Bestaat er een kans dat je naar Europa zou komen om concerten te spelen?
Absoluut. We staan op het punt om het schema vrij te geven en we hebben de geschikte periode om naar Europa te komen onderzocht. We zullen weldra alles aankondigen, van zodra alles bevestigd is. Zeg maar tegen je lezers dat ze me blijven volgen op sociale media en op mijn website.

Ah dat is goed nieuws, want nu zit je middenin een US tour denk ik…
Inderdaad, we zijn nu in het midden van de US tour en daarna zijn we klaar om het buitenland aan te pakken, maar dat kan ik nu nog niet aankondigen. Europa of ergens anders ter wereld in november en december en volgend jaar komen de Europese data.

Ik wou het ook nog even over de song ‘Name’ hebben. Die tekst is zo direct en emotioneel… Kan je vertellen hoe je je voelde toen je dat schreef?
Ja. Ik denk dat dit een ervaring was waarvan ik de emoties diep in mij begraven en weggestopt had. Ik realiseerde me niet hoe diep die ervaring me als kind geraakt had en invloed had gehad op mij als volwassene. Ik herinner me dat ik in mijn woonkamer zat en naar mijn drie kinderen keek. Ze waren samen aan het spelen en lachten en beleefden plezier. Ik zag hun vrede en geluk en beschermde omgeving, de zekerheid van mijn liefde… Ik weet niet waarom die gedachte juist in me opkwam op dat moment na al die jaren, maar ik dacht toen: ‘Dat heb ik niet meegemaakt. Ik had niet wat zij hebben.’ Dus liep ik naar de studio en deelde dat gevoel met een vriend, Scott Stevens, met wie ik al jaren samen schrijf. En toen vertelde hij het verhaal over hoe zijn vader hem in de steek gelaten had. Hij verliet zijn gezin toe Scott heel jong was. Deze conversatie resulteerde in een jamsessie. We deelden gewoon onze gevoelens en gedachten op een heel rechtstreekse en diepgaande manier mee. We voelden hetzelfde en kwamen nog nader tot mekaar. Ik denk ook dat die song over een ouder die zijn kind in de steek laat een bredere betekenis heeft, zelfs voor mensen die dat niet meegemaakt hebben. En dat is jezelf niet laten gaan of het hoofd laten zakken en vooral geen negativisme of pijn of een dramatische gebeurtenis die je overkomen is, doorgeven aan of uitwerken op je kinderen. We moeten positief blijven, zowel voor onszelf, voor onze kinderen, of voor iedereen waarmee we in contact komen. Vooral kinderen. Het is belangrijk voor de volgende generatie. Breek de cyclus van negatief denken. In essentie is dat het thema van die song.

Wat kan je vertellen over het visuele aspect, zoals het artwork of videoclips?
Op de cover zie je een jongetje op de rugzijde, terwijl hij naar een oog toe wandelt. Boven dit tafereel zie je mijn gezicht, een man verschijnt. Het is bijna als een perceptieverandering, een verandering in maturiteit, een verandering in de manier waarop je de wereld bekijkt. De jongen wandelt een afgrond tegemoet maar hij komt eruit als een man met nieuwe perspectieven, klaarheid en maturiteit. Het was de bedoeling om dat voor te stellen met dit artwork.

Wat was voor jou de ‘wake up call’, zoals een van de songs genoemd is?
Die song was, weer eens, niet alleen een beschouwing van persoonlijke levenservaringen, maar de zuster van een vriend van me ging doorheen een zware periode en ik deelde met hem de ervaring wat het van mij gevergd had om uit die duistere cyclus te geraken waarin ik verzeild was geraakt. Het vergde een ‘wake up call’, iets dat ik niet wou dat zou gebeuren zodat ik een moment van helderheid zou hebben, een moment van bezinning ook. Ik had dat moment nodig om verandering in mijn leven te brengen. Nogmaals was het Scott Stevens, de coproducer, aan wie ik deze gedachten toevertrouwde en in dat kader werd de song geboren.

Toch denk ik dat er uiteindelijk een positief einde is aan dit verhaal, want als we naar ‘Ready For Love’ luisteren lijkt het erop dat alles achter de rug is en dat je klaar bent om de dingen anders te bekijken…
Absoluut. Dat is wat het album is, een verhaal en de song ‘Ready To Love’ is waar ik uitkwam en waar ik vandaag sta. Ik ben heel dankbaar dat ik nu aan de andere kant sta, opnieuw nieuwe muziek maak en tour. En plezier heb in waar ik van hou.

Ik kan me anders wel voorstellen dat het moeilijk is om met beide voeten op de grond en nuchter te blijven als je zo’n succes meemaakt als met Creed. Dat moet zo overweldigend zijn dat het je persoonlijkheid uit elkaar kan rukken…
Wel, voor mij begon het allemaal met de aanzet van een enorm grote depressie en ik ging daar heel naïef mee om. Ik wist niet wat me overkwam. Ik wist niet waarom ik me zo voelde. Ik had helemaal geen reden om zo depressief te zijn en het was niet alleen geestelijk, het was ook fysiek. Dus trachtte ik zelfmedicatie in een poging om me beter te gaan voelen, maar dat eindigde in verslaving en alcoholmisbruik en dat is een klassieke combinatie om te mixen. Geestelijke gezondheidspillen en alcohol, het maakt de dingen alleen maar erger. Vandaar dat het goed is dat ik nu aan de andere kant geraakt ben, veel wijzer geworden ben over de oorzaken en de gevolgen door mijn behandeling en nu leef ik een sober leven en doe ik waar ik van hou.