Vandaag gaan we ver terug in de tijd. In 1996 kwam het vorige Psychotic Waltz album ‘Bleeding’ uit en een jaar later gooiden jullie de handdoek in de ring. Weet je nog waarom jullie er destijds mee opgehouden zijn?
Ja, er waren vele redenen. Eén daarvan was dat er gekibbel ontstond en onvrede was tussen de leden, jongens die al zo lang met elkaar speelden en vergeten waren hoe belangrijk ze waren voor elkaar. Hoeveel ze betekenden voor elkaar. Maar dat niet alleen. Brian heeft het onderweg altijd heel moeilijk, vanwege zijn toestand. Thuis volgt hij fysieke therapie, maar dat is onderweg niet voorhanden en als hij zijn oefeningen niet elke dag doet, dan valt hij omver en stort in. Hij was de eerste om eruit te stappen. In feite deed hij het album, maar hij wilde niet meer touren. Toen is Steve in de plaats gekomen om de tournees af te werken en toen de tournees voorbij waren, probeerden we samen met Steve nummers te schrijven, maar ik voelde niet meer dezelfde chemie van Psychotic Waltz. Pas op, Steve is fantastisch, het was tof om met hem in een band te zitten, maar naar mijn mening was de magie verdwenen. Toen ben ik naar Oostenrijk gegaan en heb een paar jaar later Deadsoul Tribe opgericht. Toentertijd was mijn probleem: ik wou twee dingen verwezenlijken. Ik wilde zelf een professionele thuisstudio hebben en zelf opnemen. Ook wou ik in de mogelijkheid zijn om een song te schrijven zonder dat iemand neen zei en het afwees. Ik wou mijn ideeën waarmaken zoals ik ze in gedachten had. Maar na een poosje werd ik gewoon moe van mezelf. Ik heb wel mijn studio kunnen verwezenlijken en daar ben ik heel trots op, dat ik me al dat materiaal kan veroorloven. Als ik dat materiaal maar had gehad toen ik bij Psychotic Waltz zat, dat zou dan een heel ander verhaal geweest zijn.

Maar in 2011 kwamen jullie daadwerkelijk terug bij elkaar en jullie gingen op tournee met Nevermore en Symphony X.
Dat was echt de tour die ons terug bij elkaar bracht. We hebben altijd goed overeengekomen. We zijn altijd goede vrienden geweest, maar we verschilden ook altijd van mening, muzikaal. Maar als je ouder wordt, ga je dat anders zien. Je raakt gewend aan elkaar. Toen ik Deadsoul Tribe had en alles zelf moest doen, realiseerde ik me pas hoe goed die jongens waren. Als je ouder wordt en je komt terug samen, ga je elkaar meer waarderen. Maar ook nu ergeren we ons aan elkaar, over dezelfde dingen. Ik maak me er niet meer dik in. Het probleem is nog altijd daar. Maar nu lachen we ermee, want eigenlijk is het grappig. Want wat doen muzikanten in een band? Bekijk het als een schilderij waar vijf artiesten aan bezig zijn. Dan ga je kibbelen over waar een boom moet staan bij wijze van spreken. Toch vind ik net dat argumenteren over ons geluid of een detail zo kostbaar en vruchtbaar in deze band. We hebben geleerd dat het er niet toe doet wiens idee uiteindelijk gebruikt wordt. Het moet een goede song worden, dat is alles wat telt. Het is net zoals bij Pink Floyd. Toen ze aan ‘Comfortably Numb’ werkten, hadden ze allemaal een ander idee over hoe die song zou gaan worden. Door die ruzies gingen ze bijna uit elkaar en wanneer ze de song nu horen, zal niemand meer weten welk idee hij op dat moment aan het verdedigen was.

Natuurlijk zijn er vele dingen veranderd. Jij zit nog steeds in Oostenrijk en de rest van de band heeft opgenomen in San Diego, USA. Dat noopt jullie tot files zenden en een moderne aanpak. Heb jij je daar van in het begin comfortabel bij gevoeld of moest je daar aan wennen?
Er is heel wat hetzelfde gebleven en er zijn een paar dingen veranderd. De dingen die anders zijn is dat we die onmiddellijke communicatie missen waarbij ik mijn idee onmiddellijk kan transporteren aan anderen door het te zeggen. Ik kan naar Norm gaan en het hem duidelijk maken, maar hoe kan je in een email schrijven hoe de drums moeten klinken? Pas op, ik heb dat geprobeerd, maar het is moeilijk. Aan de andere kant kon ik vroeger horen hoe ze een song live aan me voorspeelden. Ik had dan een micro en kon zelfs eventueel al meezingen en zo geïnspireerd raken. Soms deed ik dat, maar meestal nam ik vroeger hun muziek ook gewoon mee naar huis om er daar aan te werken in mijn eentje. Nu is dit hetzelfde, alleen hebben ze veel meer sporen nu. In mijn studio bouw ik er dan iets bovenop en dat is leuk. Ik heb daar geen problemen mee, het is al lang een comfortzone voor mij.

Toch wou je nog iemand met frisse oren bij je werk betrekken. We denken hier aan de mix en mastering door Jens Bogren, een gewilde producer tegenwoordig. Waarom?
Voor mij zijn er twee redenen daarvoor. Ik ben waarschijnlijk de enige met twee redenen, de rest van de band deelt alleen de eerste reden met me. Op deze plaat zetten we alles in. Toen ik Deadsoul Tribe had, kon ik daar van leven en zelfs de studio bouwen, maar nu… Ditmaal gaven we de helft van het geld aan diegene die de opnamen deed en de andere helft aan diegene die de mix deed. We deden er alles aan om voor deze plaat het allerbeste resultaat te bekomen dat mogelijk was. We hebben zoveel jaren tijd in deze muziek gestoken en nu we eindelijk de gelegenheid gekregen hebben van InsideOut, moesten we het onderste uit de kan halen. Dat is de eerste reden. De tweede reden voor mij is: ik ben echt tuk op mijn studio, ik hou van spelen en opnemen, het is mijn passie, mijn leven. Maar het is voor mij een manier om een goed perspectief te krijgen. Als ik Norm’s drums hoor zonder mix en met mix… dat is echt heel nuttig voor mijn ontwikkeling en om bij te leren als engineer en studioman. Ik had deze plaat ook zelf kunnen mixen, maar het leek me verstandig om te horen wat een echt goede producer en mixer ermee zou aanvangen. Dan kon ik horen wat er van geworden was en dat zelf proberen te bereiken in de toekomst. In dit geval, iets om naar te streven.

Wat kan je vertellen over de teksten?
Als je kijkt naar de staat van de wereld waar we in leven, dan word je daar niet vrolijk van. De wereld is verziekt. Elk van deze songs is het ongecensureerde symptoom van die ziekte. Elke song toont dus verschillende aspecten van onze tijd en van de wereld waar we nu in leven. En waar alles vandaan komt. Je kan wel stellen dat we nu in oorlog zijn. Er zijn twee partijen in de wereld en beiden denken ze dat ze het bij het rechte eind hebben. Je kan dat gereflecteerd zien in politiek rechts en politiek links. Je kan dat zien in de rechtspraak: ras tegen ras, zelfs man en vrouw zijn in staat van oorlog, de feministen vallen de mannen voortdurend aan. Al die bullshit is gelanceerd door een centrale kracht die al die geruchten verspreid. Kijk maar naar de politieke arena. Mensen aan de linkerzijde zeggen: o, we moeten medelijden hebben met al die mensen die lijden, met de mensen die minder geprivilegieerd zijn dan wij, met de minderheden… En natuurlijk zal iedereen het daar mee eens zijn. En aan de rechterzijde zegt men dat men eerst moet zorgen voor de eigen mensen en aan je eigen land denken in plaats van vreemden rechten te geven. Ook hier sterven mensen op straat. Zij hebben ook gelijk. Maar er is een centrale divisie die ervoor zorgt dat beide partijen tegenover elkaar komen te staan en vechten, terwijl ze beiden in feite hetzelfde willen. Beide willen ze doen wat goed is. Maar die centrale kracht voedt ons met angst en kwaadheid om ons op te jutten tegen elkaar. En dat is nog steeds het principe van ‘verdeel en heers’. En dat is slechts één symptoom, maar er zijn er legio. Elke song heeft een eigen deel van het symptoom. Sommige songs bekijken het eerder op spiritueel vlak, anderen op sociaal vlak of op persoonlijk vlak. Er loopt een rode draad doorheen, zonder van een echt conceptalbum te kunnen spreken.

Wat zijn de plannen om live concerten in Europa te doen?
We zijn van plan om in de herfst terug naar Europa te komen, daar zijn we nu mee bezig, ook al hebben we nog geen vaste data of plaatsen. Maar naar dat seizoen kijken we uit om op pad te gaan. Intussen hopen we ook in de VS wat concerten te kunnen doen.