Proficiat met het nieuwe album ‘Metal Commando’. Ik heb er daarnet naar geluisterd. Wat vind je er zelf van als muzikant?
Ik ben er echt dol op. Ik hou van de productie, de songs, hoe ze uitgevoerd worden, de algemene sound. Ik vind het een prima album.

Het vorige album ‘Apocalypse’ kwam uit in 2018 en toen werd er nog volop op tournee gegaan. Heb je daar bepaalde herinneringen aan?
Ja, het was tot nu toe wereldwijd ons meest succesvolle album, dus trokken we meer mensen bij onze concerten. We hebben op een paar vreemde plekken gespeeld waar we nog nooit eerder geweest waren. Algemeen bekeken was het toeren een mooie stap voorwaarts voor Primal Fear omdat we zoveel succes hadden.

Dat was ook te merken aan de verkoop van ‘Apocalypse’, dus denk ik dat we wel kunnen stellen dat Primal Fear stap voor stap vooruitgang maakt qua populariteit.
Niet echt, want er zijn tijden geweest dat we er echt voor moesten vechten. Het ging niet altijd in stijgende lijn. Heel lang ging dat op en neer, maar de laatste jaren denk ik dat we grote vooruitgang geboekt hebben met onze liveshows. Die liveshows werden heel goed ontvangen door de fans en dat was iets dat Primal Fear ten goede gekomen is. Sommige mensen waren vroeger niet 100% overtuigd van onze live kwaliteiten en daar hebben we aan gewerkt. Zo raakten meer mensen in de band geïnteresseerd en kwam er meer volk naar onze concerten. We maakten de laatste tien jaar een aangename groei door.

Wanneer begonnen jullie nieuw materiaal te schrijven?
Vorige zomer. Toen begonnen we ideeën te verzamelen. We hadden wel dertig songs. Dat was heel wat. We brachten ze terug tot twintig en deden de preproductie. Uiteindelijk zijn we de studio ingegaan met vijftien songs. We namen die vijftien songs op en begonnen daaraan in november in Denemarken in Jacob Hansen’s studio met onze nieuwe drummer Michael Ehré. Hij is nu meer dan een jaar in de band, maar dit was het eerste album waarop hij met ons speelt. Ik had een leuke tijd met hem, een prima drummer. Dat is een goed fundament voor de anderen in de band. We hebben de gitaren van Magnus Karlsson in Zweden opgenomen en die van Tom Naumann en Alex Beyrodt in Duitsland. Ralf is erg vroeg met de opnamen van zijn zang begonnen, want daar heeft hij genoeg tijd voor nodig. Hij heeft een veeleisende stijl en ik push hem altijd om nog verder te gaan in extremen, hij is erg gedisciplineerd. Ik heb mijn baspartijen ook in Duitsland opgenomen en toen hebben we alle opnamen verzameld en er terug mee naar Denemarken gegaan en mixten we het album weer met Jacob Hansen. Ik ben behoorlijk tevreden over het geluid en het songmateriaal. Nadat we zoveel opgetreden hebben op heel de wereld en er in elke uithoek van de wereld wel Primal Fear fans bleken te zijn, hielden we nu goed voor ogen dat we die niet mogen teleurstellen. We horen daarbij zeker geen andere muziek te gaan maken of te experimenteren. De fans willen een echt Primal Fear album horen. Dat was het idee achter het ‘Metal Commando’ album en dat is wat men zal krijgen.

Ik vermoed dat de fans inderdaad niet blij zouden zijn met een andere stijl.
Inderdaad en dat is ook de reden waarom we ‘Along Came The Devil’ gekozen hebben als eerste single, zodat de fans overtuigd zullen worden dat Primal Fear nog steeds Primal Fear is en dat we een fantastisch heavy metal album zullen afleveren. De tweede single wordt ‘I Am Alive’. We hebben er dinsdag een video voor gefilmd. Dat mocht in Duitsland. We waren ook van plan om in Zweden een video te maken voor ‘Along Came The Devil’, maar het was niet toegelaten om daarheen te gaan. We hebben wel afstand moeten houden, maar de plek was groot genoeg.

Het lange ‘Infinity’ als afsluiter is erg episch. Kan je daar iets meer over vertellen?
Dat was de grootste uitdaging op dit album, voor iedereen. De song is geschreven door mij en Magnus Karlsson en we hebben daar heel lang aan gewerkt. We hebben heel wat veranderd aan de arrangementen. De uitdaging was om de luisteraars te blijven boeien heel de tijd, zodat ze blijven luisteren. Meestal hebben de mensen tegenwoordig niet veel tijd, dus wanneer je een song van dertien minuten uitbrengt, moet het verschillende stemmingen en sferen herbergen. We hebben het zo interessant mogelijk gemaakt en dat was een grote uitdaging. Ook het einde met het orkest en alle verschillende stukken. We hopen dat de fans ervan houden en het toont een iets andere zijde van Primal Fear. Voor ons als muzikanten is het altijd leuk om eens een andere muzikale aanpak te etaleren. Op het einde van een lang album moet dat toegelaten zijn en kunnen.

Dat is veroorloofd, al heb je met Sinner en Rock Meets Classic toch nog andere pijlen op je boog.
Ja, vandaag moet je hard werken als muzikant om ervan te kunnen leven en nu alle shows afgelast zijn is het zeker erg. Laat me eens kijken waar ik vandaag normaal zou zijn… op dit moment zouden we in Milwaukee in de VS aan het touren zijn met Firewind en Symphony X. We hadden een US tour van 28 dagen gepland, maar natuurlijk kunnen we dat nu niet doen. Het zijn onzekere tijden voor ons als muzikant, maar we kijken dan maar uit naar 2021. Laat ons hopen dat het dan toegestaan is om naar de clubs te gaan en shows te spelen. Ik hoop echt dat alles tegen dan terug normaal wordt, desnoods met een vaccin. Er was ook een Europese tournee gepland voor september en oktober, maar onder deze omstandigheden ben ik helemaal niet zeker of dat gaat gebeuren. Ik vrees dat dit heel moeilijk gaat worden, met afstand houden en maskers dragen. Dit wordt geen echt metalconcert. Ik denk dat we daar realistisch in moeten zijn en uitkijken naar 2021.

Er staat ook een mooie ballade op het album: ‘I Will Be Gone’.
We wilden een ballade opnemen die erg verschilt van de rest van het album. Qua atmosfeer en instrumentatie. In ‘I Will Be Gone’ is er enkel twee akoestische gitaren en cello. Gewoonlijk beginnen we dan halverwege toch met de inval van drums en vette gitaren, maar hier gebeurt dat niet. Het streefdoel was om deze song zo interessant te maken dat er geen drums of elektrische gitaren nodig waren. Een erg strikte instrumentatie dus, geheel de aandacht voor Ralf’s schitterende stem. Uiteindelijk waren we heel tevreden over het resultaat. Ik vind dat dit ook een andere kant van Primal Fear toont. We hebben onszelf verplicht om dit heel simpel te houden. Wanneer je tien heavy metalsongs op een album hebt met luide muziek, mag er eentje een beetje anders zijn.

Het gaat nogal een bom geven als er terug shows zijn en alle fans en muzikanten hebben dit zolang moeten missen.
Ja en het trof me al vrij vlug. De Rock Meets Classic tour met Alice Cooper werd afgelast in het midden van de tour. We konden niet verder omdat Duitsland plots alle concerten verbood. Dan weet je echt even niet wat je overkomt, want we hadden heel wat plannen. Er stond een Primal Fear fotoshoot op het programma. Dat ging niet door, want er zitten mensen van buiten Duitsland in de band. We hadden een videoshoot in Zweden. Niet mogelijk. We hadden een luistersessie voor Europese journalisten gepland. Dat kon niet doorgaan. We hadden een promotietour gepland langs verschillende Europese steden. Afgelast. We stonden perplex en vroegen ons af wat we konden doen. Dit was absoluut een nieuwe situatie waar we nooit eerder mee te maken kregen. Het was echt moeilijk en het was vreselijk dat ook de US/Canada tour afgelast werd en uitgesteld naar volgend jaar. De festivals werden afgelast, dus ook daar geen boekingen meer over. Het was echt moeilijk om dat allemaal te bevatten. Kan je je inbeelden hoeveel geld je misloopt wanneer er honderd shows worden afgezegd? Dat is geen gemakkelijke situatie die je het hoofd moet bieden. Maar het is wat het is en we moeten er het beste van maken. Tot nu toe hebben we een hartverwarmend positief feedback van de media gekregen. Dus kan ik niet klagen, want de presales van het album lopen lekker. Alles gaat dus prima met het album. Het is alleen natuurlijk zo dat je als muzikant je nieuwe songs live wilt spelen en de reacties van de fans wilt zien. Dat is niet mogelijk en daar moet je aan wennen. We moeten het accepteren maar volgend jaar zal anders zijn.

Jullie zijn voor dit album teruggekeerd naar Nuclear Blast. Kan je daar wat meer over vertellen?
Dat is maar een business dingetje. We hebben twaalf jaar bij Frontiers gezeten en we hebben samen prima albums gemaakt. We hebben het contact met Nuclear Blast echter nooit verloren. We wonen dicht bij elkaar. Vier jaar geleden begonnen we er al over te praten dat zij ons graag terug op hun label zouden willen. Nadat het contract met Frontiers was nagekomen en alles afgehandeld was, ontvingen we van Frontiers een erg mooi aanbod om ons contract te verlengen, maar de band heeft samen besloten dat we zouden teruggaan naar Nuclear Blast. We keken uit naar die uitdaging en ik denk dat dit voor ons een puik label is. Zij weten hoe ze metal aan de man kunnen brengen. We zijn heel blij om terug bij Nuclear Blast te zitten.

Waarom is de vorige drummer Francesco Jovino opgestapt en wanneer gebeurde dit?
Ach, dat is onvermijdelijk bij bands. Op persoonlijk vlak ging het mis na een tijdje. We hebben jaren samengewerkt en hij maakte goede albums met ons, maar de tijd was gekomen. Hij komt uit Italië, de rest van de band komt uit Duitsland. Dat was niet gemakkelijk voor hem en uiteindelijk wou hij een bepaalde richting uit en wij een andere richting. We hadden dus een nieuwe drummer nodig en deden audities. We besloten om Michael Ehré te kiezen. Hij kent onze muziek heel goed en speelde meer dan tien jaar in Gamma Ray. Hij weet hoe hij onze muziek moet spelen. Hij deed een fenomenale job in de studio. Ik ben heel blij met hem. Hij is erg vriendelijk, rustig en stipt. Ik kan enkel goede dingen van hem zeggen.

Komen jullie nog veel echt tezamen of gaat alles via internet?
Met Tom, die net als ik in Stuttgart woont, zit ik dikwijls samen. We hebben bijvoorbeeld vier songs samen geschreven voor dit album. Tom was dus heel actief en het was leuk om samen aan songs te werken. De meeste andere songs zijn samen met Magnus geschreven. We schrijven nu al dertien jaar samen songs. Hij is van Zweden en ik van Duitsland, dus schrijven we via Skype. En dat werkt. Het partnerschap en vriendschap groeit nog steeds. We komen heel goed overeen. We hebben een super combinatie door dit te doen. Wat wij gedaan hebben voor het nieuwe Primal Fear album kan mogelijk ons beste samenwerking zijn.

Het feit dat er drie gitaristen in de band zitten is altijd een grote troef geweest.
Het was ook iets nieuw deze keer dat ik samen met Tom en Alex naar de studio ging en de leadgitaren samen opnam. Deze keer probeerden we dit nog een stapje verder te ontwikkelen en hoewel het beide heel goede gitaristen zijn, maakte dit dat ik er 110% uit kreeg. Ik denk dat het echt een goede beslissing was om hen samen in de studio te brengen. Je hoort meer interactie. Ze konden elkaar pushen.

De drums zijn opvallend brutaal in ‘Afterlife’…
Dat was waarschijnlijk het hardste werken voor hem (lacht), omdat de basdrums erg snel zijn. Het is niet zo simpel voor een drummer om dit soort speed songs te doen, maar Michael is superervaren. Ik vond het echt heel tof om met hem te werken. Voor mij is de drummer altijd mijn rechterhand en ik heb ook veel ervaring, dus voelde ik ook meteen dat Michael een perfecte toevoeging aan Primal Fear is. Hij is ook gelukkig met ons en donderdag zien we elkaar terug om de video’s te maken.

Om af te ronden misschien nog even iets over het artwork. Wie deed dit?
Ditmaal is het Stephan Lohrmann; die ook verantwoordelijk was voor onze vier eerste albums. De vleugels van de arend zijn daar nog, maar hij kwam met het idee van de schedel en dat vonden we cool. Het kan mooi worden op een T shirt. Het past goed bij de albumtitel en de muziek die we maken.

Jij mag afronden met de laatste woorden…
Ik wil alleen nog even dank u zeggen tegen de fans in België en Nederland. Bedankt voor alle steun doorheen de jaren. Ook al sucks 2020 voor ons allemaal, blijf erin geloven en beleef een gave tijd met ons nieuwe album. Zodra we terug shows kunnen spelen, komen we af en zullen een fijne tijd samen beleven.