Het nieuwste album van het uit Zweden afkomstige Elden heet ‘Nostromo’, en het was zeer aangenaam hier kennis mee te maken, ook al vind ik het dan weer niet makkelijk om er een recensie over te schrijven. De reden hiervan is dat ik erg enthousiast word van deze plaat en ik niet helemaal vat waardoor dat komt.

‘Nostromo’ is vooral een heel stevig album dat met name bestaat uit heerlijke, moddervette riffs en gave melodieën. Elden onderscheidt zich van de gemiddelde metalband door zonder hele orkesten en dergelijke toch een epische, grootse atmosfeer neer te zetten. Ik heb niks tegen keyboards en violen, maar ik vind het altijd erg fijn als een band door middel van gitaren, bas en drums fantasierijke nummers ten gehore weet te brengen. Elden doet dat en is zeer vindingrijk, zonder ergens langdradig te worden. Wat ook opvalt is het stemgeluid van Alexander Huss, dat ik in eerste instantie wel erg radiovriendelijk vond, maar dat zich later ontwikkelde tot iets kenmerkends: zijn stem weet je mee te nemen op reis door de nummers, en dat voelt dan ook goed.

Wat stijl betreft is ‘Nostromo’ niet makkelijk te plaatsen en het label Stoner is voornamelijk van toepassing omdat de muziek relaxed en vol aanvoelt. Ik wil, ondanks dat het geluid heel anders is, toch een vergelijking trekken met bands als Mastodon, High On Fire en Kvelertak, omdat ik een zelfde soort creatieve vibe voel als bij die bands en ik denk ook dat Elden interessant is voor fans daarvan. Afsluiter ‘Two-Faced Wizard’ is daar, met zijn tien minuten lengte en vele tempowisselingen, een duidelijk voorbeeld van en het zou me verbazen als dit niet één van Elden’s iconische nummers wordt.