Impiety uit Singapore brengt alweer hun negende album uit en het zijn misschien wel slechts geografische factoren die de ster van de band minder snel hebben laten rijzen dan hun potentie doet vermoeden. Weliswaar is het een hele rudimentaire blackened death metal band, hoewel je die twee termen ook om kan draaien, door het accent op black, maar de spirit van de band is waanzinnig puur in al zijn duisternis. De zang blijft een klein beetje achter op de rest, maar het past wel in dat hele rauwe. Net zoals je dat bi, bijvoorbeeld een Celtic Frost ook hebt.

De energie is echt. De occulte insteek is geloofwaardig. En die combinatie maken het een niet te onderschatten band. Er valt echt nog wel het één en ander op aan te merken, maar als ik dat met een korreltje zout neem kan ik oprecht zeggen: “dit grenst aan de reden waarom ik metal luister”. Bij vlagen zeker. Smerig, goed gestructureerd en vooral oprecht, met als bonus een flink gevoel voor muzikaal avontuur, zonder dat het dwangmatig “anders” klinkt.  Nogmaals, het is een verre van volmaakte schijf, en de band toont ook weinig ontwikkeling ten opzichte van ouder materiaal, maar de spirit is en blijft geweldig.