In 2018 kwam het vorige album ‘Ámr’ uit, maar nu hebben je besloten op enkele EP’s uit te brengen, waarvan ‘Telemark’ de eerste is. Wat is de reden om nu voor een EP format te kiezen?
Na ‘Ámr’ was er zoveel aan de gang dat ik het nogal moeilijk vond om weer meteen een volledig album te maken. Het was een experiment, gebaseerd op verschillende redenen, maar vooral – wanneer ik er nu op terugkijk – omdat ik zo gewend ben om elke twee jaar een album uit te brengen sinds ik zestien was. Nu ben ik 44, het was dus tijd om iets nieuws te proberen. Een EP is een heel gelimiteerd formaat. Het geeft me verschillende mogelijkheden die ik hoogstwaarschijnlijk niet onderzocht had als ik weer een heel album had uitgebracht. Ik wou iets nieuws doen waarbij ik me op bepaalde details kon focussen zonder rekening te moeten houden met hoe ik een album beschouw. Albums waar ik van hou hebben door de band genomen een algemene emotie die overheerst, de sfeer van een album is erg belangrijk. Met een EP kan je verder gaan en ik wou experimenteren door deze EP’s in mijn live setting te integreren. De eerste belicht vooral de meer extreme kant van wat ik doe, dus ga ik de live shows nu ook afstellen op de meer extreme dingen die ik muzikaal doe. Met de tweede EP hoop ik de zachtere kant van mijn muzikale aspecten meer te belichten en ook daar de live shows later op af te stellen. Zodat je een vrij homogeen amalgaam van alles krijgt.

Dat doet me een beetje denken aan Opeth, die ooit het harde ‘Deliverance’ uitbrachten en daarna ‘Damnation’ met zachtere songs…
Ik had daar nog niet aan gedacht tot je dit vertelde, maar het is natuurlijk niet ongewoon om zoiets te proberen. In die optiek denk ik ook aan Katatonia, die eerst de rock/metal versie van ‘Dead End Kings’ uitbrachten en later een opnieuw gearrangeerd album met de zachtere versies van dezelfde songs op ‘Dethroned & Uncrowned’. Op die manier interpreteerden ze hun eigen composities op een kalmere wijze. Ik zie het als een opportuniteit om nu meer creatief te zijn met formats. Ik kom uit het tijdperk van twee jaar cyclussen met albums en touren en daarna begin je weer te schrijven en start die cyclus opnieuw. Al een tiental jaren betrap ik mezelf er echter op om altijd met alles tegelijk bezig te zijn. Nu bijvoorbeeld heb ik een nieuw project opgenomen en doe daar persdagen voor, maar ook voor een andere release en voor komende shows met Emperor of als soloartiest. Dat loopt nu al een tijdje door elkaar heen en dat heeft zijn voor- en nadelen. Zo werkt het nu eenmaal tegenwoordig en je moet nu eenmaal manieren vinden om daar bij aan te sluiten zonder compromissen te moeten sluiten in je muziek. Zulke nieuwe benaderingen bevorderen de inspiratie en creativiteit.

Ditmaal kwam deze inspiratie van je thuisstreek Telemark in Noorwegen. Kan je daar wat meer over vertellen?
Telemark als streek wordt wel eens Noorwegen in het klein genoemd, je hebt er alle karakteristieken van Noorwegen in miniatuurvorm. Het strekt zich uit tot aan de kust, langs de andere kant strekt het zich ook uit tot in het binnenland met machtige bergstreken. De meeste geografie en natuur die je in Noorwegen aantreft, zal je ook hier vinden. De wouden en de natuur spreken zeer tot de verbeelding. Mensen die hier komen zullen ook veel van de eerste black metal bands en de beelden die ze gebruikten, aanschouwen. Je merkt dat op oude bandfoto’s. Emperor werd van in het prille begin gezien als een band uit Telemark. De introductie tot onze live shows zijn nog steeds beelden uit Telemark. Je kan het misschien een geromantiseerd beeld vinden, maar zo is het niet bedoeld. Op mijn album ‘Arktis’ heb ik al een zelfde of soortgelijk onderwerp aangesneden, vooral in songs zoals ‘My Heart Is Of The North’, dat gevoel van verlangen naar en behoren tot dit deel van de wereld was daar sterk in present. Door deze EP ben ik me daar zelfs nog meer van bewust. In essentie is het een soort reflectie van opgroeien in Telemark. In mijn onderbewustzijn is er steeds een invloed geweest van de streek op hoe ik als persoon geworden ben. Nu dat ik wat ouder ben, voel ik een nog sterkere band met de streek waar ik en mijn familie wonen. Sinds een aantal jaren ben ik meer gaan reizen en me meer bewust geworden van andere culturen en ook van de eigenaardigheden en het cultureel erfgoed van mijn eigen streek. Ik kan dat nu met andere culturen vergelijken en dat maakt me veel meer bewust van de waardevolle kwaliteiten in mijn eigen bestaan. Deze gevoelens maken deel uit van de EP.

Hoe pakte je dit verder aan?
Ik heb weer nauw samengewerkt met Heidi, mijn vrouw. Zij heeft me aangezet om terug meer black metal te doen. We hebben allang een heel sterke band, ook in de kunst, en we discussiëren daar veel over. Zij stelde ook voor om in het Noors te zingen en kwam aandraven met deze drie titels. Toen ik besloot om de EP ‘Telemark’ te noemen, zijn we ons meer gaan verdiepen in de folklore en geschiedenis van Telemark. De Telemark spirit, zo je wil. Het zijn mijn muzikale roots, vroege black metal, maar ook rock. De muziek gaat ook terug naar mijn wortels en oorsprong. Het paste hierbij om naar mijn geografische en muzikale bronnen terug te gaan. Wanneer je naar het artwork kijkt – dat zijn zwart en wit penseelstrijkjes met wat rood in en gebaseerd op foto’s die Heidi genomen heeft van de streek. En dit toont veel gelijkenis met beelden die je ziet bij spookjes en saga’s uit Telemark en het zou ook heel bruikbaar zijn voor black metal. In feite was het op vele fronten een teruggaan naar de basis en dat allemaal samenvoegen. We zijn daar heel consistent in. De promo video is in zwart/wit en de promofoto’s ook. .

Voor het eerst heb je gezongen in je moedertaal, zoals je al aanstipte…
Natuurlijk zullen er heel wat mensen zijn die de teksten niet verstaan, al diegenen die geen Noors spreken, maar mensen die naar het album geluisterd hebben en geen Noors praten, hebben me verteld dat dit nog agressiever klinkt dan Engels. Noors klinkt nu eenmaal nogal hard, ruw en bars. Ik denk dat het me een sterk gevoel van vertrouwen gaat geven wanneer ik deze songs live zal spelen, aangezien dit nu eenmaal mijn moedertaal is. Die taal zal wel geen hindernis zijn, want ik herinner me nog uit mijn jeugd dat ik meezong met Engelse teksten zonder de betekenis ervan te begrijpen. Dat is nou net het mooie aan muziek: het pakt je op een ander, een hoger niveau.

Je hebt al zoveel concerten met Emperor gedaan en ook als soloartiest. Hoe zie je dit in de toekomst evolueren?
Het is echt mijn intentie – deeluitmakende van dit EP project – om dit in de live arena te brengen. In wezen is dit voor mij niet echt anders dan een album maken. Ik neem tien songs op over een periode van tien maanden. Dit is wat ik gewoonlijk doe. Alleen zet ik ze anders in elkaar. Zoals ik je eerder al vertelde, er gebeuren zoveel dingen tegelijkertijd en dan kan ik alles blijven combineren, nu ik nieuwe songs op EP uitbreng. Wanneer de EP’s uitkomen, worden deze gevolgd door daarin gespecialiseerde live shows. De Telemark live set zal in première gaan tijdens het Inferno festival. Ik zal de hele EP spelen en de rest van de set daarop afstemmen. Dat betekent nu de meer extreme kant uit mijn muzikale catalogus. Later – wanneer de tweede EP uitkomt – zal ik shows spelen die eerder focussen op de melodieuzere en experimentele kant van wat ik doe. Daarbij kies ik dan ook andere, passende songs uit mijn oeuvre. Zo hou ik het interessanter voor mijzelf en mijn band en hopelijk ook voor het publiek.

Nochtans… je zegt dat deze EP erg ruw is, maar ik hoor er toch ook veel prachtig, melodieus gitaarspel in…
Ik vermoed dat dit gewoon een kwestie is van mijn stijl en mijn smaak. Ik denk dat ik zoveel beïnvloed ben door opgroeien met bands als Iron Maiden en Judas Priest, dat dit onvermijdelijk is. Van nature schrijf ik gewoon songs met twee gitaarpartijen. Ik heb het moeilijk om een song enkel op één gitaarlijn te baseren. Zelfs in de akkoordenschema’s van vroege Emperor kom je deze invloeden tegen. Ik wou er altijd een melodieuze input in. Nu kan Emperor in het begin nog zo extreem geweest zijn, toch is er altijd een zweem naar sterke melodieën. Het melodieuze element is één van de mooiste dingen in muziek.

En nu heb je ook een Iron Maiden nummer opgenomen…
Het is de eerste keer dat ik een Iron Maiden cover doe en in feite was het voor mij een beetje vreemd om te kiezen voor ‘Wrathchild’, een song uit de periode met Paul Di’Anno, helemaal in het begin dus. Mijn favoriete Iron Maiden albums zijn van veel latere datum. Ik groeide op met ‘Seventh Son Of A Seventh Son’ en dat is nu nog één van mijn favoriete albums aller tijden. Van 1988, toen het meer geproduceerd was, meer episch, zij hadden toen al keyboards ingebracht… dat is mijn favoriete Iron Maiden. Voor dit doel echter, koos ik deze twee covers als inspiratie voor de sound. Ik wou het als een old school rockband laten klinken. Ik heb mezelf beperkt tot twee gitaren en een blazerssectie. De productie van die eerste Iron Maiden albums is erg old school rockband. Naast Iron Maiden werd ook de Lenny Kravitz song ‘Rock And Roll Is Dead’ de sonische blauwdruk van hoe ik wou dat deze EP zou klinken. Zij vormen de inspiratie voor de songs die ik wou schrijven. Nog een praktische opmerking, sinds we het over melodieën hadden, de zanglijn van jaren tachtig heavy metal muziek is heel belangrijk voor de songs. Ik heb behoorlijk wat covers gehoord van oude jaren 80 songs door extreem metal bands waar ze de riffs spelen en dan de zanglijnen zonder dat melodieus aspect, enkel krijsend. Dat maakt de boel gewoon kapot. Wij wilden een Iron Maiden song waar de zanglijnen de gitaar riffs volgen, zo konden we ruwere zang erop plaatsen zonder enig melodieus aspect van de song te verliezen. Ik kon wel elke Lenny Kravitz song genomen hebben, maar deze tekst is sterk en in wezen wijkt ie niet ver af van de intenties van vroege black metal. Toch moet men op deze EP geen vroege black metal verwachten, het gaat eerder in de richting van vroege Bathory en Celtic Frost. De kern van waaruit ik schrijf is vrij hetzelfde gebleven als in het begin, het zijn enkel nieuwe interpretaties.

Het titelnummer heeft wat folk invloeden, erg speciaal voor jou…
Zeer zeker. Dit zijn riffs die geïnspireerd zijn door de Telemark Hardinger fiddle (soort viool) in folk muziek. Daarin vind je dezelfde texturen en frasen. Dat was best interessant, want eerlijk gezegd laat ik me weinig in met folk muziek. Maar dit hoorde nu toevallig wel bij de flow van dit schijfje. Laat ons zeggen, het is groter dan de som van de afzonderlijke delen. Ik denk trouwens niet dat ik dat folkloristisch element op een volledig album gebruikt zou hebben, omdat dit me gelimiteerd had. De korte duur van een EP liet me toe om dit te doen, omdat dit nu eenmaal een sterk aspect is van het conceptuele idee achter ‘Telemark’. Het geeft me meer artistieke vrijheid en op de EP waar ik nu aan bezig ben, heb ik zelfs de mogelijkheid om nog verder te gaan, maar dan in de andere richting. Het opent mijn geest voor nieuwe mogelijkheden en daar kan ik profijt uit hebben wanneer ik me ga focussen op een volgend volledig album.

Je bent wel opgegroeid in een heel open omgeving, als je de rest van de wereld beschouwt…
Voor mij is het vanzelfsprekend geweest om dat zo te beschouwen. Waarschijnlijk toevallig, maar wij waren heel geprivilegieerd om in het begin te kunnen doen wat wij wilden. Toen ik muziek begon te spelen – en meer bepaald black metal van de extreme soort – was dit puur voor persoonlijke ambities. Het doel was altijd artistiek, omdat er geen schijn van kans was om beroemd te worden als we zulke muziek speelden. Eerder het tegendeel. Toen wij dus onze eerste albums opnamen, dan wilden we alleen die muzikale visie vervullen. We hadden geen benul van iets populair maken of dat als werk te doen. Door zoiets te doen, hebben we misschien iets gecreëerd dat anders was en niet wou concurreren met iets wat al bestond. We hadden zeker geen muzikale carrière op het oog in eerste instantie. Dat is mijn advies aan jonge muzikanten die wel eens op me afstappen en vragen wat ze best doen  Het eerste wat ik hen dan vertel is dat ze geen compromissen mogen sluiten in hun muziek. Pas je niet aan, aan een bepaalde markt of rekening  houden met wat anderen zouden willen. Want als je niet commercieel slaagt, kan niemand dan de relatie met je eigen muziek verpesten. Ik denk dat het altijd veel beter is om je muziek erg puur te houden. Daar moet je achter staan en in geloven, of er nu succes komt of niet. Black metal wordt in Noorwegen trouwens nog altijd niet voor vol aanzien, het is eerder een curiositeit, men sponsort liever Noorse rap artiesten.