Hallo Robert, welkom terug is misschien de juiste term? Je laatste plaat kwam in 2012 uit. Nu heb je een nieuw album gemaakt getiteld ‘Better Than The Rest’. Hoe is dat allemaal tot stand gekomen?
Welkom terug, hahaha…ik denk dat je de juiste term gebruikt. Het is inderdaad wel even terug sinds ik een echt AOR album uitgebracht heb. Ik ben eigenlijk nooit gestopt met het schrijven van songs in de afgelopen jaren. Ik blijf het geweldig vinden een song te creëren! Ik vind ook dat het voor mij de sterkste en meest overtuigende manier is om te communiceren. Maar goed, genoeg over mijn ideeën over songwriting. Een aantal jaren terug (2012 om precies te zijn) bracht ik een soort akoestisch album uit, getiteld ‘New Life Story’. Tot mijn verbazing trok het de aandacht van een liefhebber uit Spanje, Madrid om te precies te zijn. Zijn naam is Indigo Balboa. Hij zei: ‘Oh Dios mio Roberto, you are still alive and kicking!”. Ik kon hier alleen maar bevestigend op antwoorden, hahaha… Uiteindelijk hebben die contacten tot een aantal shows in Europa geleid. Wist ik veel dat er in Europa nog mensen rondliepen die mij kenden en ook nog eens kunnen waarderen. Ik was werkelijk ‘flabbergasted’! Tussen de, uit Spanjaarden bestaande, band die mij in Europa begeleidde, zat een zekere Pablo Padilla. Een wekelijk geweldige gitarist die jaren tachtig stijl niet aardig beheerst, maar werkelijk op fenomenale wijze. Op een gegeven moment neemt hij contact op met mij en vertelt dat hij kwam studeren in de USA. “Misschien kunnen we eens afspreken?” “Helemaal goed” vertelde ik hem en gaf aan een aantal shows op de rol te hebben staan, waaronder in de beroemde Whiskey a Go Go. Tijdens onze eerste gesprekken hadden we het er over gehad hoe de muziek uit de jaren 80 zou klinken als het zich in de jaren zou hebben geëvolueerd in plaats van dat het totaal van de radar verdween. Zou de muziek andere invalshoeken of benadering hebben? Waarom houden we toch zo van deze soort muziek? Kunnen we er nog eens een originele twist aan geven zonder het origineel teveel geweld aan te doen? Laten we een plaat opnemen en er alles in stoppen waar wij zo van houden. De manier hoe een snare drum klinkt bijvoorbeeld. Hoe de achtergrondzang klinkt. Welke vormen van echo of reverb we toe kunnen passen. Invloeden van bands er in stoppen waar we zelf zo gek op zijn. Welke producers of engineers waren in staat de sound zo neer te zetten als het bedoeld is. Je hoort het al, vragen en ideeën genoeg. Hopelijk horen de luisteraars er iets van terug op dit nieuwe album. Het tot stand komen van ‘Better Than The Rest’ mag je gerust een inspirerende ervaring noemen.

Kun je ons een kijkje in de keuken gunnen van het opnameproces van het album? Heb je alleen vers gepend materiaal gebruikt of had je nog goede ideeën liggen? Hoe lang ben je al met al met het album bezig geweest?
Over de aanpak hebben Pablo en ik ons hoofd wel gebroken. Op een gegeven moment sprak ik mijn zoon Julian. Hij woont in New York en is schrijver en muzikant. Hij vertelde hoe hij met zijn vriendengroep een soort componeerwedstrijdjes hield. Iedere aanwezige was verplicht met een aantal nieuwe songs op de proppen te komen en deze met elkaar te delen. Het gaf ons net de juiste inspiratie. Vanaf dat moment kwamen Pablo en ik één of twee keer in de week bij elkaar en gingen gewoon componeren, componeren, componeren. Alles kan was ons motto, zien wat er gebeurt. Het gebeurde meer dan eens dat we aan het einde van een dergelijke sessie buiten stonden en elkaar vroegen waar we al die muziek nu weer vandaan hadden gehaald. Er zaten echt magische dagen bij. Ik zong en schreef en Pablo begeleidde alles op de gitaar. Je herkent het mogelijk, het is geweldig, maar je kunt niet je vinger er op leggen hoe het tot stand komt. Dat deel was dus pijnloos, soepel en prettig. Maar naast het masteren, wat op geweldige wijze is gedaan door John Paterno, hebben we echt alles zelf gedaan. Het opnemen van alle variaties en arrangementen die we hadden voor de songs. Wat werkt wel, wat werkt niet zo goed? Ik heb het engineer en mix werk zelf gedaan. Wat een heidens karwei was dat! Uiteindelijk heb ik wel tien uur aan mixes definitief weg gegooid waarvan ik zeker wist dat ik ze nooit meer nodig zal hebben. Dus dat was allemaal wat moeizamer dan het schrijfdeel. Ik heb het album in mijn eigen studio opgenomen en gemixt, Addison Sound Studio geheten. In totaal een jaar werk. Alle nummers zijn overigens inderdaad vers van de pers, geen oude songs of ideeën.

Wat maakt Pablo Padilla voor jou tot de perfecte partner om mee samen te werken?
Dat zal ik je vertellen. Pablo is echt een ‘monster guitarplayer’! Ik ben blij dat hij dezelfde liefde voelt voor deze muzieksoort. Zijn muzikale ideeën en invalshoeken vind ik erg inspirerend. Hiernaast is het een slimme kerel, volledig toegewijd om er iets heel bijzonders van te maken. Hij staat ook voor alle soorten muziek open. We vormen gewoon een goed team met de juiste ‘chemistry’.

Heb je, als songwriter, een specifieke aanpak? Of verschilt dit per nummer? Misschien kun je een voorbeeld noemen van je nieuwe album?
Mijn strategie is om het schrijven zo spontaan mogelijk te benaderen en te houden. Ik ga liever gewoon door, al is het niet perfect. Op een later moment kan ik het altijd naar mijn smaak aanpassen of veranderen. Ergens binnen in mij is een plek die mij aangeeft of een nummer mij echt raakt. Meestal werkt dat goed. Maar omdat ik ook producer ben, hoor ik een song al in de definitieve versie als ik er aan werk. Dus alle arrangementen en geluiden moeten ook daadwerkelijk tot stand kunnen komen. Soms gaat dat makkelijk, soms moet je er veel energie in stoppen of een geheel andere aanpak kiezen. Als je geluk hebt, komt het in karrevrachten tegelijk. Zo zijn de nummers ‘Better Than The Rest’ en ‘Time Just This Time’ tot stand gekomen. Soms lijkt het wel of het je overkomt in plaats van dat je er veel energie in moet stoppen, onverklaarbaar.

Staan er op ‘Better Than The Rest’ nummers die je meer dierbaar zijn voor een bepaalde reden? Wat is die reden dan?
Ik heb het gevoel dat er een soort van thema in dit album zit, namelijk over in het hier en nu leven. ‘Better Than The Rest’ gaat erover om de goede dingen in je leven op waarde te schatten. Ken je dat, dat je wacht en hoopt op de goede dingen in het leven? En dat je blij bent als deze op je pad komen? Maar mogelijk komt dit pas echt tot zijn recht als je wat levenservaring hebt. Nou, die heb ik meer dan genoeg.

In het verleden was je een artiest op een groot label, je nieuwe album komt op het relatief kleine AOR Heaven uit. Wat is de reden geweest met AOR Heaven in zee te gaan? Hoe kwam het contact tot stand?
Nou, als we eerlijk zijn weten we allebei dat er niet echt meer een markt is voor de muziek die ik maak. Hoe belangrijk en relevant ik mijn muzieksoort ook vind. Dat AOR Heaven een klein label is, stoort mij absoluut niet. Eigenaar Georg gaf mij en Pablo alle ruimte om de plaat te maken zoals wij die voor ogen hadden. Misschien ken je de Amerikaanse comedian Mark Maron? Hij begon met een podcast vanuit zijn eigen garage, maar heeft nu een succesvolle carrière. Zelfs Obama is een van zijn gasten geweest! Hij is het voorbeeld van een echte self made man. Ook ik moet vanuit mijn onafhankelijkheid proberen bekendheid te vergaren. Dus doe ik er alles aan om ‘Better Than The Rest’ tot een succes te maken. Dus, interviews en alle andere promotie die er bij hoort doe ik graag. Het begon allemaal met wat eenvoudige demo’s die ik aan vrienden liet horen. Zij spoorden mij aan het echt op plaat te zetten. Dus net als Mark Maron probeer ik ook van niets tot iets te komen. Nu komt de naam van Indigo Balbao om de hoek kijken. Deze geweldige Spaanse zanger bracht mij in contact met Georg van AOR Heaven. Nadat ik Georg wat demo opnamen had toegestuurd, was hij enthousiast genoeg om met mij in zee te gaan. De rest is geschiedenis.

Gezien je lange carrière kan ik mij voorstellen dat je ook voor anderen nummers geschreven hebt of hierom bent gevraagd. Klopt dat? Kun je wat voorbeelden noemen?
Dat kan, ik heb geschreven voor Pat Benatar, Usher en composities van mij zijn te horen in de serie Breaking Bad en andere Amerikaanse shows. Maar om nu te zeggen dat de deur nu plat wordt gelopen met verzoeken zou te ver gaan. Maar ik vind het allemaal prima, ik blijf gewoon doen wat ik graag doe, en dat is het schrijven van nummers. Overigens heb ik al een nieuw akoestisch album dat zo goed als af is. Maar die houd ik nog even tegen de borst aan. Eerst wil ik ‘Better Than The Rest’ alle kans geven. Het kan ook alleen maar tot verwarring leiden als er snel weer een nieuw en ander album van mij uitkomt.

Wat zie je zelf als je grootste prestaties of hoogtepunten?
Mijn grootste commerciële prestatie is het nummer ‘Into The Night’ dat ik samen met Benny Mardones schreef. Maar ook ‘No Easy Way Out’ dat op de soundtrack van Rocky 4 staat vult mij met veel trots. Maar mijn allergrootste prestatie is toch wel dat ik op mijn 69^ste een nieuw album heb uitgebracht samen met Pablo. Vooral de reacties via onder meer Facebook zijn positief en hartverwarmend. Niet slecht hé?

Is er nog een kans dat je gaat toeren? Mogelijk ook in Europa?
Ik hoop dat mijn nieuwe album de mogelijkheid bied om meer, of beter gezegd weer, op te treden in Amerika en Europa. Ik ben al hard aan het duimen. Mijn laatste Europese optreden was in Engeland op het Rockingham festival (de opvolger van Firefest), dat was gaaf. Eenmaal terug in Amerika werd ik weer met de realiteit geconfronteerd en waren er geen optredens helaas. Maar ik heb een gevoel dat alles goed gaat komen!!!!

Zie je Stallone trouwens nog wel eens, kun je wat ervaringen delen van je ontmoetingen met hem?
Sylvester Stallone kwam eenmaal naar de studio in Santa Monica in de jaren 80, we hebben toen een gezellige tijd gehad. Hij geloofde altijd in mijn kwaliteiten en gaf mij daarom ook de mogelijkheid mijn muziek via zijn films aan de wereld te laten horen. De andere keer was bij de première van Rocky 4. Ik zat toen aan een tafel met een reeks aan celebrities en filmsterren. Ik weet nog wel dat ik behoorlijk onder de indruk was van alles. Ik kan niet anders zeggen dan dat Stallone altijd vriendelijk en benaderbaar is geweest.