Forgotten Tomb, het Italiaanse collectief onder leiding van Herr Morbid, komt begin mei alweer met hun tiende langspeler sinds de formatie in 1999. Hoewel ik mogelijk niet de bekwaamste kenner ben van de rest van het oeuvre van de band, kan ‘Nihilistic Estrangement’ me zeker bekoren.

Nu ligt het tempo niet altijd zo laag als je zou verwachten bij ‘doom metal’. Opener ‘Active Shooter’ is daar het goede voorbeeld van – qua tempo en main riff neigen we eerder naar groove metal en ook is het sfeertje lang niet zo deprimerend als veel doom dat is. De track beukt lekker door tot het middenstuk, waar we getrakteerd worden op een meer melodische inslag. Het stijltje slaat om naar iets meer post-black invloeden, alwaar de main riff toch echt richting de bluesy groove gaat.

Die bluesy invloeden keren ook terug in de slide leadgitaar op bijvoorbeeld ‘Iris’ House Pt. I’ en vinden vaker hun weg in de sound. Het klinkt niet misplaatst, en geeft het geheel echt wat extra’s. Op ‘District3’ horen we dan onmiskenbare traditionele hard rock invloeden met een 4-on-the-floor drumbeat en een gemene riff. Genieten! De plaat eindigt dan weer met ‘RBMK’ waar de blastbeat tevoorschijn komt en men echt nog even losgaat en het dissonante in duikt. Nog meer lekkers, dus.

Waar ik echter minder blij mee ben is de eenzijdige, monotone schreeuw van eerdergenoemde frontman Herr Morbid. Deze gaat snel vervelen en doet meer kwaad dan goed. Ik had de plaat persoonlijk een heel stuk toffer gevonden als hij wat zou variëren in zijn stemgebruik. Cleans zijn misschien te veel gevraagd, maar een zieke black scream of juist een veel lagere death grunt zou hartstikke welkom zijn. Overall, zeker de moeite waard, en een aanrader voor vrijwel elke liefhebber van doom, al dan niet black metal.