Niet alleen als frontman in Marillion schreef Fish geschiedenis, ook zijn aantal soloalbums is al omvangrijk. Elf om precies te zijn en voor zijn afscheidsalbum heeft hij met ‘Weltschmerz’ een profetische titel gekozen. Het album was enkele maanden uitgesteld vanwege de coronacrisis, maar eind september kunnen we deze parel eindelijk aanschaffen.

Het is een dubbelalbum met meer dan tachtig minuten muziek, dus duiken we er lekker in weg om de veelal melancholieke muziek in ons op te nemen. Met het prachtige titelnummer en het enorm aangrijpende ‘Garden Of Remembrance’ maakten we reeds geruime tijd geleden kennis als singles en videoclips. Maar het album vangt aan met het acht minuten durende ‘The Grace Of God’ waarin een vrij moderne sound (synths, sampler) de charismatische stem van Fish begeleidt. De verhalende stijl is heel herkenbaar, waarbij het halverwege smeuïg opsommend wordt en er ook achtergrondzang opduikt. Percussie heeft een grote rol in het bijna dartele ‘Man With A Stick’ (met keyboardsolo). Akoestische gitaren heersen in het dromerige ‘Walking On Eggshells’, maar ‘This Party’s Over’ maakt een luchtige indruk en doet ons een beetje denken aan ‘Solsbury Hill’ van Peter Gabriel. Let op de saxsolo in dit nummer. Het prijsbeest van het eerste schijfje is het vijftien minuten durende ‘Rose Of Damascus’ met een ingetogen begin. Hier merk je ten voeten uit dat Fish – zoals hij zelf zei – in de eerste plaats een schrijver is, toevallig zingt hij ook. Heel wat tekst, maar wel poëtisch en pakkend. Het nummer wordt gejaagder, werkt toe naar een climax. Er wordt orkestratie toegevoegd, maar de gesproken stukken zijn sober omlijst met soms akoestische gitaren, maar ook prachtige huilende leads. Omdat de muziek eerder kalm blijft, komt de magie van Fish’s stem volledig tot zijn recht.

Het tweede schijfje bevat naast de ontroerende pianoballade ‘Garden Of Remembrance’ de folkloristische wals ‘C Song (The Trondheim Waltz)’ welke meteen aangenaam in het gehoor ligt, twee lange songs waarin blazers – vooral sax – aardig wat opduikt tussen de verhalende teksten. ‘Little Man What Now?’ is erg triest en aangrijpend, want dat schreef Fish na de dood van zijn vader. Het zijn allemaal miniatuurverhalen en er wordt besloten met de titelsong ‘Weltschmerz’ waarin Fish zich plaatst in een wereld die zo veranderd is. Wat een rake tekst! Als dit zijn afscheidsalbum is, dan eindigt hij in schoonheid!