Van alles qua invloeden misschien, maar op het eind is het toch gewoon voornamelijk zeer gemakkelijk te verhapstukken mainstream hardrock. En daar is niets mis mee, als het goed uitgevoerd wordt; precies datgene wat hier gepresenteerd wordt dus. Ian Blurton is een oude rot in het vak, die ik zelf nog niet kende, maar zeker de moeite waard is om eens te beluisteren. De Canadees bespeelt meerdere instrumenten en is ook nog producer. Vanaf de vroege jaren tachtig is hij op vele fronten aanwezig in de muziekscene van Canada, en Toronto in het bijzonder. Future Now bestaat verder uit Glenn Milchem  op drums, Anna Ruddick op bas, en Aaron Goldstein op gitaar.

De riffs zijn direct pakkend en de arrangementen liggen erg lekker in het gehoor en kunnen vrij snel aan andere deuntjes doen denken, zonder echt van jatwerk beschuldigd te kunnen worden (althans, voor zover ik dat heb kunnen beoordelen). De invloeden komen naast de traditionele melodieuze  classic rock a la Blue Öyster Cult, ook deels uit de NWOBHM, proto-metal en kauwgomballen glam, sleaze en stadion rock. Blurton is zelf van menig dat dit album voor zijn doen erg live opgenomen is, met een minimum aan bewerking achteraf. Toch kan dit behoorlijk glad geproduceerd overkomen, door keuzes van geluid, alles ietwat afgevlakt, toch wel echt tussen de marges in de mix, en de veelvoorkomende meerdere lagen zang. Als groot liefhebber van The Sweet, kan ik dit soort koortjes vooral in de refreinen vaak erg waarderen, maar ik kan me zo voorstellen dat dit voor sommige luisteraars wel aan de zoete kant is. Toch kunnen met name de gitaren qua geluid en heel catchy hooks, het geheel toch een lekker ruw randje meegeven. De riffs en licks zijn echt erg geslaagd en enkele solistische uitspattingen mogen er ook zeker zijn, al zijn die bij momenten ook iets te keyboard-achtig qua geluid (of het is een keyboard natuurlijk) naar mijn smaak. Blurton heeft trouwens wel duidelijk oog voor het kiezen van zijn medemuzikanten, want alle rollen zijn in de basis uitermate kundig uitgevoerd en dit klinkt qua muzikaal plaatje als geheel helemaal af. Enkele absolute luistertips; het heerlijk hoekige Noctural Transmission en Search For Tomorrow, wat mij erg aan UFO doet denken.