Toen we bij de jaarovergang van 2020 naar 2021 het vorige Fortið album ‘World Serpent’ bespraken, ook met bezieler Einar Thorberg Guðmundsson in een interview, had dit album nog een zekere dualiteit in zich, maar nu heeft de man zich volledig op het IJslandse thuisfront kunnen werpen, met het zevende album ‘Narkissos’ als resultaat. We hebben diverse nieuwe invloeden kunnen ontdekken in deze nieuwe schijf. Het IJslands is de voertaal, maar muziek is universeel.

De band rond de protagonist krijgt stilaan vorm in het thuisland, zodat Kari Palsson zorgt voor prominente baspartijen die vooraan in de mix staan en drummer Kristjan Einar Guðmundsson een stevige basis legt op drums. Dit nieuwe album is ontstaan uit de vele frustraties die Thorberg de voorbije periode ondervond, terwijl hij enkel een woonstee voor zijn familie wou maken. Waar kennen we dat van (met al die regeltjes in NL en B)? ‘Narkissos’ is dan ook geïnspireerd door al die sujetten die het denken beter te weten in deze tot op het bot georganiseerde en gereglementeerde wereld.

‘Narkissos’ beluistert als een mooi – en soms hard – verhaal over het leven. Gelijke porties ruwheid en schoonheid, vervat in behoorlijk lange composities, waarvan de songs ‘Uppskera’ en ‘Thusund Þjaninga Smidur’ uitgekozen zijn voor videoclips. Deze keer is Fortið nog mooier, want de door de bezieler gespeelde gitaarsolo’s zijn melodieus en pakkend, een link met pure heavy metal in zijn pagan/black metal universum. De afwisseling tussen ruwe en cleane zang (soms samenzang) geeft het geheel een typisch Noords tintje, terwijl het geheel heel majestueus overkomt. Song per song bespreken zou dan ook afdoen aan de betekenis van deze brok muziek, want deze kan je best als geheel tot jou nemen tijdens deze donkere winterdagen. Als je dit kan smaken, vergeet dan ook niet de ‘Voluspa’ trilogie aan onderzoek te onderwerpen.