Godverdomme, zeg! Humavoid is even een patatje harder geworden in de vijf jaar dat ik niets van ze gehoord heb! In die vijf jaar zijn groepen als Spiritbox opgestaan, maar de Jinjer-sound van begin 2010’s werd door Humavoid geperfectioneerd op hun vorige werk. Op de EP ‘Glass’ (een 80/100 waard toen Arrow Lords of Metal nog puur Lords of Metal was) werd een vrij eigentijds progressieve metalcore geluid neergezet, en toen was ik al erg onder indruk van zangeres Suvimarja. Maar dat ze in die vijf jaar heeft leren screamen als de besten en dat de muziek dat is gaan reflecteren met hardere drops en zwaardere gitaren had ik niet verwacht! Pas op het derde nummer (en tevens eerste single) ‘Aluminum Rain’ horen we de eerste cleane zang. En wat een ballen hebben die nu ineens ook. Weg zijn de geknepen hoge noten!

Dat de band z’n oor voor catchy hooks niet is verloren horen we op dat eerdergenoemde ‘Aluminum Rain’, waar een toetsen/gitaar solo halverwege meteen opvalt. Het zal niet de eerste keer zijn dat een gek middenstuk de agressieve, Meshuggah-eske aanval doorbreekt. Ook op bijvoorbeeld ‘Matter’, ‘What You Hide’ en ‘The Breathing Method’ worden we getrakteerd op weirde interludes. Laat dit vooral de nieuwe gimmick van deze band worden want het zorgt voor een heerlijk contrast met de rest van de sound. De band krijgt echter wel wat punten aftrek voor de rest van die sound in de vorm van die vrij eentonige, eerdergenoemde Meshuggah-geïnspireerde agressie. Het blijft vaak bij gechug en lomp gebeuk en veel liever had ik hier riffs gehoord die beter waren uitgedacht. Begrijp me niet verkeerd – de groove is alom aanwezig en ook is er genoeg te smullen wanneer het er niet belachelijk aan toe gaat, maar zoals bijvoorbeeld de tweestrijd tussen de toetsen en gitaren op de hoofdriff van ‘Undercurrent’ uniek is, had ik meer van dat soort interplay willen horen.

Dat de band zichzelf zo zou ontwikkelen in die vijf jaar had ik dus niet verwacht. Ik ga ‘m dan ook aanraden voor elke progressieve metalcore fan, want deze Finnen en Finse verdienen meer aandacht dan ze momenteel krijgen. En in een wereldje dat steeds meer geobsedeerd lijkt te zijn met “groove”, denk ik dat men meer dan klaar is voor deze progressieve inslag.