Hey Christer! Thanks dat je de tijd wilde nemen om wat van onze vragen te beantwoorden over de nieuwe plaat ‘Loop of Yesterdays’. Hoe gaat het met je?
Prima, thanks voor het vragen!

Met het virus dat flink om zich heen grijpt momenteel, hoop ik dat het allemaal te managen is in Noorwegen?
Zoals veel landen om ons heen is Noorwegen in een soort lockdown geplaatst vanaf half maart. Recentelijk beginnen scholen en ondernemingen langzaam weer open te gaan. Ik kan gelukkig goed vanuit huis werken, dus persoonlijk gaat het best prima, en het heeft ook positief effect op hoeveel muziek ik maak. Het to-do lijstje voor “dingen die aan het huis moeten gebeuren” begint ook kleiner te worden!

Het is amper twee jaar geleden dat ‘Heavy Yoke’ jullie sound de wereld in katapulteerde. Ik was blij om te horen dat die sound niet drastisch is veranderd op ‘Loop of Yesterdays’, en eerder ontwikkeld. Oude Extol fans zijn nog steeds aan het juiste adres met Azusa. Hield je je daar überhaupt mee bezig toen je voor ‘Loop of Yesterdays’ schreef?
Vanaf het begin wisten we dat we Azusa erg anders wilden laten klinken dan Extol. Je hoort natuurlijk zeker de overeenkomsten in het drum- en gitaarwerk; daar ontkom je bijna niet aan. Ik zou echter wel zeggen dat Azusa echt z’n eigen sound heeft en misschien is het materiaal op ‘Loop Of Yesterdays’ wel wat te hard voor Extol fans, haha.

Wat kun je me verder vertellen over het schrijfproces voor ‘Loop of Yesterdays’? Was het anders dan toen je schreef voor ‘Heavy Yoke’?
Het schrijfproces was vergelijkbaar. De release van ‘Heavy Yoke’ duurde een stuk langer dan we hadden verwacht, dus we bleven simpelweg muziek schrijven en tegen de tijd dat ‘Heavy Yoke’ uit kwam was de helft van ‘Loop of Yesterdays’ al af. Het scheelt ook dat beide platen hetzelfde doel hadden: lekker thrashy maar met veel ruimte voor experimentatie en niet bang zijn voorbij de limieten van verschillende genre’s te springen.

Ik zou graag wat dieper in ‘Loop of Yesterdays’ duiken, te beginnen met ‘Detach’ en de Meshuggah invloeden in het intro! Waar kwamen die ineens vandaan?!
Je bent niet de eerste die Meshuggah noemt wanneer ze ‘Detach’ horen, en ik kan het wel begrijpen. Maar om eerlijk te zijn, het was zeker geen bewuste keuze of invloed, en persoonlijk hoor ik de gelijkenis niet zo snel. Maar hey, thanks voor het compliment – ‘Destroy, Erase, Improve’ is een van mijn favoriete metal platen!

‘Monument’ is het volgende nummer dat er voor mij meteen uitsprong. Het is waarschijnlijk het meest recht toe recht aan nummer op de plaat en dat komt grotendeels door de sterke hardcore invloeden, welke ik niet zo duidelijk vond op ‘Heavy Yoke’. Ben je altijd beïnvloed geweest door hardcore?
De lijn tussen thrash en hardcore is vrij dun, en dat vind ik fascinerend. Nummers als ‘Monument’ en ‘Kill/Destroy’ waren echt de nummers waar we die lijn wilden opzoeken. Ik ben nooit mega into hardcore geweest, en hoewel ik vroeger af en toe een lompe plaat opzette, keek ik vooral neer op de simpele, bijna primitieve stijl. Maar met de jaren komt ook wijsheid, haha! Wie kan het verrotten wat voor genre het is, zolang het goed klinkt? Er schuilt een bepaalde rauwe energie en bruutheid die je niet snel vind in andere genres en het gemis aan verfijning in hardcore is soms best verfrissend!

Om het titelnummer ‘Loop Of Yesterdays’ nou een mooie ballad te noemen voelt fout, want het is eerder een onderhuidse, nare interlude en tegelijkertijd een welkome adempauze. Al sinds je Extol tijd heb je een irritante gave om briljante akkoordprogressies te bedenken die de luisteraar continu op het verkeerde been brengen. Ben je toevallig klassiek getraind?
Haha, nee “mooie ballad” is absoluut niet kloppend inderdaad, goed omschreven! We houden enorm van weirde progressies en zien het ook echt als een soort schatzoeken om die progressies te vinden. David (Husvik – drums, red.) en ik schrijven de meeste muziek en we zijn allebei autodidact. Ik ben sowieso altijd gefascineerd geweest met al dat raar is. Ik zie schoonheid in het abnormale en vaak juist abnormaliteit in het conformistische. En eerlijk; sommige stukken die we schrijven vloeien er gewoon uit, hoor. Maar het merendeel is echt wel een zoektocht en soms kan een passage van vijf seconden een schrijfproces hebben van weken. We herinneren onszelf er soms aan dat de muziek die we schrijven waarschijnlijk raarder zal klinken voor de luisteraar dan voor ons.

‘Rapture Boy’ heeft een heerlijke ritmische shift halverwege de main riff, vlak voordat het eerste couplet volgt. Het is slechts een van de vele shifts die het nummer kent. Al sinds ik Extol’s ‘Undeceived’ voor ’t eerst hoorde vraag ik me af hoe die tot stand komen?
Onze drummer David is verantwoordelijk voor de meeste van die ritmische twists. Na zoveel jaar out of the box denken is dat een beetje onze way of working geworden. Het komt allemaal neer op plezier vinden in het zoeken naar rare twists en die dan ook met trots gebruiken.

Wat kun je me vertellen over de tekstuele thematiek op het album? Wat ik kon verzamelen, zit er veel angst en boosheid maar ook wel wat symboliek?
Angst, maar ook gevoelens van woede, rouw en verraad – het komt allemaal voorbij. Ik heb de laatste jaren moeten dealen met wat fundamentele issues welke hebben geleid tot een soort mid-life crisis. Het is echt een noodzaak voor me geweest om te dealen met die issues en dat voelde soms echt niet tof. De teksten spiegelen die naarheid en hebben me op een manier wel geholpen wat shit uit mijn systeem te krijgen.

Heeft de album cover enige significantie tot de tekstuele thema’s? Een persoon die een vloeistof over een betonnen grond flikkert?
Dat ligt aan wie je ‘t vraagt, haha. Voor mij persoonlijk niet echt, maar voor iemand anders misschien wel. Het water is in de vorm van een ‘loop’, toch?

Het moet gevoeld hebben alsof je goud in handen had toen je zangeres Eleni vond, want wat past ze perfect in jullie sound. Hoe is die samenwerking tot stand gekomen?
Ja, Eleni heeft een ongelofelijke stem! Zowel haar zang als haar screams passen perfect in Azusa. We hadden al aardig wat issues met een zanger zoeken toen we al even bezig waren. Zoals gewoonlijk zochten we een mannelijke vocalist, totdat onze bassist Liam voorstelde om voor een vrouw te gaan. Hij had recentelijk met Myrkur getoerd en was erg geïntrigeerd door de energie die alleen een frontvrouw kan brengen. Drummer David kende Eleni nog van haar vorige bands Jumbojet en Sea & Air en contacteerde haar. Een paar demo’s verder wisten wij genoeg; dit was onze chick!

Heb je zelf een favoriete track op de plaat?
Haha, alsof je me vraagt naar m’n favoriete kind, gast! ‘Detach’ klinkt vanaf het begin al heel sterk voor me, maar als ik er echt een moet kiezen, ga ik voor ‘Seven Demons Mary’. Er zit iets meer ruimte in die track wat ervoor zorgt dat de zweverige zang en gitaarmelodietjes echt een soort hypnotiserend effect hebben.

Nu we al even onderweg zijn met 2020, heb je recente metal platen die je tof vond?
Ik ben echt slecht in het bijhouden van nieuwe muziek, maar recentelijk vond ik vooral Car Bomb’s ‘Mordial’, Mantric’s ‘False Negative’ en Astrosaur’s ‘Obscuroscope’ tof!

Bedankt voor je tijd. Wil je nog iets zeggen om het interview af te sluiten?
Thanks voor het luisteren naar onze muziek, en ik hoop dat, wanneer deze virus situatie een beetje onder controle is, we elkaar in een toffe zaal kunnen gaan zien!