Instrumentale intro’s zijn een noodzakelijk kwaad waar we dagdagelijks mee moeten leven, maar als het een krachtig statement is dat je als korte, maar volwaardige song kan bestempelen die de richting van het verdere album bepaald, kom je het niet zo vaak tegen. En dan maakt me dat blij. De Turkse band met de weinig originele naam Hellsodomy doet het in ieder geval op z’n tweede album met de weinig originele naam ‘Morbid Cult’.

De death metal die deze Turken brengen is van de oer-ouderwetse soort, waarin thrash de boventoon voert en vooral de grunt van de zanger en de blastbeats duidelijk maken dat het hier om death metal gaat. Denk terug aan vroege Morbid Angel in combinatie met oude Pestilence met een zwart, hels randje. Het doet ook denken aan Zuid-Amerikaanse death/thrash. Korte en krachtige nummers zonder franjes, de occasionele leads en hier en daar een verloren gelopen solo niet meegerekend, volgen elkaar in snel tempo op en zullen je pas terug naar adem laten happen na de volle negenendertig minuten. De nadruk ligt zoals dertig jaar geleden op de riffs en minder op de ritmesectie en dat is een goede zaak in dit geval. Ik heb het gevoel dat er honderden riffs passeren die bijna allemaal even memorabel zijn en de bevlogenheid die ervan uitgaat kan ik maar moeilijk beschrijven. Als je een brood zou kunnen gooien naar de muziek, kwam dat ongetwijfeld gesneden terug, zo scherp wordt er gespeeld.

Nu hebben we met Engulfed en Burial Invocation al een paar jaar zeer degelijke, zeg maar uitmuntende death metal bands uit Turkije en deze Hellsodomy doet het op net een andere manier, maar daarom niet minder effectief. Brulboei en gitarist Nekro Kasil speelt trouwens gitaar bij Engulfed. En of het nu de verrassende intro is, het zuivere thrash-anthem ‘Charged To Kill’, het razendsnelle ‘Endless Demise’, het nekbrekende Asphyx getinte ‘Dazed Victims’ of het stampende ‘Furious Chants’, rechttoe rechtaan vlammen en ongedwongen herrie maken is waar Hellsodomy uitmuntend in is en dat moeten ze ook gewoon blijven doen. En of je nu death, thrash of zelfs black gezind bent: luisteren naar één van deze stijlen is al een goede uitvlucht om dit schijfje op te pikken.