Casey McPherson: “Ja, dat kan, en daarom is het zo belangrijk dat er mensen zijn zoals jullie! Jullie worden steeds belangrijker voor fans omdat we mensen nodig hebben die de crème de la crème eruit kunnen vissen, de duizend cd’s of de duizend nummers doorzoeken en zeggen: “Ik heb het gevoel dat dit iets magisch is” en dat delen. Het is nu belangrijker dan ooit.”
Flying Colors zal geen onbekende naam zijn voor de prog-kenners. De superband van Mike Portnoy (Sons Of Apollo), Neal Morse, Steve Morse (Deep Purple), Dave LaRue (Steve Morse), en Casey McPherson (Alpha Rev) combineert al sinds 2012 progressieve rock met een popsausje. En dat doen ze niet onverdienstelijk, inmiddels heeft de groep al drie studio albums uitgebracht die ieder werd gevolgd door een live-album. Zo is afgelopen maand het live album ‘Third Stage: Live In London’ uitgekomen, ongeveer een jaar na de release van het laatste studio album ‘Third Degree’. Zanger Casey McPherson accepteerde mijn verzoek voor een interview en, terwijl hij wat eitjes bakte voor het ontbijt, nam hij ruim de tijd om mijn vragen te beantwoorden.
Leon Vonk Ι 25 september 2020
De term ‘hoe gaat het’ heeft de afgelopen maanden een andere betekenis gekregen. Hoe gaat het met je, gezien de huidige situatie.
Ik heb zes kinderen in mijn huis die naar school gaan en er komt een leraar op school en dan heb ik een therapeut voor mijn jongste dochter die een zeldzame genetische ziekte heeft. En dus besturen Emmy en twee moeders het schip. Soms hebben we hier twaalf mensen. Tenzij er iemand aan het huis werkt, dan hebben we er zelfs dertien! Het is erg leuk en houdt me uit het slop. Dit zijn de mensen waarmee je kiest om in quarantaine te zitten. Het geeft je een gevoel van gemeenschap, zelfs in een tijd waarin je dingen anders doet dan dat je het normaal gesproken zou doen, snap je?
Dat is helemaal waar. Ik heb veel mensen horen zeggen dat ze een hechtere band met het gezin hebben gekregen omdat ze meer tijd met de kinderen hebben doorgebracht dan dat ze normaal zouden doen.
Ook veel echtscheidingen! (lacht)
Maar hoe anders is het leven vergeleken met een jaar geleden? Een muzikant is vaak op tournee en maakt opnames met bandleden. Hoe beïnvloedt dit jouw leven als muzikant?
Nou, je moet alles anders bekijken. Nu is het een tijd waarin je meer tijd hebt om te schrijven, dus ik schrijf meer. Ik ben ook begonnen met iets dat ‘Casey’s Masterclass’ heet waar ik andere muzikanten leer hoe ze moeten schrijven, hoe ze thuis moeten opnemen, hoe ze hun muziek kunnen uitbrengen, want ik heb toch tijd. Het is dus een andere manier om geld te verdienen maar ook om anderen te helpen met mijn ervaring, want normaal gesproken zou ik daar geen tijd voor hebben, snap je? En dat is behoorlijk bevredigend. En heeft me geholpen om voor de leraar van mijn dochter te betalen. Maar ja, je moet dus nieuwe manieren vinden om contact te maken met mensen, godzijdank hebben we allemaal online platforms om dat mee te kunnen doen.
Je zei dat je aan de een masterclass werkt en dat je mensen helpt met schrijven en hoe ze hun muziek kunnen publiceren. Nu is de muziekindustrie is de afgelopen decennia behoorlijk veranderd, het is voor een muzikant veel makkelijker geworden om zijn muziek thuis op te nemen en te publiceren via diensten als Spotify. Maar de keerzijde is echter dat je daar amper iets aan verdient als artiest. Het eerste Alpha Rev album kwam uit toen Spotify nog in de kinderschoenen stond, dus je hebt beide kanten van de muziekindustrie hebt gezien. Hoe kijk jij hier naar?
Toen ik net begon was het heel makkelijk om zelf vijf of tienduizend platen te verkopen en als je die tussen de twaalf en vijftien dollar verkocht, en ze je een paar dollar kostten, dan heb je snel honderdduizend dollars op je account staan. En dat zijn nog alleen de cd’s! Nu is het heel anders en, dit is gewoon mijn mening, als artiesten hebben we een keuze. Als we al onze muziek op Spotify willen zetten dan gaan we geen geld verdienen tenzij we zo’n honderden miljoenen streams hebben. De manier waarop ik naar Spotify kijk, is dat het net iets is als Craigslist (een soort Marktplaats). Het is een wat getto-manier om iets te promoten.
Volgend jaar ga ik een solo album uitbrengen, en mijn plan is om wel wat muziek op de streaming-sites te zetten, maar niet alles. Je moet die platforms echt gebruiken als een manier om mensen naar jouw wereld te trekken. Als artiesten denk ik dat we gewoon goed over dingen moeten nadenken. Vroeger hadden we nooit VIP-tickets, het ging allemaal om T-shirts, cd’s en shows. Nu zijn de shows weg, de CD verkopen zijn weg, maar wat er nog gewoon is zijn creatieve ervaringen. Het is net als wat Uber deed met de taxiservice industrie, ik denk echt dat we als artiesten beter kunnen nadenken over hoe we verpakken wat we doen. En alleen omdat de platenmaatschappijen dingen altijd op een bepaalde manier hebben gedaan, of dat wij het altijd op een bepaalde manier hebben gedaan, wil dat nog niet zeggen dat we geen nieuwe manier kunnen vinden die waarde heeft voor de fans.
En dus is het op die manier een soort wilde westen. Ik heb veel hoop voor de toekomst omdat kunst een manier heeft om nooit in bedwang te worden gehouden. Weet je, we bevinden ons in deze ongekende tijd waarin het allemaal zo vrij is, dat wordt zó ondergewaardeerd. Maar het is ook héél eenvoudig om een band te beginnen en vier akkoorden te spelen, weet je, dus wat gaan we doen dat anders zal zijn dan alle anderen? Wat gaat ons onderscheiden en hoe gaan we contact maken met onze fans ? Ik denk dat dat allemaal hele belangrijke vragen zijn die ik mezelf moet stellen. Waarom zou iemand geld in mijn kunst willen steken? Het is niet meer omdat je het grootste lijntje coke hebt gedaan die iemand ooit heeft gezien, of dat je het mooiste model date. Wie geeft er nog om die beelden? Een van de dingen die ik echt leuk vind aan de progressieve rockscene is dat het écht allemaal is gebaseerd op de muziek en het respect daarvoor. En weet je, ik wou dat meer niches zo waren. Maar het is echt een mooie scène en ik ben daar erg dankbaar voor. Omdat ik weet dat als ik iets geweldigs kan maken, en het aan mensen kan laten zien, ze daadwerkelijk meerdere producten kopen. Of het nu een live-dvd is of een boekje over de plaat, of zelfs alleen cd’s of mp3-dingen of wat dan ook. Die fanbase ondersteunt de artiesten enorm en koopt al die merchandise. En dat is zó belangrijk om de artiesten het hoofd boven water te houden. Zo, dat is mijn lange antwoord.
Een antwoord die ik een keer kreeg van Steven Wilson was dat hij bang is dat het gemak van muziek uitbrengen ook een overvloed teweeg zal brengen en dat het allemaal hetzelfde gaat klinken, zodat je de geweldige artiesten niet meer in de massa kunt vinden.
Ja, dat kan, en daarom is het zo belangrijk dat er mensen zijn zoals jullie! Jullie worden steeds belangrijker voor fans omdat we mensen nodig hebben die de crème de la crème eruit kunnen vissen, de duizend cd’s of de duizend nummers doorzoeken en zeggen: “Ik heb het gevoel dat dit iets magisch is” en dat delen. Het is nu belangrijker dan ooit.
Nou, we doen zeker ons best. Ik ben wel even benieuwd naar wat je zojuist zei over het soloalbum waar je aan werkt, en dat dit een prog-album gaat worden. Kun je daar al iets meer over vertellen of is dit nog een beetje een geheim?
Nou, het is wel nog een beetje geheim, maar ik heb een deal getekend met een bekend prog-label en het doel is om ermee te toeren in Europa, Zuid-Amerika en de USA. Het is dus een mondiaal iets en niet alleen voor de USA. In feite is de USA een van de slechtste gebieden om een prog-album uit te brengen. Maar ik ben erg enthousiast omdat ik een groot team achter me heb en ik denk dat het een goede tijd is. Ik praat met een aantal verschillende muzikanten die echt heel cool zijn. Er hangt gewoon veel goede energie omheen. Dat is alles wat ik voor nu kan zeggen.
Nou, ik ben erg nieuwsgierig, het is intrigerend dat je aan een progressief soloalbum werkt. Maar laten we teruggaan naar Flying Colors. Morgen is de release van het live-album, gefeliciteerd daarmee. Ik denk dat Flying Colors een van de weinige bands is die ik ooit heb gezien die evenveel live-albums heeft uitgebracht als studioalbums. Waarom brengen jullie na elk studioalbum een live-opname uit?
Ik denk vanwege twee dingen. Een daarvan is dat we weten dat we niet veel optreden, dus om onze fanbase enigszins verzadigd te houden is de live dvd daar echt heel belangrijk voor. En het is ook een extra product die de fans de mogelijkheid te geeft om de band te ondersteunen. Weet je, de verkopen van de dvd komen heel dicht bij de verkopen van de normale plaat. En dat lijkt dus echt waardevol te zijn voor de fans, want we hebben misschien maar tien of vijftien shows gespeeld voor elke plaat. Dus we hebben zoiets van, we moeten hier een dvd van maken zodat mensen die niet konden komen toch kunnen deelnemen aan de show.
Dat is niet onlogisch. En ik moet zeggen dat ik de dvd erg leuk vind. Ik denk dat vooral de videobeelden echt heel goed waren. Veel heeft ook te maken met de locatie, het bekende Shepherd’s Bush Empire. Een van de dingen die me opviel is dat het een theater is waar je dus niet kan staan. Is het anders om voor een zittend publiek te spelen in plaats van een staande?
Het is een andere energie. Het is een stillere energie, maar die leent zich prima voor een heel groot luisterend publiek. Maar misschien met wat minder getoeter en geschreeuw, wat nooit erg is. Ik denk dat ik van beide geniet. Ik geniet van de onstuimigheid van een staande zaal en ik geniet van de rust van mensen die kunnen zitten en de show kunnen ervaren.
Wat denk je dat een live opname goed maakt? Sommige bands hebben de neiging om voor de perfecte uitvoering van hun liedjes te gaan. Dus dan is het bijna een replica van het studioalbum. Andere bands gaan voor een rauwer geluid, waardoor het wat extra energie krijgt. Wat maakt volgens jou een geweldige levensopname?
Het draait wat mij betreft allemaal om de energie. Ik heb maar heel weinig aangepast op de live-dvd, de enige keer dat ik iets bewerk is als mijn stem brak of ik mijn stem verloor, of als ik een volkomen verkeerde noot speelde. Maar er zijn maar heel weinig aanpassingen gedaan, er zijn zelfs nog wat dingen die een beetje vals zijn of een beetje verkeerd zijn. Ik denk dat we bij onze vorige liveplaat echt gefocust waren op super kwaliteit en focus op perfectie. Speciaal voor deze dvd wilde ik me gewoon concentreren op de energie omdat het optreden zo’n geweldige energie had en ik dat niet eruit wilde snijden. Dat kan je doen, je kunt de energie er uit halen door aan veel knopjes te draaien.
Missie geslaagd kan ik zeggen. Zeg, je maakt nu al elf jaar muziek met Flying Colors en ik begreep dat, toen je begon, je nieuw was in de progressieve muziekwereld. En nu je ervaren bent in deze wereld, heb je het gevoel dat dit je songwriting in het algemeen heeft beïnvloed? Dus ook als je schrijft voor Alpha Rev?
Oh, jazeker! Ik weet niet of ik volledig terug kan gaan naar de popwereld, die is zo beklemmend voor wat betreft nodig is om succes te hebben in de USA. In ieder geval wat betreft de wereld waarin ik me bevond. Maar het heeft me de vrijheid gegeven om te schrijven en om naar muziek te kijken meer als een muziekstuk. Ik ben opgegroeid met klassieke muziek, dus zodra ik erin sprong dacht ik: “oh, dit is ontzettend logisch! We kijken we nu naar passages in plaats van couplet, refrein, couplet, refrein, bridge, refrein”. Weet je, ik heb honderden nummers geschreven met dezelfde structuur en je begint je op een gegeven moment gewoon af te vragen wat je met je leven aan het doen bent.
Ik dacht altijd dat prog meer op muzikale masturbatie leek! Ik maakte altijd grapjes over mensen die gewoon door het hele liedje zaten te pingelen. Wat ik me niet realiseerde is dat er heel veel artiesten zijn in de progressieve rockwereld die geweldige muzikanten zijn. Neem Steve Morse, hij gebruikt melodie én is bliksemsnel! Het hoort er allemaal bij. Het is net als klassieke muziek wanneer je toonladders speelt, alles heeft een plek. Dat heeft echt de manier waarop ik naar moderne muziek kijk veranderd en daardoor dingen meer waardeer die misschien wat dissonant zijn. Geïntegreerde en gecompliceerde passages, al die kleine tools in de muzikale gereedschapskist die je kan gebruiken om je gevoelens mee uit te drukken. Dus ik ben daar erg dankbaar voor.
Je loopt inmiddels een tijdje mee in de prog-wereld, zijn er artiesten of bands die je hebt ontdekt en nu fantastisch vind? Uiteraard naast die van de andere Flying Colors bandleden?
Een daarvan is natuurlijk Steven Wilson, wat een briljante songwriter. Ik hou echt van zijn ideeën en kijk op dingen. Ik hoop dat je dat opschrijft en dat hij dat hoort! Ik vind ook Camel goed, die zijn echt gaaf om te zien. En ook Marillion, ik liep de show van deze jongens binnen en ik moest huilen. Ik huilde als ze zongen of als ze een van hun liedjes speelden. En ik had zoiets van, oh mijn God, dit is zó indrukwekkend. Ik heb met hun bassist in The Sea Within gespeeld. Er zijn zoveel geweldige bands! En dan is er een jonge band, ik kan me hun naam even niet herinneren…. Ik ben vreselijk in namen onthouden, man. Er zijn een paar andere bands waar ik met veel plezier naar luister. Mijn sonische fantasieën uitgebreid, zoals Mike (Portnoy)zou kunnen zeggen.
Ik neig meer naar de symfonische, Pink Floyd achtige, hoek van het spectrum, maar ik hou ook van alle jazzy dissonante dingen, zoals gitarist Andrew Belew. Hij is echt ontzettend goed, ik geloof dat hij speelde voor King Crimson of zoiets. Maar emotioneel neig ik inderdaad naar de Pink Floyd, Radiohead kant. Ik hou ook van een paar hardere bands, ik speel bijvoorbeeld op een 79′ Les Paul en draai de distortion dan helemaal omhoog. Dus ik hou echt wel van heavy muziek. Ik heb altijd al willen ontdekken hoe ik dat allemaal kan integreren in één geluid, misschien dat ik dat kan doen op mijn soloalbum. Het is echt leuk om wat hardere dingen te hebben en er zijn zoveel verschillende manieren om heavy te doen. Je wilt zoveel mogelijk menselijke ervaring in je muziek kunnen uitdrukken.
Je hebt het kort over The Sea Within gehad, hoe anders was het om met die mannen te spelen ten opzichte van Flying Colors?
Ik heb er echt van genoten! Marco Minnemann, wat een geweldige artiest. Weet je, we hebben een paar weken gerepeteerd en dan komen we het podium op en hij is gewoon een hele andere kerel die het gewoon geweldig naar zijn zin heeft. En ik heb altijd verhalen over Roine (Stolt) gehoord en zijn samenwerking met Neil (Morse) en Mike (Portnoy). Het was geweldig om hem te ontmoeten, hij is echt een karakter. Hij is zijn eigen persoon. Ik maak trouwens ontbijt terwijl ik met je verder praat…..
Geweldige jongens dus. En Jonas (Reingold) en ik hebben samen veel op de boot gegokt, ik hou echt van die man. Hij is hilarisch! Dus ik heb genoten. Ik mocht een show met ze spelen op de boot en daarvóór was het de bassist in Lorelei. We hebben maar twee shows gespeeld, ik kan me zijn naam op dit moment niet herinneren (Pete Trewavas), maar hij was een hele vriendelijke Engelse man. Gewoon een echte heer. Ik heb gemerkt dat de mensen in dit soort bands vaak erg vriendelijk zijn, niet van die frivole ego-bullshit die je vaak ziet. En in de muziekwereld heb je gewoon vaak te maken met een stel kinderen, ik was ooit zo’n jongen. “Waar zijn mijn rode M&M’s”? Vaak ben je in de muziekwereld omringd door mensen die echt een lage emotionele intelligentie hebben met lage normen. Om welke reden dan ook, je bent de kleinste gemene deler in een band vanwege wat je zag toen je opgroeide of wat je dacht te moeten zijn om succesvol te worden. En om de regels te willen overtreden en te willen zeggen “Geloof ik deze regels echt”? Omdat je ook creatief bent wil je niet zomaar iets doen omdat iedereen het doet. Maar tegelijkertijd word je net zo destructief als de anderen. Dat is dus iets dat ik echt leuk vond aan deze groep mensen, dat het heel erg creatief is maar niet erg destructief. Oh, en ik heb toetsenist Tom Brislin niet genoemd, die nu in Kansas speelt. Hij is een geweldige man! Wauw. Wat een kerel.
Weet je of er nog albums voor The Sea Within zullen gaan komen of was het een eenmalig project?
Tot zover is dit het. Ik denk niet dat iemand van ons er tegen is om nog een album te maken, het gaat er om dat tijd en projecten op één lijn moeten liggen.
Dat brengt me bij een andere vraag, want toen ik voor het eerst het debuutalbum van Flying Colors hoorde ging ik er min of meer vanuit dat het een eenmalig project zou worden. Dat zie je vaker als het een supergroep betreft. Dus ik was nogal verrast om het tweede album en nu een derde album te zien, laat staan drie live-albums! Was het voor jullie direct duidelijk dat jullie echt als band door het leven zouden gaan en meerdere studio en live albums zouden gaan uitbrengen?
Ik denk dat het na de eerste dag meteen wel duidelijk was. We zagen de kunst, de magie en de energie… Het is een van die dingen, het maakt niet uit hoe goed je bent maar als je energie niet binnen een groep werkt dan wordt het niks. Net als een soep voegt iedereen iets toe, en we zagen dat de soep echt goed was. Die eerste plaat en onze tour, alles ging zo goed. We genieten gewoon van elkaars gezelschap, we hadden echt veel plezier. Het voelde niet aan als werk. Er was niet eens een gesprek over óf we nog een plaat gingen maken maar alleen over wannéér.
Terugkijkend op het debuutalbum en het laatste werk is het duidelijk dat er een stap in de volwassenheid van de nummers is gezet. Het klinkt alsof jullie een goede balans hebben gevonden en dat jullie iets toevoegen aan elkaars ideeën. Herken jij dit ook? Dat jullie samen als songwriters bent gegroeid?
Het is grappig, met deze plaat voelde het alsof we allemaal wisten wat de andere persoon ging doen voordat ze het deden. Dus daar konden we op leunen. Er is een patroon in hoe we samen muziek maken en wat elke persoon inbrengt. Dus nadat je dat een paar keer hebt gezien, kun je elkaar echt gaan vertrouwen. Ik breng dan een liedje of een couplet en refrein, en Mike (Portnoy) vind de melodie te gek. En ik wist dat hij het geweldig zou vinden! Dan zegt Steve (Morse), waarom speel je twee keer dezelfde akkoordprogressie? En dus verandert hij de akkoordprogressie van de tweede partij. Neil (Morse) zegt dan, hé hoe zit het met het toevoegen van deze harmonie of het veranderen van de melodie hier? En terwijl wij dat doen, werken Steve en Dave (LaRue) aan een partij. En tegen de tijd dat het allemaal samenkomt klinkt het als ons! Het is gewoon gaaf hoe moeiteloos het is, we hoeven nooit te werken. Wat ik nogal ongebruikelijk vind, omdat je meestal wel een keer ergens vastloopt en je niet weet hoe je dat moet oplossen. Maar dat is gewoon niet het geval met deze jongens. Het is meer van, welk idee denken we dat het nummer het allerbeste zal dienen, want ze zijn allemaal goed.
Het is fantastisch als je mensen vindt die het schrijven van muziek makkelijk maken, want het schrijven van muziek is helemaal niet zo makkelijk. Dat gevoel is goed te horen op het laatste album, niet na de eerste luisterbeurt maar wel na het terugluisteren van het debuutalbum.
Dat is geweldige, man. Ik ben erg blij dat te horen. Ik ben erg dankbaar dat ik samen met hun kan creëren. Het is een behoorlijk belonende ervaring. En weet je, ik herinner me dat we met die eerste plaat ook wat meer hands-on waren. Zo van, is dit goed? Ik weet het niet. Is dit deel te lang? Zijn we een pop-progband of… wat zijn we eigenlijk? Dus je hebt al deze vragen en twijfels aan jezelf en je wilt iets goeds doen, iets doen dat werkt. Nu komen we gewoon bij elkaar en schrijven één nummer per dag, en we vragen dan niet of het goed is. We zeggen dan gewoon, oké het nummer is klaar, laten we verder gaan. Dat was leuk. We hebben nog nooit een nummer geschreven die we niet hebben opgenomen. Dat is geweldig en heb ik nog nooit eerder meegemaakt!
Dat is geweldig! Ik zie overigens dat je aan je ontbijt gaat beginnen, dus laat ik je nog één, korte, laatste vraag stellen. Ik heb ontdekt dat er een trend zit in de albumtitels, dus wanneer kunnen we ‘The Fourth Wall’ verwachten?
Haha! Of ‘The Fourth Dimension’? Wat is er nog meer met vier? ‘Encounters of the fourth kind’? Ik weet het niet. Ik denk dat, zodra vliegen weer mogelijk wordt, we zullen gaan praten over het maken van de vierde plaat. De ideeën creëren we thuis maar wat betreft het daadwerkelijk samenstellen van de nummers moeten we echt samen in één ruimte doen. Dat is waar de magie plaatsvind.
Casey, geniet van je ontbijt. Bedankt dat je de tijd hebt genomen om mijn vragen te beantwoorden! Succes met je projecten.
Dank je, ik waardeer het heel erg, man. Fijne dag nog!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over Flying Colors.