Soms vliegt een band ongewild onder de radar. Faceless Burial is zo’n band. Nu ik geconfronteerd word met het nieuwe album, vraag ik me af waarom ik het voorgaande werk gemist heb. Zeker als je weet via welke labels die releases zijn verschenen. Het debuut ‘Grotesque Miscreation’ kwam in 2017 op vinyl uit via Iron Lung Records. De CD editie verscheen via Blood Harvest. Dat is een label waarvan ik de meeste releases wel interessant vindt. Een jaar later brengt Blood Harvest de MCD ‘Multiversal Abattoir’ uit. Een uitgave op vinyl verschijnt via Me Saco Un Ojo Records. Qua labels dus geen reden om Faceless Burial te negeren. De band uit het Australische Melbourne komt nu met het tweede album ‘Speciation’ op de proppen. Deze keer zijn het Amerikaanse Dark Descent Records en wederom Me Saco Un Ojo de labels die deze death metalschijf aan de man gaan brengen. Op CD, LP, cassette en digitaal.

‘Speciation’ is meteen een reden voor mij om het oudere werk ook eens op te sporen. Dit klinkt namelijk heel erg tof. Ik zou het willen omschrijven als death metal, geïnspireerd door de Amerikaanse bands uit het begin van de jaren 90 en dan specifiek uit de omgeving van New York. Dus met een loodzware sound maar met de nodige techniek. Een beetje een mengelmoes van Suffocation, Immolation, Incantation en Mortician. Veeg de belangrijkste elementen van die bands bij elkaar en je krijgt een aardig beeld van Faceless Burial. Het drietal laat in zes relatief lange nummers horen dat ze genoeg toffe ideeën hebben om een uitgemolken genre als death metal levend te houden. Er is genoeg te ontdekken maar nergens overlaadt de band je met overbodig gepiel. Het doel blijft het spelen van brute death metal. Dat is ze goed gelukt, want voor mij is dit wel één van de hoogtepunten van het jaar op dit vlak. ‘Speciation’ is echt een heel gaaf album geworden.