Het Italiaanse Even Flow is een getalenteerde band die progressieve metal speelt in de trant van Dream Theater, Threshold en Stratovarius. Normaliter willen de bands in het progressieve genre zich nog wel eens te buiten gaan aan (te) lang uitgesponnen songs die een beetje verdwalen in de muzikale krachtpatserij. Even Flow daarentegen houdt op hun derde EP ‘Mediterraneo’ de songs lekker kort, maar heeft wel kracht om binnen de beperkte tijd van 4 tot 5 minuten een zelfde zeggingskracht te tonen. Alleen het afsluitende titelnummer heeft een langere speelduur van 7,5 minuten, maar die zijn ook voorbij voor je het weet.

Het grootste voorbeeld voor de band is denk ik toch Threshold, als je luistert naar de vloeiend klinkende gitaarsolo’s in de altijd melodieuze songs en als zanger Marco Pastorino gas bijgeeft en de hoogte in gaat, dan klinkt hij precies als Damian Wilson. De vijf songs zijn alle lekker klinkende en vooral melodieuze en soms emotionele pareltjes zoals in ‘Ray Of Light’, die ook technisch gezien boven de middelmaat uitsteken. Het mag dan allemaal niet helemaal origineel klinken, de songs zijn dermate goed in elkaar gezet en pakkend als een malle, dat we de originaliteit maar even aan de kant schuiven en lekker moeten genieten. Een heerlijke release weer van Even Flow die hoop ik een voorproefje is van een volledig album. Ik denk dat ze een platenmaatschappij verdienen die ze verder de grote boze en vooral kritische wereld insturen om grotere hoogtes te bereiken.