AFGELAST – Ultha – Farer
Forever Out Of Control: Tartarus Records Showcase.
In verband met de nieuwe coronamaatregelen kan het concert helaas geen doorgang vinden op deze avond. Een nieuwe datum wordt gezocht.
Er was eens…een liefhebber van de zwaardere segmenten van wat de muziek te bieden heeft. Zijn naam: Richard Postma. Woonplaats: Groningen. Band: (zanger/gitarist) Ortega
In zijn netwerk als zijnde Ortega kwam hij erachter dat veel bands nog steeds tapes (cassettebandjes) verkochten als zij op tour waren en in verschillende culturen/landen het befaamde “bandje” nog steeds veelvuldig gebruikt werden en tapedecks en radio/cassette recorders in de auto (nog) niet iets uit het verleden was. Waar dus op sommige plekken (lees: landen) de “tape” in de vergetelheid was geraakt, gedateerd of in het verdomhoekje (als in dingen die wij niet meer nodig hebben) werd geplaatst, dacht Richard daar klaarblijkelijk anders over.
In zo geschiedde…in 2012 besloot hij het Tartarus label op te richten waar het befaamde cassettebandje weer op de voorgrond moest komen, maar ook tegelijkertijd een metamorfose moest ondergaan. Het moest niet een standaard kleur tape worden met een papiertje erbij met wat info en een logo verpakt in het alom bekende hardplastic hoesje. De tape moest weer gezien worden alsof er een “catwalk” bij te pas kwam en werd er meer aandacht besteedt aan het hoesje, geen plastic maar een kartonnen verpakking mooi bedrukt en de kleuren van de tape zelf moesten “shinen” en opvallen en uiteraard passen bij de band waar de release voor was. Een opvallend mooi voorbeeld was de houten zwarte box (met sluiting) en opdruk voor de band Amenra met al hun releases destijds als tapes in zwart verpakt in de box. Doordat zoveel aandacht werd besteedt aan het artwork er omheen werd het label in binnen/buitenland opgemerkt en verkochten niet zelden de beperkte oplages uit.
Doordat veel bands nu dit label wisten te vinden omdat ze niet alleen een vinyl/cd release wilden maar ook een tape, vond Richard dat het tijd was voor de volgende stap. Waarom ook geen vinyl releases naast de tapes. Tja, waarom niet? En in 2019 werd in Gerald Timmermans een partner gevonden om dit mee te bewerkstelligen. De vinyl uitvoeringen krijgen dezelfde aandacht als de soms beeldschone portretachtige tapes.
Enfin genoeg info over dit label. Wil je meer weten en vooral bestellen: www.tartarusrecords.com
Hedenavond en morgenavond op het Vera podium gaat het label 4 bands (2 per avond) presenteren die een release(s) via Tartarus Records hebben gedaan en sowieso diepere banden met het label hebben.
Als headliner deze vrijdagavond en gelijk een dikke klapper mijn inziens is Ultha. Deze vijfkoppige Black Metal/Doom/Dark Wave formatie uit Keulen is er wel één waar je voor uit je stoel wilt komen om daarna ze te aanschouwen vanaf je (aangewezen) stoel in deze club. Het blijft een onwerkelijke situatie maar gelukkig neemt Vera daarin goed zijn maatregelen.
Enfin Ultha, slingeren een muur van emotie, pijn, verdriet, je innerlijke donkere en de menselijke worsteling om het uiteindelijke geluk te vinden, de zaal in die je als toeschouwer de strot doet beklemmen en je meesleept in hun wereld. Dat je dit niet onberoerd laat en je als een soort van gehypnotiseerd hun wereld ondergaat moge een feit zijn.
De nummers zijn ongeveer 10 – 20 minuten lang, dan weet je als publiek hoe lang je in hun greep blijft om tussen de nummers door even op adem te komen. Want de band is intens en geniet een enorme live reputatie met bandleden die door de wol geverfd zijn en hun sporen wel hebben verdiend in bands als Planks, Goldust, ATKA, IRA etc.
Ik heb ze zelf ook meerdere live malen mogen ervaren, vaak in mijn hoedanigheid als dj, en ja het is een ervaring. Op het podium volledig in trance en naast het podium de meest vriendelijke personen die er zijn met meestal een shitload aan merchandise.
The final words zijn van de band zelf (of de man die de bio schreef) als ik even hun bio mag aanhalen, voor degene die nog steeds niet weet wat te verwachten;
Their music can roughly be described as a hybrid of US-Black Metal, (Funeral) Doom and Dark Wave. If you can imagine Ash Borer and Emperor teaming up with Neurosis to play songs by Fields Of The Nephilim you might get an idea of Ultha’s sound!
Maar dan zijn wij er nog niet, want er nog een band die het geheel mag openen, nl Farer. Dit Doom/noise trio uit Groningen, voorheen Menhir geheten heeft een volledige transformatie ondergaan wat in de verste verte niets meer met Menhir te maken heeft. Nou ja ietsjes dan. Menhir is dood, leve Farer.
De band is nog veel verder op zoek gegaan naar hun diepste demonen en kwamen uit op een extreem brute Doomsound en dat resulteerde in hun nog te verschijnen debuut “Monad”. En geloof mij die gaat wel enigszins de oortjes doen klapperen gezien wat ik al heb mogen horen. Verbaast mij eigenlijk ook niet gezien de ritmesectie van Ortega tweederde van de band vormt. Alle vier songs op het debuut overschrijden de grens van 10 minuten ruimschoots en met een ijzersterke productie komt deze bruutheid zo tot z’n recht.
Farer omschrijven kan Farer het beste zelf dus het laatste woord is aan de heren en rest mij nog te zeggen dat de muzikale omlijsting op beide dagen wordt gedaan door ondergetekende en zie u allen daar.
Farer presents a tactile experience of the grim and brutal cycle of creation and destruction. There is desperation and anger, but above all a greater comprehension of the eternal patterns reverberating through flesh. The relentless driving layers of crushed sound offer no respite. In resonance is the movement of great mass. The vocals are brutally honest and raw. Complex and utterly bleak. A confrontation with the void.
Out of nothing, nothing becomes.
Case.
