Elegy Of Madness is een symfonische band uit Italië. Dit keer niet een soort Rhapsody, al was het maar omdat Elegy Of Madness een dame op de vocalen heeft, en wat meer elektrische elementen gebruikt, wat het geluid van de band ergens in het midden van Amaranthe en het nieuwere werk van Kobra And The Lotus. Dit album draagt de titel ‘Invisible World’ en is blijkbaar al het vierde van de band.

Het album is in alle opzichten een perfecte middenmotor voor dit enorme genre. De vocalen van Anja Irullo zijn zuiver, maar vrij krachteloos. De muziek klinkt gelikt, maar weinig vlammend en al helemaal verre van origineel of geïnspireerd. Er valt best wat te genieten op het album met nummers als het Nightwish-achtige ‘Apnoea’ en het hardere ‘Aegis Of Light’, waarop ook lekker gegrunt wordt door gitarist en bandleider Tony Tomasicchio. Daartegenover staan echter ook de dertien-in-een-dozijn liedjes als de titelsong en ‘Reborn’. De opvallende momentjes in positieve en negatieve zin zijn ongeveer 50/50 verdeeld op het album, en dat bezegelt het oordeel “aardig, maar zeker geen hoogvlieger”. Wel opvallend goed is de productie en mastering door Simone Mularoni (DGM) en Simone Bertozzi (Ancient Bards).