Wanneer Nightwish het wat rustiger aan doet, kunnen we gewoonlijk een nieuw Tarot album van jou en je broer verwachten. Waarom koos je ditmaal voor een soloalbum?
Een soloalbum maken is al jaren mijn droom. Toen Nightwish een pauze nam werd dit mogelijk. Met Tarot staan de zaken al een poosje op een laag pitje sinds onze drummer Pecu Cinnari overleed in 2016. We hebben meer dan 30 jaar samen gespeeld. Voor mij en keyboardspeler Janne geldt dat we sinds dan ver uit de buurt van Tarot’s muzikale erfgoed gebleven zijn. Het is te pijnlijk. We zijn alleen maar verdrietig als we er aan denken. Rock-‘n-roll spelen hoort plezierig te zijn.

Ik vermoed dat sommige songs op ‘Pyre Of The Black Heart’ al lang geleden geschreven zijn, of had je echt een afgebakende vrij recente schrijfperiode?
Met stukjes en beetjes is dit ontstaan over een periode van vijftien jaar. Ik schrijf heel veel akoestisch, zoals je kan horen op het album. De dingen die ik schreef, vooral diegene die in het Fins waren, werden soms een beetje te persoonlijk en dan belandden ze vroeger altijd in mijn kast om te bewaren tot de tijd rijp was voor een soloalbum. Toen de sabbatperiode van Nightwish er aan kwam, wist ik dat Tarot niets zou doen. Dat was het moment dat ik Tuomas Wäinölä contacteerde, de gitarist op het album en  in de band en keyboardspeler Vili Ollila. Deze gasten ken ik al een aantal jaren van verschillende andere projecten. In Finland doen we al vijftien jaar een Kerstproject samen. Ik weet dat dit veelzijdige, getalenteerde muzikanten zijn. Dat was een goede keuze. Ze deden precies wat ik gehoopt had dat ze zouden doen: ze kwamen langs om te helpen met de structuur van de songs, ze hielpen met arrangeren en schrijven en alles samenvoegen. Ze gingen er echt voor en werden erg enthousiast. Ze hebben me op velerlei manieren geholpen. Zonder deze gasten was dit album er niet gekomen.

Maar het album was eerst al in het Fins verschenen een paar maanden geleden…
Inderdaad. Dat was al uitgebracht einde mei, aan het begin van de zomer. De reden daarvoor was dat we al de Finse festivals geboekt hadden, maar we liepen tegen deadlines op. De bedoeling was dat de Finse en de Engelse versie beiden klaar zouden zijn op hetzelfde tijdstip. Of zelfs eerst de Engelse versie, want die zal meer kopers trekken dan de Finse versie, maar we geraakten achter op ons schema, mede door die Finse festivals. Dat gebeurt nu eenmaal in het leven. We moesten dus eerst zorgen dat het Finse album klaar was, zodat we de festivalpromotors iets te bieden hadden en onze songs op de radio gedraaid werden zodat de mensen geïnteresseerd zouden zijn in wat we gemaakt hadden.  Op het einde van de zomer begonnen we dan de zang voor de Engelse versie af te werken en nu is alles dus klaar om uitgebracht te worden.

Een mooi voorbeeld dat dit album erg persoonlijk is, is de song ‘The Voice Of My Father’. Wil je daar iets meer over kwijt?
Het nummer werkt op meerdere persoonlijke niveaus. Ik ben een muzikant. Ik – en mijn broer met wie ik in Tarot speel – hebben heel veel te danken aan onze vader. Hij was degene die akoestische gitaar speelde en hij zong voor ons tot we in slaap vielen toen we kind waren. Zijn akoestische gitaar was het eerste dat we vastgrepen toen mijn broer en ik begonnen te spelen. Zijn platen vormden ons, of het nu jazz was of klassiek en later modernere rock-‘n-roll als The Beatles of Elvis of soms zelfs iets harder. Zonder dat zouden we niet zijn wie we zijn, waren we niet uit zo’n vruchtbaar en warm muzikaal nest gekomen. Dat maakte ons al wijzer over hetgeen we zouden gaan doen. In die zin ben ik hem veel verschuldigd en in zekere zin zing ik dus met zijn stem. En er zijn nog andere manieren waarop ik met dezelfde stem zing. Hij is er slecht aan toe geweest door alcoholisme, net zoals ik. Beiden hebben we ons niet tot Jezus gericht, maar we kwamen erdoor en werden beter. We zijn zonen van de vader. Ik heb nu zelf een paar zonen en ik hoop dat mijn ervaringen hen zullen helpen. Anderzijds vind ik songs die teveel aanleunen bij een hommage op persoonlijke tragediën een beetje melig in sommige gevallen. Het is niet bedoeld om uit de context getrokken te worden en op een piëdestal geplaatst te worden vanwege zijn menselijke aard, maar ik kan je verzekeren dat ik dit recht uit mijn hart geschreven heb.

Anderzijds kon je nu echt doen en laten wat je wou. Je was vrij. Was dit geen opluchting?
Ja! Schrijven voor Tarot of Nightwish is anders. Je mag jezelf nog zo wijsmaken dat je artistieke vrijheid hebt, in je achterhoofd hou je toch altijd rekening met het feit of het wel past in het concept, de sound en het imago van de band. In dit geval hoefde ik daar niet aan te denken. Het is een feit en de waarheid, dat als je schrijft voor een band waarvan je de muzikanten kent, dan weet je waar ze goed in zijn en een goede manier om songs te schrijven is altijd om je te focussen op de sterke punten van je bandleden. Dan schrijf je spul dat overtuigend is. Maar in dit geval had ik er geen idee van. Ik had mijn ideeën en toen Tuomas en Vili langs kwamen konden we alle kanten uit. Soms heeft ons dit veel verder gebracht dan ik zelf kon vermoeden. Daar was ik heel blij mee.

Waarom heb je het album ‘Pyre Of The Black Heart’ genoemd?
Het is een soort metafoor voor mezelf, om donkere tijden uit mijn verleden achter mij te laten. Er zit duisternis in de songs die ik schreef. Als we bijvoorbeeld ‘For You’ nemen, dan zing ik: je mag dan verdwaald zijn in de duisternis, toch hoop je daar iemand te vinden die ook verdwaald is en in dezelfde situatie verkeert, zodat je samen kan proberen elkaar uit de problemen te helpen. Dat is daadwerkelijk gebeurd. Vandaar de titel. Het is symbolisch. Een hart is sterk en moeilijk te verwoesten. Er zit behoorlijk wat verwerking uit het verleden in de songs.

Waar hebben jullie opgenomen?
We hebben op verschillende plaatsen opgenomen. In mijn thuisstudio bijvoorbeeld en in Sonic Pump studio in Helsinki. De incidentele Franse hoorn en strijkers namen we in Finnvox op. Het gros is opgenomen in de Sunbeam Imperial studio in Helsinki, waar Tuomas Wäinölä werkt. Daar hebben we percussie, zang en gitaren, toetsen opgenomen en Tuomas was de producer, al kan je mij misschien als coproducer beschouwen. Hij heeft ook het hele album gemixt, dus alle eer aan hem.

Waarom heb je de c in je naam Marco vervangen door k? Misschien een futiele vraag, maar kom…
Niet echt. De c ben ik beginnen gebruiken in de jaren tachtig toen ik nog geen twintig was en we met Tarot de aandacht trokken, ons eerste contract kregen en platen mochten opnemen. Dat oogde meer internationaal en cool. Nu ben ik in de vijftig, een oude man – maar nog steeds in goede vorm hoop ik – en mijn eerste soloalbum is een feit. Ik had het gevoel dat heel die heisa overbodig geworden is. Ik wil alleen mezelf zijn. Nu ik een soloalbum gemaakt heb, vond ik dit het moment om deze drempel te overschrijden. Ik wil alleen mezelf zijn. Het is nodeloos. Er is geen verschil tussen de persoon die ik thuis ben of op het podium. Het is alleen een andere vibe en houding hoe ik de situatie beschouw. We hebben er al over gepraat in Nightwish. Ook daar zal ik Marko Hietala zijn nu. Het mag dan een kleine verandering zijn, van c naar k, voor mij betekent het veel. Ik ben het beu om mijn naam anders te schrijven.

Wie deed het artwork?
Dat was in de handen van een Duits artiest. Hij had al een mooie poster voor Nightwish gemaakt. Hij werkt eerder old school. Je ziet dit massieve hand dat oprijst uit het water en een zwart hart aan flarden wil knijpen. We zullen zien wie wint, het hart of de duisternis. Het artwork toont ook enkele conceptfoto’s die ik genomen heb. Ik ben zeker geen pro, maar wanneer ik iets zie dat me aanspreekt, dan neem ik een foto. Heel wat van die toevallige foto’s zijn op dit album beland. Ik heb geen idee of ze er goed uitzien, maar ze waren bruikbaar voor dit doel.

Er komt een Europese tournee in februari, maar dat is dus niet jullie vuurdoop op een podium…
We hebben opgetreden toen de Finse versie uitkwam. We oefenden vijf dagen en vervolgens hadden we elk weekend shows. Om vertrouwd te raken met het materiaal is het natuurlijk aangewezen dat je elke dag speelt, om een zekere routine op te bouwen. In februari gaan we de baan op, niet zo uitgebreid, maar ik hoop later toch ook nog eens te touren als soloartiest met deze band. Of dat er ooit van zal komen is echter niet zeker.

Want  Nightwish klopt immers alweer aan de deur…
Inderdaad. Het nieuwe album is helemaal opgenomen en we verwachten de eerste mixen in december. Als alles goed gaat zullen we in maart of april meer nieuws hebben. Ik ben voorzichtig met mededelingen, want de informatiestroom is moordend. Er zijn zoveel mensen betrokken, zodat ik alle mensen hun werk laat doen en me hierover niet uitspreek.