Nadat één van de vroege Viking metalbands uit Scandinavië opgeheven was, ging Mithotyn naadloos over in Falconer. Het voornaamste verschil was dat ruwe grunts werden ingeruild voor cleane zang van Mathias Blad, maar gitarist Stefan Weinerhall bleef leider en hoofdcomponist. De band heeft de opzwepende toegankelijkheid van power metal, maar bouwt acceleraties in die uit pagan/black metal komen en voegt daar een fikse scheut folk melodieën aan toe die echter allesbehalve goedkoop klinken. Zes jaar na ‘Black Moon Rising’ komen de Zweden met nieuw werk!

Op het negende studioalbum ‘From A Dying Ember’ worden alle kenmerken waar Falconer voor staat overzichtelijk gepresenteerd in elf gevarieerde songs. Helaas is dit een afscheidsalbum, want na twintig jaar houdt men het voor bekeken. Laat dit echter de pret niet drukken, want er valt veel te genieten op deze zwanenzang van de Zweden. Het folkelement is terug meer aanwezig en dat niet alleen door de toevoeging van nyckelharpa en doedelzak, maar vooral in de frivole melodieën van zang en gitaren. In ‘Kings And Queens’ en ‘Desert Dreams’ houdt men het tempo hoog, met vurige solo’s en de warmhartige verhalende zang van Mathias Blad. Ook in theatrale minstreelzang munt hij uit, zodat de gevleugelde vocalen in het Zweedse ‘Bland Sump Och Dy’ en het sterke ‘Fool’s Crusade’ ontzag opwekken.

Het instrumentale ‘Garnets And A Gilded Rose’ wordt verfraaid met doedelzak, terwijl ‘In Regal Attire’ en ‘Testify’ uitnodigen tot meezingen. De pianoballade ‘Rejoice The Adorned’ is ontwapenend mooi gezongen. Verrassend is de Hammond solo in het strakke ‘Thrust The Dagger Deep’ en om het plaatje compleet te maken is het met Karl Beckmann geschreven ‘Rapture’ een wenk naar Mithotyn. Dat betekent een ferme acceleratie tot blastbeats in het midden en neoklassieke arpeggio’s om van te smullen. Ja hoor, dit is het complete Falconer album! All killers, no fillers!