Ik ga deze review schrijven voor de lezer die misschien niet zo vaak naar black metal luistert (en dus Fluisteraars nog niet kent – mochten die er nog zijn, tenminste), want Fluisteraars is juist net dat, met als bonus dat ze Nederlands zijn. Debuut full-length ‘Dromers’ kwam in 2014, de volgende ‘Luwte’ al in 2015 en dan nu eindelijk is daar ‘Bloem’ van Gelderse Bodem. Dit keer met een record aantal van vijf tracks en een erg sterke, traditionele black metal sound die stevig in z’n schoenen staat.

Misschien dat de band met de cover en de albumtitel al wilde door laten schemeren dat men deze keer wat meer de duisternis heeft durven achterlaten. Progressies in nummers als opener ‘Tere Muur’, de openingsriff van ‘Maanruine’ en de break in ‘Nasleep’ (waar trouwens de vocalen later erg gaaf en bijna luguber gesampled worden) klinken minder melancholisch en eerder hoopvol. Zo heeft ook ‘Vlek’ een folky passage die moedig klinkt in plaats van misantropisch. Het zorgt zeker voor een mooier geheel, en daarnaast helpt het dat de vijf nummers korter in lengte zijn, en daardoor beter te behappen.

Is het muzikantschap vaak simpel? Ja, maar dit is een plaat waar je, juist door de simplistische benadering, ook echt op kan gaan in de sfeer die wordt neergezet. Zijn de teksten sterk? Nee, maar dat zijn ze ook nooit echt geweest. Frasen als ‘Imposante bomenrij / Die het pad pareert / Geeft mij sinds heugenis / Een vraag’ doen het bij mij niet goed. Of het misschien dichterij is die mijn pet te boven gaat? Mogelijk, maar juist omdat de zang zo goed te horen is in de mix en de sfeer die wordt neergezet zo overtuigt, hadden betere teksten hier voor mij echt het verschil kunnen maken. Smaken verschillen echter, en wie weet doet bovenstaande je helemaal wegdromen. De muziek voert je in ieder geval graag mee.