toegiften maken het feestje compleet. Twee medleys van ‘Inside the Electric Circus/ I Don’t Need No Doctor/ Scream Until You Like It’ en ‘The Real Me/ Forever Free/ The Headless Children’ worden gevolgd door ‘Wild Child’ en de W.A.S.P hit ‘Blind In Texas’. Een prima afsluiter van een mooie dag in Leeuwarden.
Op naar volgend jaar waarvoor de eerste Early Bird tickets alweer zijn uitverkocht. Hopelijk dan ook iets meer variatie in de catering en geen hamburger zaak die na een uur zijn prijzen met 1,50 verhoogd van 5 euro naar 6,50.
Social media