Het debuut, ‘The Joker’ (2016), van Eternal Breath vond ik een goede thrash/heavy metal plaat, waarbij vooral de riffs en de energie die het instrumentaal gedeelte uitstraalde mij behoorlijk overtuigden. Minder te spreken was ik over de vocalen. Niet dat vocalist Andy een slechte zanger is, want zingen kan de man absoluut, maar meer dat ik de overtuigingskracht in zijn stem miste en zijn zangstijl, ondanks de hoge uithalen hier en daar, over het algemeen te monotoon en emotieloos vond.

Vorige maand verscheen de tweede elpee van de Belgische metalbrigade. In vergelijking met het debuut is er maar weinig, of eigenlijk niks, veranderd. ‘World Of Chaos’ gaat simpelweg verder waar het debuut ophield en de heren komen opnieuw met een goede combinatie van thrash, speed en traditionele heavy metal. De vergelijking met land- en genregenoten After All en de invloeden van Metallica en Iced Earth zijn ook hier behoorlijk aanwezig. Op songwriting gebied laten de heren echter wel een grote stap vooruit horen. De heren komen met niet al te complexe, maar ontzettend sterke en pakkende riffs en krijgen de nekspieren met gemak in beweging. Het instrumentaal gedeelte is dan ook ijzersterk en erg overtuigend. Helaas ben ik ook dit keer niet echt onder de indruk van de vocalen. En nogmaals, Andy is absoluut geen slechte zanger, maar ik mis emotie en overtuigingskracht in zijn stem. Vooral in een ware strijdlied zoals ‘Fight For Metal’ valt dat mij heel erg op. Dit is een heerlijk clichésong en een ware metalverheerlijking (wat ik alleen maar toejuich), maar ik heb geenszins het gevoel dat hij het meent, en dat is jammer. Door de monotone zang komen de nummers nergens tot een climax, terwijl deze absoluut die potentie hebben. Maar goed, het is ook een kwestie van smaak, vermoed ik.

Daarnaast moet ik zeggen dat de semi-ballades ‘Follow Your Dreams’ en vooral ‘The Greatest Loss’ (dat laatste met overbodige vrouwelijk vocalen) ontzettend misplaatst zijn. Ja, daardoor krijgen we meer afwisseling, maar deze songs hebben geen toegevoegde waarde en halen de kracht uit het geheel. Persoonlijk vind ik ze zelfs ontzettend irritant. De krachten van de heren ligt vooral in de stevigere en snellere songs zoals opener ‘My Redemption’, ‘Need For Speed’, Power And Glory’ en Revenge’, en ik ben er van overtuigd dat ze er alleen maar baat bij zullen hebben om zich op zulke songs te concentreren.

Alles bij elkaar is ‘World Of Chaos’ een respectabel album en op en top metal, die de liefhebbers van stevige heavy/power metal, alsmede speed en thrash metal fans zeker zal aanspreken. Echte hoogtepunten hebben we hier echter niet, waardoor de plaat het gemiddelde nog maar net ontstijgt.