Het Zweedse gezelschap Gudars Skymning heeft met hun eerder uitgebrachte materiaal reeds duidelijk gemaakt op een meesterlijke manier een dwarse mix van rock, folk, blues, acid en psychedelica neer te kunnen zetten in een mooi zeventigerjaren sfeertje. Op dit laatste album ‘Olycksfågel’, wat “brenger van ongeluk” betekent, lijken ze hier in sommige opzichten nog een schepje bovenop te doen.

De afwisseling van hoekige en tegendraadse arrangementen van scheurende gitaren en vervreemdende zwevende passages waarbij gitaar en zang nogal eens op het randje zitten, zullen niet voor een heel breed publiek geschikt zijn, maar voor ondergetekende is ook dit nieuwste werkstukje wederom een regelrechte lekkernij. Het hypnotiserende van de dwarse, maar enorm dragende en dreinende riff in combinatie met de “sprekende” zang van de opener ‘Kaptenens Logg’ is al direct indrukwekkend. De dit keer misschien iets minder over het hele album overheersende solerende gitaren zetten een werkelijk schitterende (te korte) orgie neer aan het einde van ‘Stjärnbeströdda Hav’ en de geniaal toegepaste basisriff van ‘Monoliten Vid Rikets Gräns’ had zo een Black Sabbath klassieker kunnen zijn. De mate van gierende sologitaren mag misschien iets minder aanwezig zijn, de beklemmende sferen hebben ze over het gehele album nog beter neergezet dan ooit. Voor mij zal ‘Höj Era Glas’ door enkele persoonlijke favoriete topnummers misschien net iets hoger scoren, maar omdat er in alle nummers van Olycksfågel zo’n overtuigende sfeer aanwezig is, kan dit album als geheel misschien zelfs als betere gezien worden.