God Dethroned, niets minder dan een absolute legende in de Nederlandse en wereldwijde extreme metalscene, is terug. “The Serpent King” Henri Sattler heeft de gelederen redelijk gesloten weten te houden, alleen drummer Michiel koos voor Pestilence, maar werd vervangen voor de zeer ervaren en veelzijdige drummer Frank “Skilpero” Schilperoort, die een behoorlijk imposante indruk achterlaat, met hier en daar hele verrassende, subtiele keuzes. Hi speelt in dienst van Henri, maar hij neemt ook zeker zijn ruimte voor eigen invulling. En hij krijgt die ruimte duidelijk ook.

Het centrale thema op dit nieuwe werk is het Judas Paradox, de naam die onlosmakelijk verbonden is met verraad, maar die volgens best steekhoudende theorieën als meest getrouwe discipel van Jezus het vertrouwen kreeg van zijn meester om diens onvermijdelijke lot te bezegelen. En we kennen Sattler als iemand die niet over één nacht ijs gaat, als hij eenmaal een thema aanboort, dus dat is als luisteraar zeker even interessant om de focus op te leggen.

Over meester gesproken, net als op voorganger ‘Illuminati’, uit “2020, is ook gitsrist Dave Meester weer van de partij. En daar wil ik toch even op inzoomen. We hebben in Nederland jaarlijkse polls wie de beste dit of dat is, waar de usual suspects steeds voorbij komen, waarbij vrouwen verrassend goed vertegenwoordigd zijn en waar Mark Bogerd de vorige keer naar huis ging met de titel beste metalgitarist van Nederland. Allemaal prima in orde, wat mij betreft, kun je weinig op afdoen. Maar, wat maakt een gitarist tot een echt goed gitarist? Dat is wel een interessant gesprek. Als het gaat om pure vaardigheid, techniek, doeltreffendheid en uitvoering, dan krijg je andere namen dan wanneer je kijkt naar in hoeverre iemand in staat is iets te creëren waar zijn (of haar) persoonlijke signatuur op staat. Ik zeg niet dat we Dave Meester voortaan op 1 moeten zetten, maar bij vlagen laat hij hier zien tot de absolute top van de Nederlandse extreme metalgitaristen te behoren. Zijn solowerk op songs als ‘The Hanged Man’ en wel vaker op de plaat, laat hij zien uitermate goed in staat te zijn om in de stijl van God Dethroned te soleren, terwijl hij duidelijk zijn eigen invulling meegeeft. Luister de plaat maar eens een keer met dat in gedachte.

Over creëren gesproken, Sattler zelf heeft inmiddels 12 albums deze band bij de hand en naast het feit dat hij pionier is geweest, heeft hij altijd de identiteit van de band bewaakt, en feilloos aangevoeld welke nieuwe invloeden wel en geen doorgang moeten vinden in de muziek van de band. Net als techniek, is muzikaal geweld voor mij als luisteraar altijd maar een middel. Nooit een doel. En dat principe is God Dethroned altijd trouw gebleven. Sattler was deze keer hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de mix van het album.

Als je God Dethroned altijd gevolgd hebt, ga je niet verrast zijn, maar dat wil je denk ik ook niet, je wilt een God Dethronedplaat horen. De devil is in the details, en de verrassingen dus ook, maar overall is het een baluwdruk God Dethronedalbum, zoals je dat wilt. En hij is bruut, maar ook fris, veelzijdig, in total control en absoluut genot tijdens een lange autorit, maar ook als luisterplaat. Als Nederlandse death metal luisteraar kan ik zeggen dat dit een plaat met gewicht is, die je over 10 jaar nog regelmatig luistert.

In oktober is de band in Hedon, Zwolle te zien met Batushka en Vltimas.