Twee jaar na het debuut ‘(F)Unfair’ verschijnt alweer het tweede album van deze Franse neo-metalband. Muzikaal laat de band een stijl horen die nogal intensief klinkt en wat ADHD aandoet. Vergelijkingen met moderne metalbands zoals Slipknot en Avenged Sevenfold zijn zeker toepasselijk. Toch heeft Dusk Of Delusion ook een eigen identiteit. Bij mij scoren ze alvast met het album concept en het artwork. Dat gaat over de Eerste Wereldoorlog. Omdat Nederland zich destijds neutraal hield, is dat een beetje aan hun voorbij gegaan, maar in een land als Frankrijk waar de frontlinie liep en miljoenen stierven, vormt dat wel een grote hap geschiedenis.

De band heeft tien verhalen geschreven die vertellen vanuit het oogpunt van de gewone man. Dit kan een kleine soldaat zijn maar ook een burgerslachtoffer. Het vangt aan met ‘Serbian’s Gate’ dat gaat over Gavrilo Princip, de man die het dodelijke schot op aartshertog Franz Ferdinand afvuurde. Maar ook liefdesverhalen, zinloos sterven, muiterij, de talloze oorlogsweduwen en zoveel andere verhalen komen voorbij. Het artwork vormt met de voor en achterkant een grote indrukwekkende foto van het de Franse frontzijde. Muzikaal is er een enorme diversiteit voorzien. Waar je vooral aan moet wennen is de zang. Heldere zanglijnen worden veelvuldig afgewisseld met een hoge brulpartijen. ‘Letters To C’ is nog een van de betere nummers en laat behalve leuke en brede refreinen ook leuke riffs horen. Het eindigt met strijkers en tromgeroffel. ‘Возле окна’ wat de Russische kant verhaalt, is eerder een semi ballad waar af en toe eens geschreeuwd wordt.

Hoewel het hele concept schitterend bedacht is, is de Dusk Of Delusion er niet overal in geslaagd dit op gepaste wijze over te brengen. Muzikaal springt men teveel van de hak op de tak en ook zanger Benoit kan niet overtuigen. Zelfs met het tekstboekje in de hand is zijn Engels soms zo erbarmelijk dat het bijna niet te volgen is. Het idee om diverse stemmetjes te gebruiken, is leuk bedacht maar de uitvoering gaat de mist in. Best jammer, want hier had duidelijk meer in kunnen zitten.