Epica, Sahara Dust in 013 – Tilburg – 3 september 2022
“Het bomvolle 013 zingt direct uit volle borst met Simone mee”
“Toeval bestaat niet” wordt er wel eens gezegd en ik begin zo ondertussen te geloven dat hier wel eens een grote kern van waarheid in kan zitten. Zeg nou zelf, het kan toch geen toeval De aankondiging van de band Epica dat het twintig jarig bestaan in mijn favoriete rocktempel 013 werd gevierd zijn natuurlijk twee goede redenen om af te reizen naar het Tilburgse. Ik heb het tienjarige jubileum mogen mee maken en dat was al een feest. Dit twintig jarige jubileum beloofd dus wat.
13 juni 2022 I Tekst: Perry Boleij | Fotografie: Hans Lievaart
We schrijven 2002, Sahara Dust ziet het daglicht. Al vrij snel wordt de naam veranderd naar Epica en na wat wisselingen van de formaties is Epica inmiddels uitgegroeid tot een band van wereldformaat. Twintig jaar later wordt dit uitbundig en energiek gevierd in 013. Superleuk dat Sahara Dust in het voorprogramma mag staan, iets wat door de zangeres van Sahara Dust reden genoeg was om Epica hiervoor te bedanken.
Aangekomen in Tilburg en ook nog een parkeerplekje gevonden loop ik richting 013. Ik heb zelden zo’n lange rij zien staan voor de ingang van 013. Duidelijk is dat het publiek er mega veel zin in heeft, gezien de sfeer die buiten hangt.
Zeven uur en de deuren gaan open. Het afhandelen van die enorme rij gaat supersnel en de crew van 013 heeft het geheel goed onder controle, waardoor iedereen op tijd binnen is en niemand ook maar een seconde van de avond hoeft te missen.
Het is stipt kwart voor acht als het voorprogramma begint. Niet iedereen begreep de opkomst van de formatie van Epica en zo links en rechts toch nog een fronsende blik, maar na een korte uitleg van vriend of vriendin maakte de frons plaats voor een brede lach. Het leuke detail aan het optreden van Sahara Dust is natuurlijk dat dit het tweede optreden is van de band. Het eerste optreden van Sahara Dust was in het jaar 2002 in, precies, 013. Het een en ander valt nu wel in elkaar.
Sahara Dust trapt de show af met ‘Sensorium’. Na dit perfect vertolkte nummer volgt er een waarvoor we toch een tijdje terug in de tijd moeten. ‘Illusive Consensus’ was namelijk voor het laatst in 2011 ten gehore gebracht. Het wordt duidelijk dat de frontvrouw Simone geen problemen met haar stem heeft. Loepzuiver schakelt ze probleemloos een octaafje bij indien dat nodig is. We mogen concluderen dat deze frontvrouw de afgelopen twintig jaren enorm gegroeid is in haar stage performance. Na ‘Seif al Din’, ‘Feint en de grappen van Mark is het tijd voor de bekende cover van ‘After Forever’ en start het publiek met headbangen, de sfeer zit er inmiddels goed in.
Ook aan het optreden van Sahara Dust komt een keer een einde. Als laatste wordt het nummer ‘The Phantom Agony’ de zaal in geslingerd. De baspartijen worden voor dit optreden voor rekening genomen door een oude bekende, Yves Huts die het zeker nog niet verleerd is. Na een indrukwekkende confetti regen komt er een einde aan dit tweede optreden van Sahara Dust wat meer dan een opwarmer was. Afwachtend wat Epica ons gaat brengen gaan we bijkomen tijdens de pauze.
Ook over de pauze heeft Epica goed nagedacht. Het publiek krijgt alle optredens voorgeschoteld in omgekeerde volgorde. Indrukwekkend zijn de gigantische hoeveelheid optredens die men achter de rug heeft. Leuk is te zien dat het eerste optreden te zien was in 013.
Het is 21:15 en het optreden van Epica is begonnen. Epica trapt af met het stevige en inmiddels 20 jaar oude nummer ‘Cry for the Moon’. Het bomvolle 013 zingt direct uit volle borst met Simone mee. Epica heeft de setlist zo in elkaar gezet dat oud en nieuw materiaal naadloos in elkaar overloopt.
Tijdens ‘The Essence Of Silence’ schakelen de mannen en vrouwen met lange haren over op headbangen. Door de hoeveelheid mensen een indrukwekkend gezicht.
Ondanks dat we het allemaal wel weten wil ik toch nog maar eens benoemen, Simone was wederom perfect bij stem. We mogen niet vergeten dat deze zangeres er inmiddels meer dan een uur op heeft zitten. De avond bevat niet alleen de nodige dosis pyro, ook de gastoptredens mogen er zijn. Tijdens de uitvoering van ‘The Skeleton Key” wordt Simone ondersteund door een kinderkoor. Het luide gejuich verteld ons dat ook het publiek dit zeer vermakelijk vind.
Epica brengt vervolgens ‘Kingdom Of Heaven (A New Age Dawns, Part V)’ en ‘Kingdom Of Heaven Part 3 – The Antediluvian Universe’ waardoor iedere stijl van Epica de revue passeren en eenieder aan zijn trekken komt. Het volgende nummer op de setlist is ‘Once Upon A Nightmare wat ingezet wordt door een instrumentaal intermezzo van Coen en Isaac. Tijdens de uitvoering van het nummer ‘Rivers’ wordt Simone dit keer door een zestallig koor vergezeld. Muzikaal is dit voor mij een van de hoogtepunten van de spectaculaire avond. Ook de mensen in de zaal zijn zichtbaar onder de indruk van dit schouwspel.
Nog bijkomend van dit optreden worden we verrast met de op een saxofoon spelende Jørgen Munkeby. Na een korte solo van Jørgen Munkeby begint men aan het briljante ‘Final Lullaby’ wat als duet met Jørgen Munkeby wordt gebracht.
Of het niet genoeg was wordén er tijdens het ‘Omega- Sovereign Of The Sun Spheres’, het laatste nummer van de setlist, letterlijk twee luchtacrobaten ingevlogen die adembenemende en halsbrekende toeren uit halen.
De toegift die Epica voor ons in petto heeft mag er zijn. ‘Sancta Terra’, ‘Beyond The Matrix’, ‘Consign To Oblivion (A New Age Dawns, Part III)’. Na deze drie nummers zit de avond er dan toch op.
Complimenten voor de bandleden die ruim drie uur lang het publiek kostelijk hebben vermaakt met een formidabel in adembenemend optreden. Epica verdient dan ook niet anders dan een vette pluim voor dit optreden ten behoeve van hun twintig jarig bestaan.
Is er dan nog wat aan te merken op deze avond? Jazeker, in het begin stond het geluid niet optimaal, maar was snel verholpen. Persoonlijk miste ik toch ook wel artiesten die in het verleden samen met Simone en de mannen op het podium hebben gestaan. Het is slechts een persoonlijke mening.
Setlist van vanavond.
- Cry For The Moon “The Embrace That Smothers, Part IV”
- The Essence Of Silence
- Storm The Sorrow
- Unchain Utopia
- The Skeleton Key
- Kingdom Of Heaven (A New Age Dawns, Part V)
- Kingdom Of Heaven Part 3 – The Antediluvian Universe
- Rivers
- Once Upon A Nightmare
- Final Lullaby
- In All Conscience
- Code Of Life
- Omega – Sovereign Of The Sun Spheres
Toegift:
- Sancta Terra
- Beyond The Matrix
- Consign To Oblivion (A New Age Dawns, Part III)
Social media