Voor degenen die nog onbekend zijn (zoals ik was) met Godsticks – de Britse progrock band uit Wales onder hetzelfde label als grootheden als Steven Wilson, Anathema, Tangerine Dream en Tesseract – is hier de nieuwe plaat ‘Inescapable’. Van wat ik gehoord heb van eerder materiaal wordt het stijltje redelijk doorgezet en wordt er weinig geïnnoveerd; helaas vaker het geval bij Britse prog rock bands. Toch vallen er wat zaken op.

Zo is de zang van zanger Darren Charles best tof… voor drie-vier nummertjes. Begrijp me niet verkeerd: hij heeft een uniek zanggeluid wat zich misschien nog ‘t best laat classificeren als een mix tussen een nasale Chris Cornell en een wat doorgerookte Ross Jennings (Haken). Het probleem is dat het erg eentonig wordt omdat, hoe erg hij ook probeert dynamische lijnen te schrijven, zijn stemgeluid nergens echt pakt. Uithalen klinken al snel te scherp en nasaal en hij lijkt vaker buiten zijn bereik te zingen dan erbinnen.

Productie-technisch blijft de plaat ook erg tam. Gitaren klinken op hun best in de semi-cleane passages zoals op ‘Surrender’ maar klinken vooral te lafjes wanneer men wilt rocken en de distortion kanalen opengetrokken worden. Alsof men niet durft te beuken, en liever hun rauwe kant wat naar de achterhoede schuift. Jammer, want er zitten riffs die juist echt roepen om een grovere aanpak (zoals opener ‘Denigrate’ en ‘Change’ na het intro). Het zorgt voor een plaat die vooral maar wat voort lijkt te kabbelen, en nergens echt de aandacht grijpt.