Wat een fijne dag om het tweede album van Huanastone to behandelen. Na wat stormachtige en vooral erg natte (jeuj!) dagen schijnt hier weer volop de zon en hangt er een fijn aroma van opgewarmde aarde en geurend, geel gras in de atmosfeer, waardoor er, met het lome briesje, een relaxte setting ontstaat. Ideaal voor ‘Third Stone From The Sun’, een stoner plaat waarbij je niet anders kan dan totale ontspanning bereiken.

De band doet dit door krachtige riffs te spelen, hetgeen ze combineren met heldere gitaarmelodieën. Door de meest intense van deze te herhalen weten ze bij de luisteraar een bepaalde euforie op te wekken, die uitnodigt om achterover te hangen, de ogen gesloten, en de muziek als een warme golf zonnestralen over je heen te laten komen. Terwijl dit dan zo gaande is ontdek je regelmatig interessante stukken, waar de gitaar afdwaalt van de hoofdmoot en zijwegen inslaat door een handvol donkere noten te spelen of een tempowisseling in te zetten. Door de sterke en compacte ritmesectie die zich constant laat gelden blijft Huanastone weg van uitgestrekte, dromerige passages en houden ze je bij de les.

Zanger Tobias Gonzalez heeft een bijzondere, rustgevende factor en zijn stem, die binnen de grunge ook niet zou misstaan, draagt de nummers op dit album dan ook heel gemakkelijk. Af en toe komen er wel heel erg scherpe zinsnedes uit zijn strot, zoals “In these fumes, that make my own home a maze.” Misschien moet je het in de context van de muziek horen, maar ik vind dat tot de verbeelding sprekende teksten.

‘Third Stone From The Sun’ bevat stevige stoner rock voorzien van een psychedelische rand, met breaks en tempo’s waar je van gaat headbangen. Het past veel meer in het plaatje van de desertrock dan dat het naar de stoner/doom neigt. Ook al maakt het af en toe een sierlijke buiging richting de grootvaders van de metal. Nu we voorlopig toch nog even de drukte moeten mijden is de aanschaf en beleving van dit album een heel goed alternatief om toch dat somnolente zomergevoel op maximum vermogen te ervaren.