In 2016 begon het allemaal met ‘T-shirt Van Metallica’, iets wat aanvankelijk bedoeld was als grap maar het onbekende Fleddy Melculy al snel naar de top van de Belgische (en ondertussen ook Nederlandse) metalscene bracht. Met ‘Antichlist’ verschijnt ondertussen album nummer vier. Opener ‘Let’s Go’ zorgt al direct voor een energieke opener met een kwinkslag. Dat laatste is dan ook waar Fleddy bekend voor staat: lachen met alles maar ook met zichzelf. Zo maakt Fleddy zich in ‘Vandaag Nog Wel’ boos over wat vandaag nog kan maar morgen niet. Een fenomeen waar we allemaal met de kampen hebben. Muzikaal klinkt het geheel melodieuzer dan de voorgaande albums door de toevoeging van meer hardcore meezingmomenten en punkrock. ‘Fake’ en vooral ‘Nee!’ verspreiden een onweerstaanbaar meezinggehalte. Toch werd er ook tijd genomen om emotioneler voor de dag te komen. ‘Melvin’ mag dan wel een fictieve naam zijn, het verhaal erachter is authentiek en gaat over een fan die aan een slepende ziekte lijdt met fataal gevolg. Iets wat toch een impact had op de band en bewijst dat ze meeleven met hun fans. Nog enkele topnummers zijn ‘Vroeger Was Alles Beter’ en ‘Midlife Cri666’. Het eerste omdat het een sarcastisch gevoel van nostalgie naar vroeger laat horen. Het tweede waar Fleddy geconfronteerd wordt met de gevolgen van het ouder worden. Uit de bol gaan op een optreden of eventjes flink doorzakken begint jammer genoeg zijn tol te eisen, iets waar iedereen vanaf veertig jaar over kan meespreken.

Twee nummers die in het oog springen zijn ’48 Barz’ en ‘Korrel Zout’ door het hiphopgehalte dat erin zit, niet iets waar alle lezers zich met kunnen vereenzelvigen. Het laat wel horen dat er geen grenzen zijn voor Fleddy en ze lekker hun zin doen.

Afsluiter is ‘Slavendrijver’. Fleddy doet eigenlijk niets en teert op het harde werk van de andere bandleden. Het eindigt met een stukje dramatiek waar Fleddy in een leeg repetitielokaal komt en een afscheidsbrief vindt met de boodschap “Fleddy, kust ons kloten. Groetjes de band”. Onze eenzame protagonist begint te huilen omdat hij nu helemaal alleen op de wereld achterblijft. Onweerstaanbaar grappig en het bewijs dat er ook met Fleddy mag gelachen worden.