
Graceless – Icons Of Ruin
Listenable Records
Release datum: 30 mei 2025
“Graceless is wellicht niet de meest technisch onderlegde band, maar ze weten hoe ze riffs moeten maken. Dat voelt tien keer beter aan dan de meest ingenieuze, maar vaak gevoelloze patronen uit de mouw te schudden.”
Koen de Waele I 16 mei 2025
In 2016 richtten voormalige leden van bands als Soulburn en Xenomorph de doom death metal formatie Graceless op. Hun debuutalbum “Shadowlands” bracht hen direct de nodige bekendheid in Nederland. Nu, met “Icons Of Ruin”, brengen ze hun vierde album uit, en dit is hun eerste release via het Franse label Listenable Records, dat bekendstaat om zijn degelijke kwaliteitsstandaard.
Hoewel Graceless bekend staat om hun doom-invloeden, zijn deze niet aanwezig in de opener ‘God Shines In Absence’. Dit nummer gaat er stevig tegenaan met old school death metal en rammende riffs waar je hoofd automatisch van begint te bewegen. De mannen zijn echter niet van stijl veranderd, want het volgende nummer, ‘Sanctified Slaughter’, wordt een stuk trager gespeeld. Traag betekent echter niet zachtmoedig, want het blijft heftig klinken. Dat god, Jezus en de kerk flink tegen de schenen worden geschopt, is nog een extra opkikker. Gitarist/zanger heeft een diep vanuit de keel komende grunt, maar blijft toch min of meer verstaanbaar.
Het midtempo-gevoel wordt voortgezet in ‘Lash Me to My Painful Death’. Hier wordt duidelijk waar Graceless voor staat: de meest zalige ritmes uit hun gitaarwerk laten weerklinken. En als de gitaren even rusten, maakt het samenspel tussen drum en bas het geheel af. Luister maar eens naar ‘Hardening Of The Heart’ en hoe die elementen allemaal vlot samenkomen. . Afsluiter ‘Resurrection of the Graveless’ wordt naar Graceless-maatstaven snel ingespeeld en door bevat door die harde en opvallende basgitaar een punk sfeertje. Uiteraard ontbreken ook de zalige riffs en ritmes hier niet. Dat samenzang in de refreinen maken het trouwens tot een van de betere nummers.
Graceless is wellicht niet de meest technisch onderlegde band, maar ze weten hoe ze riffs moeten maken. Dat voelt tien keer beter aan dan de meest ingenieuze, maar vaak gevoelloze patronen uit de mouw te schudden.
